seni üzenler neredeler sorunsalı

zihnimin bataklığında hepsi. ne çıkarıp atabiliyorum ne hıncımı alabiliyorum.

benden çok uzaktalar ve umarım seneye daha da uzakta olacaklar.

kendi nefret dolu hayatlarında mutlular sanırım.

benden uzak neresi varsa orada olsunlar.

nerede olduklarının,kim olduklarının bir önemi yoktur artık,üzülmüşsün bir kere.

beni üzen kesin mutludur, nerede olduklarının pekte önemi yok.

başkalarını mutlu etmekle meşuldür. umarım üzülür.

yazdığım fonksiyon a ve b noktalarının aralarındaki mesafeyi fotoğrafta en yakın benzerlik gösteren piksellerin renk kodlarını alarak hesaplıyordu. kendi yazdığım programcık bile onunla aramızdaki mesafeyi bir hayli uzak hesapladı. sinirlenip, ona ne kadar yakın olduğumu fonksiyonsuz hesaplamaya çalıştım. daha da sinirlendim. peki ya o siyah ince saçlarıyla bana öfkeyle bakan, her hücresini ayrı ayrı yalamak istediğim kadın, bilebilir mi tüm bunları? benden 4 yaş büyük. potansiyelini bilsem de, bence tüm bunları çözecek analitik zekada kadın beni bulmazdı. bulsa da bakmazdı. zaten bakmadığına göre o belki de bahsettiğim seviyededir. yakalandım mı yoksa lan diye ürkmemek elde değil. bu hiç hoş olmaz çünkü beni ancak kameraların yakalayabildiğini düşünerek hayatımı sürdürüyorum. aksi beni öfkelendirir. gerçi öfkelenince onu ve evreni düşünüp çok geçmeden rahatlayabiliyorum. kendimin buglarını keşfettim. çoğunda o var. seviye demişken, satrancı da güzel oynadığını söyleyeyim. bunu ona ben söyledim, ama ben de kötü oynadığımı hiç düşünmedim, lichess puanım 500. ağzı da öyleydi, seviyeliydi. zıt kutuplar birbirini çektiğine göre mantıken benim de ağzım seviyeli olmalıydı. pek öyle değildi ama beraber fizik kurallarına karşı gelmemiz gülümsetmedi değil. newton bu günleri görse sevinirdi. çünkü bilim adamlarının ruhunda aykırılık yattığını gözlemledim. bu kadar uyumsuz bir çifti beraber görmek bilinçaltlarında yeni bir devrim olarak da algılanabilir. bu yüzden sürü psikolojisindeki insanlardan pek bilim adamı çıkmadığına kanaat getirdim. onlar nasıl algılarsa algılasınlar kurallara karşı gelmek değil, bunu onunla yapmak tebessüm ettiriyor. seve seve onunla aynı sandıkta akp’ye bile oy verebilirdim. zaten kendisinin gizli akp’li olduğunu düşünüyorum. neden böyle düşündüğümü sormayın.

beni üzenler sadece değer verdiğim kişilerdir ve onlar ne kadar uzaktalarsa aslında bir o kadar yakındalar benim için...

üzebilenler hep etrafımdaydı çünkü onlara beni üzme fırsatını yine ben veririm. ha beni üzmesini istemediğim insanları yanımda barındırmam zaten.

kalbimdeler.

yanında değiller. kimse seni üzmedi, sen onların üzülmene neden olmalarına müsade ettin sadece. onlar sana bir şey yapmadı, sen kendine yaptın.

gömdüm, toprağın altındalar yani.
yok yok değiller şakaydı sadece, beni üzen şahıslar değil, geri zekalı olmaları.

bak yine aklıma geldiler. sahi neredeler?

hayatımda değiller. o kesin..

doğdukları yerlere kadar yolları var.

çemenim beni onlardan koruyor.

hepsi mutlu! dünyalarında yaşamanın her türlü zevkini çıkarıyorlar. en acısı ise davranışlarının hep doğru olduğuna inanıyorlar. kazanan tarafta olduklarını sanıyorlar.

umurumun dışında kalan herhangi bir yerdedirler.

yakınımda değiller, diledikleri yerde olabilirler.