radiohead

cd çalarlara geçmemek için inat ettiğimiz dönemlerdi. bir öğrenci yurdunda kalıyordum. gece gündüz döndürmekten bozduğum kasetlerden biriydi ok computer albümleri. oda arkadaşım daha evvelden grubu bir iki kere yarım yamalak dinlemiş ama çok fazla ısınamadığını söylemişti. merak etti. "şu kaseti versene, ben de biraz dinleyeyim. belki severim." kaseti aldı, walkmanine taktı ve gözlerini kapattı... yarım saat olmuştu dinleyeli: "hmmmmm, değişik..." albümü iki kez bitirdi: "ya bunlar sarıyor... vaaaauv güzel..." neredeyse 3 saati geçmişti. dinlemeye devam ediyordu. kulaklığı çıkardı ve bağırarak bombayı patlattı: "abiiiiii bu adamlar orospu çocuğu yaa!!!.. harikaymış!"

ne zaman kendilerini özleyip eski parçalarını dinlesem yahut haklarında bir şeyler söylemek istesem o an aklıma gelir. parçalarının yarattığı hissiyatı anlatabilecek en güzel hikaye budur nazarımda.



bir gün umarım dünya gözüyle onların konserlerini de izleme fırsatı elde ederiz.

fade out şarkısı sizi alır, bambaşka bir diyara bırakır.

yeni albüm çıkaracaklarmış bu arada.

creep şarkısı külttür. aksine grubun yayınlamayı düşünmediği ve en çok içlerine sinmeyen şarkısıdır.

benzodiazepin görünümlü bir grup adam ve harika depresyon şarkıları

gençliğimin bir dönemini heba etmiş adamlardır bunlar. kendilerinden alacaklıyım! bana güzel günler borçlular!

olurda bir gün intihar edersem kesinlikle exit music (for a film) şarkılarıyla olur.

t: yıllardır dinlediğimiz efsanevi grup.

bu grupla tanıştığında 18 yaşındaydım. yıl 2000. çok etkileyici sözler. güzel müzik. o gün bugün dinliyorum.

bu grupla 18 yaşında 2000 yılında tanışıyor olsam büyük ihtimal intihar ederdim. o aralar ortam epey müsaitti.

bu kadar hüzünlü şarkılar yapmak için nasıl bir motivasyonları vardı merak ediyorum. creep 10 numara parça ama modumu düşürmek istemediğim için şarkılarını çok nadir dinliyorum.

milleti üze üze kendisine ev yaptırmıştır.

alman liseli 2 genç intihar etmişti 1998'de.. tepesinden atladıkları binanın duvarına "we don't belong here" yazmışlar radiohead'in creep şarkısının bir sözüne gönderme olarak ilk onunla öğrenmiştim bu grubu daha 13 yaşındaydım. karma police şarkılarını çok severim. south park'ta konuk oldukları scott tenorman must die bölümü de efsaneydi.

hangi ruh halinde olursam olayım, beni depresyona sürükleyecek bir etkisi var bu grubun. nerede ve ne zaman duyarsam duyayım dinlemeden geçemiyorum. resmen hipnotize ediyor beni. yüksek bir çekim gücüne sahip!

başladık dinlemeye...