sözlükte vasatın hâkim olması

bir hafta girmedim sözlüğe. sözlüğün adı değişmiş. sebebini bilmiyorum ama kafa gayet orijinal ve güzeldi. görebildiğim kadarıyla sözlükteki tek değişiklik bu. bunun hâricinde aynı tas aynı hamam. vasat insanlar ve onların vasat lakırdıları sözlüğün tamamına yayılmış durumda. bunun sözlükle bir ilgisi yok tabii ki. türkiye'nin genel vasat hâlinin bir yansıması var sadece sözlükte. yıllardır yazarım sözlüklerde, dergilerde, bloglarda vesaire. bu hep böyleydi ve sanırım daima böyle kalacak. bir güruh vardır bütün gün kadınlar aşağı kadınlar yukarı yazar dururlar. ne elde ederler hiç anlamam. bunlara hakikaten kadınlar yaklaşır mı onu hiç anlamam. ne giymeliler, nasıl yaşamalılar, ne severler, neden kendileri gibi efendi anadolu köylülerine yüz vermezler, tayt giymelerindeki gizem nedir gibi konularda kadınlarla ilgili eşsiz bakış açılarını sunarlar bizlere. bir güruh vardır ki islâmın bayraktarlığına soyunmuşlardır. sözlükte telkin yoluyla din yaymaya çalışırlar. ortak noktaları yeterince zeki olmamalarıdır. bir başka güruh siyasete ve siyaset bilime dair hiçbir şey bilmemelerine rağmen politika oyunlarına girişirler. babalarının partilerini anlatıp dururlar. kulaktan dolma sanılarla ahkam keserler. bunların kâhir ekseriyeti elifi görse mertek sanacak erginleşememiş insanlardır. bir de son olarak dikkatimi çeken değişik bir güruh var ki bunlar tam olarak evlere şenlik. nickaltı mafyası mı demeli bunlara yoksa nickaltı çılgınları mı daha münasip olur bilemiyorum. akışta bir sürü örneği var. aşkom, bebişim, gönlümün efendisi, nirelerdeydin, zalımın kızı özlettin kendini, anan seni benim için doğurmuş kabilinden yorumlarla karşılaşmak mümkün. yüzlerce kişi takip ediyor bu yazarların bazılarını. merak edip bakıyorum, acaba hikmeti nedir bunca müridin diye. hiçbir şey yok. nada. dişe dokunur bir şey yazmamış. bilgi veren, düşünceye sevk eden, ufku zenginleştiren tanımları boşuna arıyorum. herhangi bir konuda özgün madalyalı tanımları var mı diye bakıyorum, o da yok. salt sürü psikolojisi. pek çok şey yazılabilir daha. sözün özü vasat tepeden tırnağa kuşatmış durumda her köşeyi. hatta vasatın da altında bir seviyeden bahsedilebilir pekâlâ. işte budur hâli pürmelalimiz.

her şeyi çok ciddiye alıyorsunuz efendim, yapmayınız.

(bkz: öfff yine mi ya)

ilk cümleyi okur okumaz güldüm. ben 5 dakikalık paragraf yazsam ilk cümlemde şikayet edeceğim şeyin sebebini bir araştırırdım.

geçen haftaki altın gününü kaçırmış yazar beyanı.
kısır çok güzeldi o yüzden bu samimiyet.
yanlış anlaşılmasın.

okumadım.

ben üzülüyorum ya. valla. burada herkesi eģlendiremiyoruz, istedikleri gibi yazarlar olamıyoruz. püü bize. ınsanlar buraya boşuna mı kayıt oluyor. her kayıt olanın istediği gibi yazarlar olmalıyız. çünkü biz dijital köleleriyiz onların. affet, olmaz bir daha.

pek de katılmadığım yorum. bahsedilen tarzda yazarların olduğu doğrudur. ancak azımsanmayacak sayıda çok güzel yazarlar da var. eğer burada yazıyorsak motivasyon kırıcı yorumlar yerine nasıl katkı verebilirim diye düşünmemiz gerekiyor.

bi an sokak röportajında birisi konuşuyormuş gibi hissettiren tespitler bütünü.
doğru mu?
kısmen.
peki bu kadar düşünmeye gerek var mı?
yok.

bu sözlükte demokrasi yok.
senin fikrini önemseseler sorarlardı zaten.
belki böylesi daha iyi.
daha hızlı karar alınıyor.
bizi düşündürerek yormuyorlar.

bu vasatlığın çözümünü bırak onlar düşünsün.

bu vasatlık senin yazmanı engelliyor mu?
senin ellerinden mi tutuyorlar?
hayır.
sen yaz.

kendisine yüksekten gören yazarlar, sıkılınca hem sözlüğe hem yazarlara sallıyor. tek bölümlük komedi skeçi gibiler, bizi burada eğlendiriyorlar.

bunlar var ya bunlar! kendilerine bakmadan gelip bütün yazarların başlık ve tanımlarına saygısızca ve hakaret edercesine boş diyorlar, vasat diyorlar, klozette otururken sözlüğe ve yazarlara bol keseden manasızca sallayıp, sallayıp duruyorlar.

tamam en güzel siz yazıyorsunuz, en bilgili sizsiniz, en kültürlü sizsiniz, en güzel başlıklar ve tanımlar sizin ama en kasıntı egolu da sizsiniz!

sözlüğü ve yazarları beğenmeyene kapı şurada: kokpit > çıkış. mümkünse giderken kapıyı çekin, bir daha gelmeyin.