türkiye’de üniversite mezunu olmak

rezil rüsva olmaktır. bu okumaz,adam olmaz diye vakti saatinde sanayiye verilen adamların,evleri arabaları dizelediğini görüp,elin götünde sinirden kendini zikecek kıvamda bulmaktır.

işsiz kalmaya mahkum olmak.

ilk yıllarında aşırı gururlu, 3 yıl sonra mal gibi ve tükenmiş hissettiren durumdur.
(3yilda takribi iş başvurusu ve haber çıkmama ortalama sayısı 100 dür. işsizlik istatistiğinde +1 olarak çoktan yerini almıştır.)

feridun duzagac'in okuduk okuduk _ok olduk parçası durumu özetler.

çün okudun bilmezsin, bu nice çalışmaktır.

30.000 kyk borcun olması demek...

kıymeti harbiyesi kalmayan durum.
çaycılık yapan kimya mühendisi gördüm.

diplomalı işsizler grubunun uzun yıllar üyesi olmak, diplomanın hiçbir işe yaramaması, aldığın unvan harici işlere girmek...

kısaca boşa giden yıllar demek efendim.

meslek liselerinin sistemli bir şekilde kötülendiği zamanı hatırlıyorum allah yapanları kahretsin. meslek lisesi çıkışlı bütün arkadaşlarım paralı pullu çocuklar oldu adam iş beğenmiyor şimdi gerizekalı cemil diyorduk herife. üniversite okumayı pompalayanları da kahretsin allah.

20 sene önce çok havalı bir şeydi.

olmamakla aynı şeydir.

ülkede saysan ancak 10 tane iyi denebilecek(en azın tr şartlarında) üniversite var. diğerlerinden olmak çok da ayrıcalıklı değil artık.

eğer torpille sizi işe aldıracak bir tanıdığınız yoksa hiçbir şeye yaramıyor maalesef. özellikle herkesin rahatlıkla üniversiteye girebildiği şu zamanlarda hiçbir değeri yok.

kaliteli bir üniversitede değilsen bi de iyi bir bölüm değilse "diplomalı işsiz kervanına" katıldın demektir. türkiye de insanlar sevdiği işi yapamıyor artık, para getirsin yeter. üniversiteden mezun oluyorsun herkes soruyor ne "ne oldun şimdi sen?" çalışmıyorum, deyince de ayyy yazık gözüyle bakıyorlar
allah aşkına üniversite okuyan biriyle okumayan biri aynı mı? herkes farklı birbirine saygı duymalıdır. ne bu küçük dağları ben yarattım havasııı!

türkiye'deki kaliteli bir kaç üniversite haricinde parahane olarak geçen kurum ve kuruluşlar. kalıplaşmış sektörel ve teknolojik gelişmelere uzak, değişmeyen eğitim sistemi. okulu bitirirsiniz sektörel eğitim almadığınız için sudan çıkmış balık gibi gezinirsiniz ve iş bulmakta çok zorlanırsınız. özel sektörün gereksiz saçma istekleride cabası ve o farklı bir entry konusu. konumuza dönecek olursak eğitim aldığınız kurumdan kazık yemişsinizdir ve hayata atılmanız gerekmektedir. gözle görülür iki seçeneğiniz bulunmaktadır okulda aldığınız eğitimin üzerine bir şekilde sektörel tecrübe eklemeniz, edinmeniz ve öğrenmeniz yada başka mesleğe geçmeniz gerekiyor gerçi siz yeterliliğinizi sağlayamazsanız ve iş olanağı yoksa zaten başka mesleğe zorla geçmeniz gerekecek. türkiye şartlarında iş bulmak zor bulsanız istenilen saçma sapan kriterler ap ayrı bir trajikomik durumu önünüze serer malesef.

atanamadığı için çaycılık yapmaktır. üniversite okumamış insanlara çay taşımaktır.

hiçbir ayrıcalığı olmayan mevzu.

türkiye de üniversite olmadığı için çok da matah olmayan durumdur. ha bizde doktor, mühendis, öğretmen , avukat, veteriner, hemşire vs. yetiştiren meslek okulları vardır o ayrı.

iş kaygısı taşımaktır. sınavlara girip, torpillere yenilmektir.
umutsuzlara itilmektir.

işsiz kalmak veya mesleğiniz ile alakasız bir işte karın tokluğuna çalışmaktır. aldığınız para ile hayal kurmak bile lüks hale gelir. çok sevdiğiniz ülkenizden ayrılıp yurt dışına kapağı nasıl atarım diye düşünmeye başlarsınız. vay derli başım nirelere gidem de yolu mu bulam dersiniz.

gida muhendisinin markette çalıştığı, genetik muhendisinin kargocu oldugu bi ulkede universite okumaninda cok artisi yok..