sevgilinin ölmesi

uzuv kaybetmekle eşdeğer olmalı. eliniz ayağınızdır çünkü o kişi.

veya kamyon çarpmasına benzer...

dünyanıza göktaşı düşmesi olayıdır.

üzülünür, sonra yenisine bakılır.
yakından tanıdığım ve dört çocuk sahibi bir "abimizin" (bir kızı yaşıtımdı) karısı öldü. çok üzüldü. biz de üzüldük. kolay kolay cenazeye gitmem, gittim. adam 40 gün sonra yeni birisiyle evlendi, bir yıl sonra da ondan bir çocuk sahibi oldu. kıssadan hisse: kimse ölenle ölmüyor, ölmeyin en iyisi.

geleceğin gömülmesi

başıma gelse ne yapardım diye hep düşünüyorum başkalarının yaşadığını görünce. beni de öldürmüş olur muhtemelen birimiz gömülür sadece. acıya alışırsın evet her şeye alışıyor insan ama yeni birini bulmak, onu da sevmek çok uzak ve zor ihtimaller. allah yaşayanların yardımcısı olsun. ölüm çok zor.

son sözümün gerçek olması dahilinde çok üzüleceğim fakat içimde devam edeceğim yoldur bana. yani yıkıcı olmaz ama yasını tutarım tabii.
hayatta yerimi bulduğumda gider mezarına kayın dikerim artık. umarım sökmezler, sökerlerse yine dikerim.
allahın erliği, yine de bu çabaya değersin!

çok acıdır herhalde.ancak hayatta olan birinin sevenin gözünde ölmesi daha yürek dağlayıcıdır zira birinde severken biter ilişki, yapılacak birşey yoktur bir süre tutulan yastan sonra hayat rayına girer bir şekilde.ama yaşarken ölü olarak farz edilen kişiler için durum daha vahimdir.kişi yaşar,gayri ihtiyari varlığını size hissettirdiği anda acılar tekrar hücum eder.keşke ölseydi dedirtir,bir zamanlar sevip değer verilen kişinin varlığını reddetmek istetecek şeyleri yapmış olması.keşke ölseydi de ben bu yaratığı daha fazla görmeseydim dedirtir insana.bir insan için bundan daha aşağı bir son olamaz kanımca.her insanın omurgasıyla yaşayıp ölmesi dileğiyle...

şimdiye kadar yaşamadım yaşamayı da isteyeceğim bir olay değil umarım kimse bu kötü durumu yaşamasın. benim açımdan anne de bir sevgilidir.

bundan yaklaşık 12 13 sene önce, sevgililiğin çok daha masum sayıldığı bir zamanda ortaokulda bir sevgilim vardı. çok doğal bir şekilde arkadaşıyla bana haber yollamış ve çıkma teklifi etmişti. bembeyaz bir çocuktu, melek gibi bir yüzü vardı. ben de bu çok hoşuma gittiği için kabul ettim. doğru düzgün, yüz yüze sohbet bile etmedik. okulda birbirimizi gördüğümüz kadar gülümsüyor, arkadaşlarımızın alay konusu oluyorduk. eğlence çıkıyordu aslında. yoksa o yaşta sevmenin, sevilmenin anlamını nereden bileceğiz ki.

kansermiş. yani ben bunu aralıklı olarak okula gelmediği ve kendine msn'den ulaşamadığım günlerde başkalarından öğrendim. tedavi görüyormuş. okula son geldiğinde saçları, kirpikleri, kaşları dökülmüştü. içimde tatlı bir heyecanla onu seyrediyordum. ama o gözlerini kaçırıyordu sürekli.

o günden sonra bir daha görmedim. çünkü kansere yenik düşmüş. zaten çok fazla zayıflamıştı son gördüğümde de. çok üzüldüm, çünkü bu habere kadar daha önce hiç ölüm haberi almamıştım. uzaktan bir akrabam bile ölmemişti benim. eminim yaşça büyük olsaydım ve ilişki denebilecek bir ilişki yaşasaydım çok çok acı bir deneyim olurdu. hâlâ bazen aklıma gelir güzel dileklerde bulunurum.. çok güzeldin beyaz çocuk..

bazen bunu dusunuyorum, basina bi sey gelse anasina babasina ne diyicem diye

gercek disi minik anksiyeteler iste, geliveriyo akla

başlığı görünce içimde fırtınalar kopmaya başladı tekrar. 17 sene oldu... yazıp anlatmak isterdim ama ifade etmek çok güç......

onu bedenen sizi de ruhen öldürür.

hiç yaşamadım. allah yaşatmasın dediğim durumdur. kaldıramam, çıldırırım sanırım.

bir daha görmemek de ölüm sayılır mı?*

bir tanıdığımın evlilik teklifi edeceği günden bir gün önce vefat etmesiyle birkaç gündür içimi kaplayan korku.
onsuz ne yaparım bilmiyorum, ilkokulda tanıdım onu. her şeyi birlikte öğrendik, her şeyin ilkini birlikte yaşadık, birlikte büyüdük ve bütün hayalleri birlikte kurduk. kokusunu duymadan iki gün bile geçiremiyorum, tattığım her şeyi, gördüğüm her yeri, öğrendiğim her şeyi onunla paylaşmak istiyorum. derdi veren dermanını da verir elbet ama kolay kolay toparlanamam herhalde*

sadece mezara girmesi demek değildir. onu bir daha görememektir.

sevgilisini kaybeden kisi icin de ölüm gibi birseydir.ama ölüm değildir.ölümün dönüşü yoktur.

benim de ölmemdir.

en iyisi yine de şairin dediği gibidir;

'ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi.'