sözlük yazarlarının aklından çıkmayan kitap alıntıları

özeniyorum aklından uzun cümleli alıntıları çıkaramayan insanlara. nasıl ezberliyorlar? replik falan da biliyor çoğu. sanki kitabın yazarı, filmin oyuncusu kendisi. helal olsun.
ben anca "-efendim" falan yazabilirim böyle başlıklara... o da birçok kitapta geçiyordur, garanti olsun diye.

sırf bunun için ayrıca başlık açtım:>

(bkz: sevilen dune sözleri) hiçbiri aklımdan çıkmıyor.

"görüyor musun, her şey nasılda kül rengine bürünüyor? şu anda kan bile artık kırmızı değildir." *

erich maria remarque

siyah anıt

bütün şiirler romanlar senin için yazılmadı mı zaten? şarkılar senin için söylenmedi mi? masumların kanı senin için akmadı mı? ruhum hep seni aradı benim sanem. hep seni arar. milyonlarca yıl geçsin, sistemler çöksün, güneşler patlasın benim ruhum seni arar. ve biliyor musun sanem, bulur da. şimdi bulduğu gibi bulur. seni seviyorum. seni seviyorum. seni seviyorum.

gizliajans, alper canıgüz

" insan yolda da bulur evini."*

“söz vermiştim kendi kendime: yazı bile yazmayacaktım. yazı yazmak da bir hırstan başka ne idi? burada namuslu insanlar arasında sakin, ölümü bekleyecektim; hırs, hiddet neme gerekti? yapamadım. koştum tütüncüye, kalem kâğıt aldım. oturdum. ada'nın tenha yollarında gezerken canım sıkılırsa küçük değnekler yontmak için cebimde taşıdığım çakımı çıkardım. kalemi yonttum. yonttuktan sonra tuttum öptüm. yazmasam deli olacaktım.“

sait faik abasıyanık - son kuşlar

ankara devlet tiyatrosu, meraklısının bildiği bir yolunu yıllardır sahneler: meraklısı için öyle bir hikaye

sait faik’in yaşamı ve öykülerinden derlenen bu iki perdelik müthiş oyunu pandemi öncesinde beş kere falan izlemişimdir. an an ezberlediğim oyunu her izleyişimde bu alıntının geçtiği sahne tüylerimin diken diken ederdi. geçen sezon yeniden izleme şansım oldu ve yine aynı duyguları hissettim. sait faik’le haşır neşir olan kişi bilir ki bu cümleleri bir araya getiren sahici duygulardır ve sahici olan her şey şuramızda bir yere dokunur.

“… her biri kanadı kırık bir yavru kuştu ve başka bir kanadı kırık kuşa sarılarak uçmaya çabalıyordu. içlerinde boşluk hisseden insanlar hiçbir zaman bir başka eksik insanla birleşerek iyileşemezler. tersine, iki kırık kanatlı kuşun birleşmesi hantal bir uçuşa yol açar. uçmasına yardıma sabır yetmez; er geç birbirlerinden ayrılmalı ve yaraları ayrı ayrı sarılmalıdır.”

ilgisine muhtaç olduğun bir varlığın, ilgisizliğinde cehennemde değil midir insan.