tezer özlü sözleri

tezer özlü sözleri mi
tezer, özlü sözleri mi
tezer özlü gözleri mi
benim kara toprağım..

heeyy!.. bu başlık niye boş?

"söyleyecek çok şeyim olduğunda genelde susarım." diyerek girişi ben yapayım...

burası bizim değil, bizi öldürmek isteyenlerin ülkesi.

“ışık var. kitaplar var. ben varım. dünyam var.”

kalanlar sayfa 30

"insan ne denli derin düşünebiliyorsa, sevgisi o denli derindir...
o denli doyumsuzdur.
ve acısı da o denli büyük.
yaşam acısı..."
-tezer özlü. yaşamın ucuna yolculuk.

"benim kişiliğimin yöresi mutlaka anadolu'da bir kasaba. hiç kibar değil. bilinçsizce alçakgönüllü. ne baharımsı ne yazımsı. sessiz, durgun, ama geniş değil, yalnızca can sıkıcı."

-kalanlar (kitap)'dan...

yaşamın ucuna yolculuk.

kimse kimseyi unutmuyor ama asla karşı tarafın istediği biçimde hatırlamıyor.

taze çayım ve taze yaralarım var. çok zenginim.


hiç kimseyi, yalan söylediğini anlayacak kadar tanımak istemiyorum.

burası bizim değil, bizi öldürmek isteyenlerin ülkesi!

hiç tezer özlü okumadığım için bilmiyorum.

sayısız sevişmeler işte bu bozkırı, kuru tarlaları, güneşin kızıllığını, insan sevgisini öğretti bana, diyorum. hiç de, belirli bir insan üzerinde toplanmıyor bu sevgi. toprak altındaki solucanlardan, gökyüzünde yüksekliklere tırmanan ve gerilerinde bulutlardan yollar bırakan uçaklardan da öteye gidiyor.
-çocukluğun soğuk geceleri

i)her düşünce, her konuşma kendi kendine olmak demektir. birşeyi bir insanla bölüşmek gene kendi kendinle bölüşmek demektir. bir insanla sevişmek, gene kendi kendinle sevişmek demektir. birisiyle birlikte olmak, yalnız olmak demektir. bunu çkarma aklından.

ii)hiçbir yönüm yok. hiçbir cadde yön değil. önümde yüksek sokak lambaları. gerimde yüksek sokak lambaları. üzerimde gökyüzü ve gece. ayaklarım altında asfalt. onun altında toprak. çevremde avrupa. ben hiçliğin sınırında. zaman gerek, bir mekan gerek. tanıdığım bir tek şey gerek. soyunup, derime dönmem gerek. hiçbir yere gidemeyeceğim. yeniden arabaya dönüyorum.

-yaşamın ucuna yolculuk

“hiçbir şeyin değişmeyeceği umutsuzluğuna kapıldığım kısa anlar kadar korkunç ve umutsuz anlar tanımıyorum.”

yaşamın ucuna yolculuk.

“insanın başkalarına söylemek istedikleri kendi duymak istedikleridir. yazdıkları, okumak istedikleridir.sevmesi sevilmeyi istediği biçimdedir.”

kalanlar.

şunu öğrenmelisin;sen hiçbir işe yaramaz değilsin. seni senden çalan toplumdur.

doğmamam gerektiğini düşünüyorum.

tezer özlü/ kalanlar/

"insanın başkalarına söyledikleri kendi duymak istedikleridir. yazdıkları, okumak istedikleridir. sevmesi, sevilmeyi istediği biçimdedir."

"eski aşklara dönemezsin ama eski kitaplara dönebilirsin."

kimse senin kadar güzel, hiç kimse senin kadar canlı gitmedi ölüme.
.....
her anı ölüdür. şimdi sende bir anısın. sen de ölüsün. her zaman benimle birlikte olan, birlikte taşıdığım, yaşadığım sözcüklerime dönmem gerek.

(bkz: tatmin edemediğini tahrik etme)...

“hiç kimseyi yalan söylediğini anlayacak kadar tanımak istemiyorum.”

tam olarak beni anlatıyor bu cümle. maalesef..