sevilmediğini anlamayan insan tipi

istenmediği bir yerde inatla kalıp, hala daha zorla samimiyet oluşturmaya çalışanlardan hiç haz etmemişimdir.

benim de böyle bir arkadaşım var şu an. aslında 8 senelik arkadaşım idi kendisi, ama artık fikirlerimiz o kadar değişti ki, artık işin kavgaya kadar uzanmasından çekiniyorum. adamı sürekli terslesem yersem de anlamıyor, ya da anlamamazlıktan geliyor artık bilmiyorum. lakin gerçekten çok itici olduğu kesin . en son kalbini fena kıracağım o olacak…

buradan herkese çağrımdır; lütfen istenmiyorsanız zorlamayın. arkadaşlık ilişkileri için ciddi, aşk için daha da ciddiyim.

çok basit, birini sevmiyorsanız suratına söylersiniz. iki yüzlü gibi suratına gülüp, arkasından konuşup, durumdan sükse elde etmeye çalışmanıza da gerek kalmaz. benim de bir arkadaşım vardı, diğerlerinin arkasından hep "şunu böyle istemiyorum ama geliyor, yapışkan" vesaire vesaire derdi, o insanlar yanına gelince de "vaay naber ya, gelsene bugün bizle" falan derdi. sonra da dedim ki bu o.luğu bana da yapar bu, çıkardım hayatımdan. özetle karaktersizlerle işiniz olmasın. cesurca içinden geçenleri söyleyeceksin böyle durumlarda.

ya şimdi şöyle. iki seçenek var zaten. ya sevilmediğini biliyor ama senin söylemeni bekliyor ya gerçekten anlamıyor. bana kalırsa iki durumda da söylemek lazım. gitsin diye her şeyi yapıyorsun çünkü ve bazıları gitmek istemiyor. söylemeyi hiç istemiyorsan ve o şahıs arkadaşınsa yavaş yavaş irtibatı kesmek lazım. sonunda anlar bence. sevgilinse git diyemiyorsan gitsin diye bir şeyler yapabilirsin ama bunu hiç önermem. eylem değil söylem anlamlı olur çünkü.

he benim bu.
1-2 ay falan geçiyor öyle anca anlıyorum.