sürekli kabus görmek

her gün olmasa da sık sık başıma gelen hede.

ara sıra uykuda gordugum ve uyandığımda derin bir ohhh çektiğim hadise.hergun hergun görmek mi cekilesi dert degil çok yoruyor meret.

yakın bir zamanda başıma gelen durum. odayı temizledim , dua ettim hiç fayda etmedi ama zamanla geçiyor.

çok yıpratıcı bir durum. lanet ederek uyanırsınız. baş ağrıları belki bırakmaz sizi. kabus gördüğünüz konuyla yüzleşmeye ihtiyacınız vardır belki, anlatmaya, bir şekilde bilinçaltınızı rahatlatmaya. önerim uyku öncesi yarım saati sakin, sizi hoşnut kılan şeylerle geçirmektir. sizin bile fark etmeyeceğiniz kadar içten olumlamalar da çok etkili olabilir.

duaya inanıyorsan dua oku duaya inanmıyorsan tuz lambası bul bir yerden onu al ve son olarak da yattığın yeri kontrol et.
bazen insan rüya yerine kötü rüya görür ve bu da üst üstte olunca kabusa bağlar.

insanın oturup kabullenemeyeceği bir lanet bu. evet lanet tam olarak.

kabuslarımın temasının aynı olması, alışacağım anlamına gelmiyor maalesef. geceleri korkuyla uyandığımda, ev arkadaşım alış artık demişti. olmuyor ki.

yıllardır devam ediyor. psikolojik tedavi sürecimde dahi o ağır uyku ilaçlarına rağmen bazı geceler uğrardı. en son dün gece gördüm mesela.

makyajı akmış karagoncalos gibi çöktü son beş senedir rüyalarıma, zifiri siyaha boyadı gecelerimi.

bu gece gelmeyecekmiş haber etti. paslı borulara sürtünerek başkasının yatağına sinecekmiş sinsice, iştahlı salyalarını bırakacakmış kurbanının yorganına, yastığına.

ya kabus görüyorum ya da rüya görmüyorum ama gördüğüm kabuslar oldukça gerçekçi bazen kabus içinde kabus bile oluyor.

bi de görülen kabus hep aynıysa vay halinize.

son bir haftadır başıma gelendir.
komşumuzun torunu genç psikopatmış meğer. çok şiddet gördüm bugün. daha çok psikolijik şekide. çocuk sindirdi beni. bir takım eşyalarıma saçma gerekçelerle el koydu.
ama hesabını sormak zorundaydım.
porselen tabağı kafasına fırlattım. yetmedi çocuk gibi babamı yanıma alıp baskı kurmaya çalıştım. giriştim biraz arkadaşa. iki katım çocuk sonuçta biraz çekimdim yalan değil.

sonra düğün salonunun ortasında halısaha maçı için soyundum?
ne alakaysa artık.
git burda değiştirme dediler. bir çocuğun peşine takıldım otopark gibi bir yerden bir meydana çıktım. bu seferde insanların arasında soyunmaya başladım, donla atletle rezil bir şekilde.
diz kapaklarımın ikisinin de üzerinde göz büyüklüğünde derin açık yaralar vardı. içinde garip bir böceğe benzer canlı bir sağa bir sola hareket ediyordu.

sırılsıklam bir halde uyandım...
asırlardır bu kabusu görüyormuşum gibi geldi. şimdi iyiyim ama. çok iyiyim.
şükür olsun.

ben o kabusu uyanınca da görüyorum, bilginize.

çocukken çok sık görürdüm nedense, bundan olsa gerek zamanla rüyada olduğumu anlamaya başladım. sonra beni kovalayan adamlardan kaçmak yerine kendimi uyandırmayı öğrendim, daha sonra ise o adamları umursamayınca yok olduğunu, daha sonraki aşamada ise ben o adamları kovaladım, tabi artık kabus falan kalmamıştı. sonra uçmayı öğrendim, daha sonra araya ergenlik falan girince daha da şenlendi ortalık. bu arada uçmak için kurbağa gibi zipliyordum birde çok fazla havada kalamiyordum. ama baya süzülüyordum. keşke superman gibi uçabilseydim ama gerceklik algımı o kadar kıramadım hiç bir zaman.