ruhen kaybolmak

uzun zamandır hissettiğim bir şey .aslında bu hissettiğim şeyi kaybolmak olarak adlandırmak doğru mu bilmiyorum çünkü *yok olmakta olabilir. bunları düşününce daha da derinleşiyor mesela yok oluşum/kayboluşum. nasıl açıklayabileceğimi pek bilemediğim için yazacak pek fazla bir şeyim de yok açıkçası.

fiziken kaybolma ile zıt işaretlilerin birbirini götürmesi işlemiyle bu ruhen kaybolma,bir sorun olmaktan çıkacaktır.

beni çok fazla etkileyen, üzen, yakıp, yıkan bir olay sonrası yaşadığım durum. sonrasında ait olmadığım yerler, ait olmadığım insanlar ve büyük büyük hatalar... o kadar acı çektim ki galiba ruhum terk etti beni. ne alaka yaşıyorsun işte drama yapma diyenler olabilir. bu başka bir şey insan yaşıyor ama garip işte bir şey yok. boş yani bomboş hiçbir şey hissetmiyorsun. o olaydan önceki hayatımı hatırlamaya çalışıyorum. silinmiş gibi hiç yaşanmamış. sanki ezelden beri böyleymişim. yanağıma deyipte geçen rüzgarı bir kere bile durup hissetmemiştim, bir kitabı okurken durup ağlamamışım, yağmurda ıslanmamışım gibi. şu an buldum mu bilmiyorum. eskiye nazaran daha iyi olduğunu düşünüyorum. umarım kimse kaybolacak kadar acı çekmez.

hâlâ yolumu bulamadım.

en kalabalık sokakta bile yapayalnız yürümektir

ruhen çıkmazlarda kayboldum. ne ailem beni anlıyor, ne yakın çevrem. herkes kendine göre haklı sebepler üretiyor ama benim haklı sebeplerim olabileceği kimsenin umrunda değil.
hep suçlayan, itham eden bir dil kullanıyorlar bana karşı. devamında ne olacak,yolumu bulabilecek miyim? bilmiyorum!
ihtiyacım olan şey bolca duman alıp yükselmek.
lakin o da pek mümkün değil çünkü it kopukla muhatap olmak tarzım değil.

ruhum başka bir bedende, bedenim başka bir ruhta.

genelde alkol alımı artar bu dönemde. ama yanlıştır. spor yapıp sağlıklı beslenip azıcık da psikoloji destek alınınca her şey yoluna girer.

tractatus 6.5.. okuyosun ve hemen kendine geliyosun hemenn..