sen bana iyi geliyorsun

iyi gelmiyorsun, iyi gidiyorsun

sen bana iyi geliyorsun.
klasik.
bu cümleyi duyduğumda artık pavlov’un köpeği gibi midem bulanıyor. çünkü ben biliyorum:
bu cümle, genelde birini yedekte tutmak dilinde gitme, ama ben de kalmayayım anlamına geliyor.

ben senin hayatında vitamin hapı değilim güzelim, günde bir tane alıp moralini düzelteceksen eczaneye git, bana değil.
benim iyi gelmek gibi bir fonksiyonum yok ben duygusal yan etkilerle dolu, prospektüsü bile eksik bir ilaç gibiyim.

sen bana iyi geliyorsun, ha?
e o zaman neden ben her gece senin iyi gelmen sonrası duvara bakarak uyuyorum?
neden iyi gelen birinin ardından dinleme listen kalp kırıkları için uygun şarkılar öneriyor?
hadi dürüst olalım: sen bana iyi gelmiyorsun, sadece alışkanlık yapıyorsun.
nikotin gibi.
kısa vadede rahatlatıyor, uzun vadede öldürüyor.

bir de şu var ya: seninle kendimi buldum.
canım, ben google haritalar değilim, kendini buldun diye benim rotamı bozmaya gerek yok.
bulduysan git, kaybolmadan devam et.
ben zaten kendi duygusal enkazımın altında, kazma kürekle seni arıyordum.

ve şimdi, bana iyi geliyorsun diyerek kalbimi okşayan o yalanın altında, eski sevgilinin mesajları patlamış.
bravo.
demek iyi gelen şey benim sevgim değil, yedek planımın varlığıymış.

artık kanmıyorum.
sen bana iyi gelmiyorsun.
sen bana iyi gidiyorsun.
ve inan, bu sefer reçetesiz bir huzur yazdırdım kendime.

megaloman söylemi.

sen bana iyi geliyorsun diyorum, o da aynaya bakıp kendisine aynısını diyor.

sen bana iyi geliyorsun… küsmediğin zamanlarda, beynin susup kalbine söz verdiğinde… gülüşlerine tutsak etmediğinde, yalnızca varlığın bile yetiyor…*

hiç duymadığım bir söz.
nerede kullanılıyor?

ben istediğim kadar iyi gelebilir, ben zaten kendime iyi geliyorum bi başkasına gerek kalmıyor.

bu nece lütufkâr bir cümledir. neyim ben ilaç mı?

*

yine abuk subuk bir ton cümle.
hepsi de sırf beğenilmek için yazılmış tam ayarında bak bak mükemmel
of. fakin primats.

deyip iyi olduktan sonra da yüzüne bakmazsınız.