tek hatada insan silmek

modernizmin getirdiği silik bir anlayıştır. her şey bir anda yok edilebilir, tüm kazançlar bertaraf edilip yenilerine kucak açılabilir vb. seçeneğin çok olması en güçlü argüman olarak sunulur, inşa edilen birçok şey de bu yüzden çöpe atılabilir. bir hata, birden fazla hata hiçbir şey değiştirmez bunu. bir insanı silebilmek için kararlardan daha fazlası gereklidir. aynı zamanda o insanın kim olduğu size neler kattığına da dikkat etmek gerekir.

hans,coni,toni,herkel,frank alayı birden gelseler silemezler

herkesin yaptığı bu ama yanlış gördüğüm bir düşüncedir.hatanın ağırlığı ölçülür önce.yapılcak hata var, yapılmayacak hata.onun dışında sizde insansınız yani hata yapmak kadar doğal bir şey yok.
düşünün bir de bunu şu anda tüm dünyadan nefret eden birisi diyor.ne kadar ironik oldu.

ne demiş tom robbins "vazgeçilmez insan yoktur, sevdiğin için katlandığın insan vardır."sevgi de sonsuz olmadığı için insanları silmemiz doğaldır çünkü biz de insanız

yavaş yavaş dolan bir bardak varsa bardağı taşıran son damla görünürde tek hata ama aslında son hata olabilir.

ikinci senaryoda bardak tamamen boş olsa da yek bir hata tüm bardağı doldurabilir.

(bkz: affedilmez hatalar)

başlık tutmuş. bilseydik daha önce silerdik.

cok da mumkun degildir hani. daha dogrusu o tek hatayi kimin yaptigiyla baglantili bir karar aslinda (eylem degil bir karardir bu evet).

ailelerimiz misal, karin boslugumuz. gercekte ne silmek ne de pamuk ipliginden hallice baglarimizi koparmak pek mumkun degil. hem de tek bir hatayla? yok artik daha neler!
ya da mecburi iliskilerimiz, daha dogrusu nahlet gelesice mecburiyetlerimiz/zorunluluklarimiz. onlar da teorik olarak bir hatayla yikilacak kopru degiller gibi. patronunuz ornegin; tek bir yanlisiyla kendisini degil de bizzat siz kendinizi siliyor olabilirsiniz. gunumuzun is/yasam kosullari malumunuz…

e bir de cok da beceremedigimiz ama yine de ihtiyac duydugumuz sevme gibi bir gercegimiz var. bu da iliskilerimizi etkileyen bir diger faktor.
insan bir sevmeye gorsun sozluk, kaybetme korkusuyla kendinden nefret etme pahasina sevdiginden gecemez. degil bir hatasi, kendisi hatanin bizzat kendisi olsa bile silerken kucuk silgi kullanir. insan da silgiyle silinir ne sandiniz?

bir insanı hayatında önemsiz bir konuma sokmak, onunla iletişimi kesmek için hata yapması değil de o hatayı fark edip özür dilememesi, yanlışta ısrara düşmesi lazım bence. insanlık tarihinde hata yapmamış insan yoktur, bundan sonra da hiç olmayacak. fakat hatasını fark ederek düzeltmeye çalışmak iyi olma isteğinin belirtisidir ve böyle bir insan geri çevrilmez. tam tersi özellikteki insanlar için yapacak bir şey yoktur ve üzülerek de olsa silinir, geçmişte unutulur.

mehmet pişkin demişti ki “elbette bardağı taşıran damlalar oluyor ama taşan bir bardakta bir kaç damlayı sorumlu tutmak, o taşmayı tamamen onlara bağlamak çok doğru gelmiyor bana.”

bu böyledir biraz. belki bir çok insandan kaynaklı belki de aynı insanın hatalarının birikimindendir bu silmek.

o kişinin hayatınızda kapladığı yere ve hatanın büyüklüğüne göre değişir.
haa bide şu var sizin 10 değer verdiğiniz kişi size 1 değer veriyorsa hayatınızda o kadar yer kaplamasına da izin vermeyin.

tek hata da neresiymiş?

severek yaptığım, zararını görmediğim eylemdir.

kendini hatasız gören insan davranışıdır. aferim siz burnunuzdan kıl aldırmayın. yakın zaman sonra bir selam vermeye kimseyi bulamayınca "ben nerede hata yaptım" demeyin.

benliğin tahammül sınırının aşıldığının göstergesidir.

genelde tek hatada silmiyorum artık ama hataya göre de durum değişir. şimdi hata var hata var.