terhis belgesiyle nizamiye kapısından dışarı çıkılan an

fazla fazla yaptım askerliği en son bir karış sakal ile artık gerçekten terhis olduğuma dair tlf gelince almadan çıktım geri çağırırlar bırakmazlar diye.
sonra eve gönderdiler.

amasya'dan sağ salim ve aklı yerinde çıkmak son derece keyifli bir andı...

zannedersin mars'a gidiyorum...nasıl heycanlıyım..topuklarım g*tume vura vura çıkmıştım oradan.

bir daha asla mutsuz olmam sanmıştım. geçti tabii sonra.

bahar gelince otlamaya çıkan danalarla aynı hisleri yaşattığına eminim.

usta birliğinden çıkarken o kadar da ilginç bir olay olmadı, yazılmaya değer bir şey de çıkmaz.

ama acemiliği bitirince çok acayipti.
ben asker giderken 107 kilo gittim, yani 3 kiloyla çürüğü kaçırdım. kendi kendime " oğlum burada dana gibi yerim, alırım o 3 kiloyu, alırım hava değişimini " dedim.

neyse 25.gün acemiliği bitirdik. ben de sivil kıyafetleri giyeceğim, anaaaa.
pantolon dar geliyordu olmuş çuval. t-shirt sıkıyordu, olmuş oversize.
lan ben kilo alacaktım derken 15 kilo vermişim.

nizamiyeden çıkarken hiç unutmam, annem babam güler yüzlü bekliyordu. bir anda beni görünce, dilenci görmüş gibi oldular. o anı hiç unutamam.

acemilik o kadar korkunctuki cikamicam saniyodum, disari adimimi atana kadar hala icimde endiseyle gittim nizamiyeye

nizamiyenin yokusunu inerken elimde bavulla bi serinliyorum ama icim serinliyo o kadar guzeldi