psikiyatri stajı

film gibi bir stajdır. kendi peygamber sananlar, herkesin kendisine bir kastı olduğunu düşünenler, muhsin yazıcıoğlu’nu görenler… kaç yaşına gelirsem geleyim şu günleri unutamayacağımdan çok eminim.

bir tıp öğrencisi için en fantastik staj.

kendini peygamber ilan eden, aşırı güzelim algısıyla overdose makyaj yapan, etraftaki herkesi onu öldürecek tehdit olarak algılayan, televizyon ya da radyodan haber aldığına inanan çeşitli insan tiplerinin arasında kilitli kapılar ardında kalırsınız.

bir defasında işte böyle ilk hafta, biri var herkese ne kadar nurlusunuz, nur gibi yüzünüz var diyordu. ilkten gördü beni, başladı bu cümleyi söylemeye, o arada da bana doğru yürümeye başladı. ben tabi biraz da korkudan kapıya doğru yürümeye başladım, ama kapı kilitli. o bana doğru geliyor, güvenlik görevlisi durumu fark edip elinde anahtarla onun da arkasından bana doğru geliyor, ben de işte bu yarışı kim kazanır onun hesabını yaparken adrenalin salgılıyorum. öğrencilik hayatımın en korku filmi tadındaki anı olmayı başardı kendisi.

bugün bunları yazabildiğime göre yarışı kimin kazandığı belli tabi. *

aile içinde asırlara vuran yanlış kodlarla yetiştirilmiş , sınır çizilmemiş her insanın bir kez görmesi gereken stajdır.
öyle bir duvara çarparsın ki acizliğin seni tırnak içinde bir "hiç" yapar. sonra aklın varsa kendi üstünde çalışır o hiçten , yine tırnak içinde bir "şey"e dönüşürsün.
bende olan buydu en azından.

beyin hakkında yeniden düşünmeye başlarsınız... iyi dir.