tevazu

arapça bir kelime. alçak gönüllülük diyebiliriz bu kelime için. fazlası kendinizi kullandırtmaya izin vermektir, o yüzden yerinde ve zamanında. bir cümle bırakalım siz değerli yazarlarımız için, fazla tevazunun sonu, vasat insandan nasihat dinlemektir.

comte sponville'e göre tevazu, hakikati kendinden daha çok sevmek anlamına gelmektedir.

fazlası kişinin kendi kul hakkına girmesi olarak bilinen kavram. fazla tevazunun sonu, vasat insandan nasihat dinlemektir der (bkz: ibn-i haldun).

ölçülü olması gereken bir erdemdir. azı karar çoğu zarargilllerden.

fazlasının kibirden olduğunu düşündüğümdür.

her entelektüel insanın sahip olması gereken, alçakgönüllülük özelliğidir. inanılmaz kıymetli fakat bir o kadar da değeri bilinmeyen, zayıflık olarak görülen bir erdemdir. marquis de sade değilseniz eğer erdemlere biraz saygınız olsun. ne kibarlık ne de tevazu gösteren insanlar zayıf değildir, böyle olduğunu düşünen sayın dangalaklar.

zıttı ile açığa çıkabilen kavramdır. tevazu eğer alçak gönüllülük eşittir eğilmek ise, eğilmek yüksekte olmak yada yüksekten bakmaktan kaynaklanır. yani işin özü, tevazu diğerlerine nispeten yukarda olan kişinin diğerlerinin seviyesine gönüllü inmesi ise sakıncalı hale gelebilir.
edit; asıl tevazu bir başkasının da başka bir konuda kendisinden mutlak suretle daha üstün olduğunu bilerek yaşamaktır.
örneğin; ne kadar bilgili olursan ol bir eşek senden fazla yük taşıyabilir, kuş uçabilir, köpek daha sadıktır vs.

mütevazı olmaktır.
tevazu göstermek ve kibirlenmemektir.

benlikten arınmak ve hayat kurtardığın halde ben hiçbir şey yapmadım ki diyebilmektir.