şarkı olmuş şiirler

delikanlım!
iyi bak yıldızlara, onları belki bir daha göremezsin…
belki bir daha yıldızların ışığında kollarını ufuklar gibi açıp geremezsin…
delikanlım!
senin kafanın içi yıldızlı karanlıklar kadar güzel, korkunç, kudretli ve iyidir.
yıldızlar ve senin kafan kâinatın en mükemmel şeyidir.
delikanlım!
sen ki, ya bir köşe başında kan sızarak kaşından gebereceksin, ya da bir darağacında can vereceksin.
iyi bak yıldızlara onları göremezsin bir daha
delikanlım!
belki beni anladın, belki anlamadın. kesiyorum sözümü.
sevmek mükemmel iş delikanlım. sev bakalım…
mademki kafanda ışıklı bir gece var, benden izin sana, sev sevebildiğin kadar…
(nazım hikmet)

cem karaca' nın 1982 yılında, almanya'da çıkardığı albüme, ismini veren şarkıdır.
aslında bu şarkının altında büyük bir aşk hikayesi yatar. şarkının sözleri konstantin simonov’un, valentina serova’ya 2. dünya savaşı yıllarında yazdığı şiirdir.
konstantin mikhailovic simonov, 1915 yılında petersburg’da doğmuş ve 1979 yılında ölmüştür. roman şiir ve gazete yazarı olan simonov, birçok eser yazmış ve lenin edebiyat ödülüne layık görülmüştür. simonov “kızıl yıldız” gazetesinin savaş muhabiri olarak 2. dünya savaşı’nda stalingrad cephesine görevlendirilmiştir.
simonov, valentina’yı savaştan önce moskova taraflarında tren istasyonunda gördü. o zamanlar yirmi bir yaşında ve sovyet sinemasının oldukça ünlenmiş bir sanatçısı olan serova, sarı saçlı, ince ve uzun boylu güzel bir kadındı. moskova yakınlarındaki kolomenskoye istasyonunda tesadüfen valentina’yı gören simonov, genç kadına hemen o anda vurulduğunu hep anlattı. simonov, valentina’ya “senin yüzün benim kaderim” diyordu ve bu kaderi severek yaşıyordu. simonov, valentina serova için “çok güzel bir kadındı ona aşık olmamak imkansızdı” diyerek tanımlıyor. mermilerin vızır vızır uçuştuğu bir gece sevdiği kadını düşünen simonov; “çıldırmak üzere olduğumu anladım ve bunu önleyebilmenin tek yolu valentina ile konuşmak, ona aşkımı ve hasretimi anlatmak ve mutlaka geri döneceğimi söylemekti” diye konuşuyor. ünlü bekle beni şiiri işte o gece yazılmaya başlandı.
simonov, o gece yazdığı şiiri izine çıkan bir askere verdi ve yolu düşerse şiiri gazeteye bırakmasını söyledi. devamı da aşağıdaki linkte;