rasim öztekin

mekanı cennet olsun. çok güzel adamdı.

allah rahmet eylesin. büyük bir sanatçı ve sanatçılar için yol gösterici bir ustaydı.

pardon filmindeki muzo karakteriyle de anılması gereken güzel insan.

kendisini mandıra filozofu filmindeki cavit bey karakteriyle hatırlayacağım hep. allah rahmet eylesin.

bu zor günlerde halkın yüzünü güldüren ender insanlardan biri, usta sanatçı evlerimizin rasim abisi, mekanın cennet olsun, nur içinde yatsın.

seksenlerin fehmisi...

ışıkları içinde uyu güzel insan

çok güzel baba oluyordu filmlerde.
düğün dernek'te muhteşemdi.
kalp hastasıydı, instangramında eşinin kalp doktoru olduğunu görmüştüm.
kavuğu sağlık sorunlarından sebep erken devretmişti.
adama malum olmuş.
allah rahmet eylesin.
dünyada ölümden başkası yalan.

dün hem burada hem de ekşi'de sürekli başlığını solda gördüm ama bugün yarın olacak olan ihracat denetlemelerim için yoğun çalıştığım için fırsat bulup hiç bakamadım, meğer rasim öztekin vefat etmiş.
ruhun şad, mekanın cennet olsun. güzel bir tiyatrocu, sanatçı ve insandı.
sanat camiasının başı sağolsun, ailesine de allah sabır versin.

canlandırdığı her karaktere saygı duyuran bir usta oyuncuydu. allah rahmet eylesin güle güle bob marley faruk.

hiç tanışmadığım(ız) bir insani nasılda güzel sevmiş ve sahiplenmişiz. tüm sevdiklerine sabır diliyorum. seni de kendin gibi güler yüzlü melekler karşılasın.

ruhun şad olsun güzel insan...

“zaten aktör dediğin nedir ki? oynarken varızdır, yok olunca da sesimiz dünya denen bu boş kubbede bir hoş seda olarak kalır. bir zaman sonra da unutulur gider. olsa olsa eski program dergilerinde magazin videolarında soluk birer hayal olur kalırız.”

belki rasimin bir tiradı beyoğlu küçük sahnenin pervazına sinmiştir. ferhanla bir dialogu unutulmuş eski kostümlerden birinin yırtığına sığınmıştır. işte bu hatıralar seyircisiz büyük sessizlikte saklandıkları yerden çıkar, bir fısıltı halinde sahneye dökülürler.

artık kendisi yok. belki bir gün seyircisi de kalmayacak. ama replikleri fısıldaşır dururlar sabaha kadar geç vakit seyredilen filmlerinde ve halen yıkılmamış baki kalmış sahnelerde. gün ağarır ,filmler biter, hayat devam eder, temizleyiciler gelir, replikler yerlerine kaçışır…ve perde !

bir zamanlar çok severek izlediğim seksenler dizisinin fehmi babası.
vefat haberini duyunca çok üzüldüm. mekânı cennet olsun.

cok tatlıydı , sevecen, babacan.hani böyle sarılsan mutlu olacakmışısın gibi.bunca insanın sevgisini kazanmak kolay değildi. sen de bırakıp gittin, mekanın cennet olsun büyük usta.

güzel insanlar bir bir gidiyor...

nedense aklıma hep pardon filmi gelir. oynadığı her rolün hakkını veren usta bir tiyatro sanatçısını kaybettik. biz zaten hep kaybeden tarafız.

kendisini neredeyse dedem kadar seviyormuşum ki şu ana kadar okuyamadım bile ne ölüm haberiyle ilgili satırları ne bu taraz başlıkları. bu ülkede güzel bir iz bırakan, merhum sanatçımızdır kendisi...

sahne ayısı imiş.
öyle demişti gani müjde.

seni çok özleyeceğiz usta.

"rasim, ortaoyuncular'ın amatör kolu nöbetçi tiyatro'dan yetişti. kısa sürede ortaoyuncular'a katıldı. kavuğumu ona devrettim. bir gün ben de uçup geleceğim gökyüzüne. buluşuruz gökyüzünde neşeli bir meyhanede."
-üstat ferhan şensoy