sinir bozan şeyler

olur olmadık görüntülü aranmak. telefonda konuşmaktan nefret ediyorum zaten bir de görüntülü. iyk!!!!

yemek yediğimiz ortamda biri yağlı/soslu/ıslak parmaklarını şapır şupur yalamaya başlarsa uyarırım. sinirimi bozar.

geçenlerde eve dönerken rastladım.defalarca da gördüğüm ve farklı örneklerini de görmeye devam edeceğimi bildiğim bir tablo ne yazık ki.oturduğum sitede hunharca ev içi yapı ve dekorasyon değişimi yapılıyor site sakinleri tarafından.sanırım komşuluk ilişkileri de bunu etkiliyor,birinin yaptığı değişiklik diğerinde bir ampül yakıyor olsa gerek. takıldığım şey neredeyse yeni denilebilecek eşyaların ve döşemelerin her gün bir başka "çöpü" dolduruyor olması.benim düşünceme göre bir eşyanın değişmesi demek,o eşyanın eskimesi ve artık satın aldığımız zamandaki ihtiyaç tanımını karşılamaması ,bir yenisine ihtiyacımız olduğunun göstergesi belirtiler göstermesi demek.diyelim ki böyle bir sebep yok ortada ama sıkıldın evinin dekorasyonundan,ki bu bana yine ciddi bir israf ve tüketim çılgınlığı geliyor,evden çıkan onca eşyayı çöpe değil ihtiyaç sahibi birine ulaştırmak veya geri dönüşüme vermek senin görevin olmalı.yurtdışındaki bazı yerlerde çöp ve eşya atma konusundaki kurallara şahit olduğumda ülkemizde her gün milyonlarca işe yarayan ve kullanıma halen uygun eşyanın "çöp" statüsüne koyulup bir kenara atılması ve bu durumun asla denetlenmiyor oluşu cidden sinirimi bozuyor.

toplu içinde telefon ile sesli konuşmak,kulaklık takmadan o cep telefonundan videoyu sesi açıp dinlemek.

#2759807
tüh be. ben olsam toplardım onları. sobada ne yanar onlar biliyon mu?

caddede yürürken sanki "tarladaymış" gibi davranan ve yürüyen insanlar.

sigaramın bitmesi.

(bkz: yediği kaba pislemek)

yatmazdan önce telefonu şarja koymayı unutmak ve sabah kapanmış olması.

zamanının ve motivasyonunun başkaları tarafından heba edilmesi.

insanlar...

giyinirken tırnağınızın bir yere takılması,
gözünde gözlük olduğunu unutup giyinmeye çalışmak.

kibarlığı eziklik sanıp laf sokmaya çalışan insan. direkt kafayı gömesim geliyor böylelerine.

su her zamanki gibi yine gitmiş. güneş enerjisi var diye musluğun soğuk tarafından da sıcak su geliyor. kurban olduğum su tamam gittin anlıyorum, ama ben sadece soğuk istiyorum. soğuk yoksa bana hiç verme direkt akma yani. sıcak istesem sıcak tarafı açarım, akma ya, soğuk taraftan hiç akma soğuk gelmeyecekse. cidden dehşet sinir bozuyor bu olay.

yaşamak.
ciddiye bakarsak. sana karşı saygısız davranılması, söz kesmek, yavaş yürümek, ihtiyacın olduğu anda kasılan elektronik eşyalar,sürekli kaşınıyormuş hissi.

boş kaleye atamamak,iyi oynayıp kaybetmek,birşeylerin elimizden kayıp gitmesi vb gibi

yine her sabah olduğu gibi dolmuştayım. neyse önümde iki kadın yemek yediler, sonra da yedikleri şeyin çöpünü, peçeteyi cart curt direkt kapıdan attılar. biraz medenilik kurban olayım ya, hani bölgeye göre insan ve davranış ayırmam ama gerçekten eskişehir'de yaşarken bu tarz durumlara denk gelmedim. yani şu güneydoğu anadolu bölgesi artık biraz olsun şu durumlarda medenileş, güncellen ya.

ne kadar kötüyüm desen dahi peşine düşen kadın.
ne bileyim yazık. ben hep hoşt diyorum.
yüzümüze, ortamımıza güvenmesin.

bizden adam mı olur?
olmaz.

üstüne üstüne geliyor.

ya bacım? sende gram akıl yok.

boş yapanlar.
sus kardeşim, dinlemek istemiyorum.
ay üsteki de biraz boş yapmış biraz sinirlerim bozuldu.