sevgi eylem gerektirir

fakat her eylem sevgi değildir. seviyorsan git konuş bence.*
klasik sevgi eylemi.

seviyorsan git, konuşma bence. bazı sevgiler eylemde bulunmayı hak etmez.

birini seviyorum ona attığım ilk fotoğrafta bu söz yazıyordu. ama işim çok zor. öncelikle, maalesef bir erkeğim, o ise zarar gören ve zarar gördüğünü iddia edecek olan( mecazi anlamda ) genç bir kız. yaralı bir aslan ve yaralı bir kedi gördüğümüzde yaralı kediye koşmamız gibi, bir avantaji var .
sınavı,dersleri, ailesinin en büyügu ve bu sene son yılı.

bilmiyorum, gerektirir mi?.. oldukça iddialı bir yargı değil mi bu? bence oldukça iddialı bir yargı bu. bazen vazgeçmeyi bilmek bile bir eylemdir ancak sevgi gerçekten bir eylem gerektirir mi? konu hakkında hiç düşündünüz mü? birçok konu gibi bu konuda da, pek emin değilim ve kesin konuşmalardan sıyrılıp yürüyüp gitmeyi tercih ederim. çünkü sevginin gerektirdiği eylemin, çoğu zaman kendinden feragat etmek ve yok olmak hislerini de barındırdığını düşünenler hatta emin olanlar tarafındanım. evet, sevgiden bahsediyoruz ve bir taraflılık söz konusu. buna kimi zaman eylemler (!) üzerinden taraf olmak hakimken, kimi zaman da, cinsler, cinsiyetler üzerinden taraflılık olma durumu dahil oluyor. hayli ilginç. aslında değil, toplum denilen varlık da ciddi değer yargıları olan, kişiyi eyleme itip onu, toplum içerisinde * yok oluşa iten yargıların yüce mekanizması. dolayısıyla sevgi, eylem gerektirir cümlesi de koskoca bir yanılgıdan ibadettir. asıl sevgi denilen bu pamuk hissin, eylem gerektiriyor olmasına sebep olan yanılgılar silsilesi yumuşatılmalı sanki. nasıl bir eylem?..

not: biliyorum ki içinizden; aşık olmadan maşuk olunmaz, sevdiğin için icabında öleceksin gibi arabesque fikirleri beyan edenler de çıkacaktır. ancak şey daha güzel değil mi, gecenin, kalan üçte birinde: leyla'dan geçme faslındayım, mevla'yı bulma yollarında?.. belki menemen daha güzel? bak şimdi orada da taraflılık söz konusu: menemen soğanlı mı olur, soğansız mı? ups, iyi geceler, fazla düşünmeyin, yaşayın gitsin.*...

*
vırvır da vırvır rivriv de rivriv bla bla bla

edit: dıp tırı dıp tırı dıp tırı tıssss.
işte bu!..
işte beklediğim, reaksiyon bu!..
açıkçası beş buçuk saatte, sözlüğün son durumu da göz önüne alındığında, bu kadar reaksiyon alacağımı düşünmemiştim. sevginin, bizzat kendisinin, birine duyulan sevgi değil bakın, sevme eyleminden bağımsız, sevgi isimciğinin, sizce eylemi gerektiriyor olmasını düşünmeyen biri, sözlüğü son zamanlarda boşlamış olmasına rağmen tanım yazarak eyleme girişir miydi?

esasında sevgi ile ile ilgili bir tanım yapmak da, eylem içerisine girmek değil miydi?..

güzel. iste şimdi asıl cevaba ulaştınız. eylemsiz gibi görünen bu eylem planına katıldığınız ve beni desteklediğiniz için teşekkür ederim. sevgi, pasifize de olsa basit de olsa bir eylem gerektirir!*

yalnızca klişeler eylem gerektirir. eylem gerektirmeyen bir sevgi anlayışına sahip olmak sevgiyi daha da saf ve özgür hale getirir. eylemsiz bir sevgiden kastettiğimiz nedir? kişinin iç dünyasında ve düşüncelerinde sevgi beslediği kişiye yönelik pozitif hisler beslemesidir, bunu sessiz bir anlayış veya bir kabul şekli olarak görmemiz de mümkün(dür). her ne kadar dışarıdan bakıldığı zaman bir eylem olmadığını söyleseniz de bu durum sevginin varlığını veya etkisini azaltmaz.

şart değil. herkes sevgisini kendine göre yaşamakta serbest.

ayrıca sevgi doğrudan bir eyleme dönüşmese bile varlığını gösterebilir.
ve eylemleri her zaman için bir sevgi ölçer gibi düşünmemek gerekir.
insanlar burada çok defa yanılabiliyor.
şarkıda sorduğu gibi,

ben seviyorum demek çok kolay,
hadi, öl denince ölen var mı?

mucuk mucuk olduğunuz adamlar, kingim ile sabah kahvaltısı!
diyerek orada burada paylaştığınız, gösteriş yaptığınız, mutluluk resmi çizdiğiniz adamlar pek ölecek gibi durmuyorlar bence. ama olsun...
en büyük eylemi kapsamayan bir sevgide inanın ki geri kalan her şey boştur...
işte o zaman her şey yalan ve boşuna yaşanıyordur. sözler, davranışlar, ilgiler boş yere yaşanıyordur.

eylemlere çok mana yüklemek doğru olmayabilir. ama lazım mıdır? iyi olur. sevildiğini bilmek için küçük de olsa bir eylem görmek isteyebilir çünkü insan.

sevginin bizzat kendisi zaten eylemdir. pasifize edilebilen, sadece icten ice hissedilen bir duygu durumu oldugunu dusunuyorsaniz yaniliyorsunuz. cunku dedim ya duygu durumunu eyleme dokmenin adidir sevgi…
sevgiyi eyleme dokmek demek, hissiyatin muhattabina yaranma adina bir seyler yapmak da degildir. ıstemsizce belli etme, saklayamama halidir aslinda. dolayisiyla sadece his olarak kalamaz, mutlaka bir yerlerde belli edilir.

#2624582 sevginin icerisinde kendinden feragat etme ya da yok olmak durumu pek mumkun degil. zira seven icin ben kavrami yoktur. once “sen”, eger mumkunse de “biz” kavrami vardir. ki zaten taraflar gercek sevgi makamina erismislerse eger, birbirlerini degistirmeye ihtiyac duymaksizin her halleriyle aslinda bir’lerdir. eger aksi bir durum soz konusuysa; yani kendinizi korumak/savunmak zorunda kaliyorsaniz sevilmiyorsunuz, karsinizdakine de degisime mecbur birakiyorsaniz sevmiyorsunuz demektir. tipki sevginizi belli etmeye gerek duymamaniz gibi…

ufacik da bir tavsiye notu; erich fromm’un sevme sanatı kitabini mutlaka okuyun. pdf format versiyonu elimde mevcut ilgilenene gonderebilirim. muhakkak ama muhakkak okuyun.

evet, bazen bir bakış, bazen bir gülüş, bazen bir merhaba, bazen de sadece sessizlik.