sabahlatan şeyler

mutluluk ve mutsuzluk

pişmanlık...

uyku eeg'si çektiercek olmak.

birkaç kitabı aynı anda okumak.
vampir olmak.
gecenin sabaha evrilişini izleme isteği.
uykuya gereksinim duymamak.
müzik dinlemek.
araştırma yapmak.
ve en önemlisi, hissetmek.

çalışmak

uyku perisi beni unuttu ondan.

çok tatlı bir kızınızın olması.
yatağa girince gün boyu çektiğim fotoğraflarına ve eski videolarına bakıp duruyorum. canım kızım.

3500 sayfalık kitap okumak.
düşünmek.
ağlamak.
sözlük.

geçmiş olsun, denilmesi gereken durumdur.
kişi ya yeni, taptaze flörtüyle yorgan altında kikirdeyerek konuşuyordur, ya da bir derdi vardır içinde tutmaya gayret ettiği.
her iki şekilde de ağlanan geceler yakındır.

kitap okumak.
müzik dinlemek ve düşünmek.
kahve de yârenlik eder.^^

kafana takılan hayat sorunları.

00.00 - 08.00 halk tabiri ile 12 - 8 vardiyası.

gelecek kaygısı, sinir, stres ve bitmeyen düşünceler.

öğrenci iken güzel, çalışma hayatında zortlatır o.

vücut karıncalanması, tüm gün zombi gibi gezmek nasıl bişeydi unuttum valla
8 sene olmuştur sabahlamayalı.

onun haricinde
düşüncelerden uyuyamamak nedir bilmem
düşünmüyorum galiba ya da beynim yok
hayırlısı.

düşünmek. kafayı yiyene kadar düşünmek. bazen kendin bazen çevrendekiler hakkında. bu genelde kitap okumakla başlar gecenin ilerleyen zamanlarında bakarsın konu nerelere gelmiş. gözlerin acıyor uykusuzluktan ama hala meselen bitmemiş. şairin de dediği olayı canlandırmak bir nevi: "sonra çekildim bir kenara, seyrettim olan biteni... baktım; kimde ben ne kadarım, kim bende ne kadar kalmış." ve fark edersin ki sen kimsede yoksun, kimsenin de sende olası yok.

bir insanı bir daha göremeyeceğini anlamak.
yaşayacak, ama göremeyeceksin.
ölecek, ama bilemeyeceksin.

mesaideyseniz sabahlarsınız , bunun dışında ise en iyi sabahlama ; uzaktan gelen kuzenlerle geçen gecedir..
kitap okumaktır..
bunlar acayip iyi terapi.

ben bu hayatin neresindeyim diye düşünmek

'' anlat hele derdin ne '' der gibi yanaştı mehtap hanım , o da dolmuş gerçi...
dertleşiyoruz.

yani maalesef özellikle şu aralar çok fazla hayatımıza dahil olan ve sürekli kendisini mutasyonla daha üst seviyeye taşıyan salgın hastalıklar...

kişisel olan her şey düzeltilir. her şeyin eforla ve sevgiyle düzelme ihtimali varda, bu sürekli piyasaya sürdükleri hastalıkları ne yapacağız? herkes ishal, herkesin agzı- burnu akıyor, herkesin sesi boru gibi? geceleri herkes acillik, kimse nefes alamıyor, uyuyamıyor. üstelik herkes birbirine geçiriyor. hastalık bir eve girdi mi, o evin nüfusunu toptan yok sayın. ilk 3-4 gün içerisinde herkes kapmış oluyor çünkü. sosyalleşmeye korkar olduk. mesleğim gereği sürekli toplumla iç içeyim. artık kimde ne var kestiremiyorum. yakında okb bozukluğu olan insanlar gibi yeniden covid maskelerini takıp gezmeye başlayacağım. kendimizi başka türlü nasıl koruruz bilmiyorum ki bana şu an covid'de aldığımız önlemler bile, bu hastalıklardan sakınmak için yeterli gelmiyor.

dünyanın dengesi ile oynamaktan bir bıkmadılar. biz bıktık, bu hastalıkları bulan ve yayan kimlerse, bunlar bir bıkamadılar.