türkiye'den umudunu kesmek

hem haklı hem haksız isyandır. evet çok yanlış şeyler oluyor. yurtdisinda yaşıtlarımiz hem çalışıyor hem de kalan vakitlerinde geziyorlar, eğleniyorlar. ben bunu görüyorum. biz çalışamıyoruz, çalışsak şartlar çok iyi değil. çalıştığımızda da bırak gezmeyi ancak hayatımızı minimal düzeyde idame ettirebiliyoruz. ancak durum kötü diye sadece buradan hayiflanmak neyi değiştirir? bu durumu düzeltmek için bilim üretiyor musun? sanat üretiyor musun? kendini ve ülkeni bir şekilde tanınır hale getirecek işlerin var mı ya da bu yolda misin? kendimize bu soruları sormamız gerek. evet belki almanya'da, singapur'da yaşayan gençler 1 adim atarken biz 10 adım atacağız. ama çare buysa buna odaklanacagiz. başka ülkemiz yok. başka türkiye yok.
ümidim gençliktedir demedi mi?

ülkemi bu kadar seven ve daima umutla bakan beni bile getirdiği noktadır. bir nesli yordular, hevesimizi aldılar.

cebren ve hile ile aziz vatanın bütün kaleleri zapt edilmiş, bütün tersanelerine girilmiş, bütün orduları dağıtılmış ve memleketin her köşesi bilfiil işgal edilmiş olabilir. bütün bu şeraitten daha elim ve daha vahim olmak üzere, memleketin dâhilinde iktidara sahip olanlar, gaflet ve dalalet ve hatta hıyanet içinde bulunabilirler. hatta bu iktidar sahipleri, şahsi menfaatlerini müstevlilerin siyasi emelleriyle tevhit edebilirler. millet, fakruzaruret içinde harap ve bitap düşmüş olabilir.
ey türk istikbalinin evladı! işte, bu ahval ve şerait içinde dahi vazifen, türk istiklal ve cumhuriyetini kurtarmaktır. muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur.
bu kadar olumsuz düşüncenin üzerine gençliğe hitabeyi yazmasam olmazdı.

büyük atatürk'ün "umutsuz durum yoktur, umutsuz insan vardır. ben hiçbir zaman umudumu kaybetmedim" sözünü hatırlatan, üzücü, fakat olmaması gereken bir düşünce hâli.

atatürk'ün ne kadar büyük bir lider olduğunu tekrar tekrar hatırlatır ve içtenlikle bir teşekkür daha ettirir.

benim için türkiye'den soğuma olayının ekonomi ile doğrudan bağlantısı yok aslında. türk insanının cahil kalmışlığı ve gericiliği soğutuyor beni.

yıllar önce yaptığım eylem.

sorunun a siyasetçisi, b partisi veya c ünlüsü olmadığını fark ettiğinizde olandır. sorun halkın ta kendisidir; aklının, fikrinin ve vicdanının pisliğidir.

ülkenin yarısının nefret ettiği, öleceği günü iple çektiği biri var... ama malum kişi ölse ne değişecek sanki? söyleyeyim: pek az şey!

sorun kişilerde değil, keşke ülkemizi adaletsizlik ve cehalet denizinde yüzdüren şey fani bir avuç insan olsaydı... ah kardeşlerim; bizi bataklıklarda can çekiştiren, efendiyken köle eden şey zihniyet ve karakterden başkası değil. insanımız öyle tembel, öyle cahil ve öyle kindar ki bu ülkenin hala ayakta durması bile şaşılacak şeydir.

a partisi hep torpilcilik yapıp kendi adamlarını devlet kadrolarına doldurur, çalıp çırpar, kendisini eleştirenleri şu veya bu sekilde susturur. a partisine rakip b partisi ise başa gelir gelmez ne yapar? derhal "acıh da biz yiyeh" diyerek a partisinin yaptığının aynısını yapar hem de daha şiddetli bir şekilde. halk durur mu o da "torpilin büyüğü küçüğü olmaz" der. bir tanıdık olsun, bir dernek veya cemaat olsun bir yere yamar kendini ki devletin denizini biraz da o yesin. bunları yapamayan sütü bozuklar dolandırıcılık, pezevenklik, kaçak elektrik, vergi kaçırma gibi yollar bulur kendine. nasıl olsa bu halk yola yola bitmez(!)

halkın içinde ender bulunan şerefli kesimse bunların hiçbirini yapmaz, çalıp çırpmaz, hakka girmez, evladını askere yollar, en yüksek vergileri öder en düşük maaşları aldığı halde. ama bu kişiler öyle azdır ki (demokrasi gereği) asla ülkeyi yönetecek kişiyi bunlar seçemez. namuslu ve şerefli olmak en büyük suçtur ne yazık ki burada, haramiler hep sırtından geçinir, parazitler kanını içer, hep senin çocuğun şehit olur nedense, hiç kodamanların çocukları varmaz bu kutsal mertebeye, hepsi çürük(!)tür çünkü...

iyi ve şerefli biri olmak hayatını mahvediyorsa bi memlekette, o memleketten umudunu kesersin! çünkü o artık etrafı çizili bir toprak parçasıdır sadece, altında masumların yattığı üstünde ise hainlerin, haramilerin, akrep ve çiyanların oynaştığı bir toprak... anlarsın ki kutsal vatanın geri dönülmez bir şekilde çürümüş.

kılmadığı namazın rekatıyla ,
vermediği malın zekatıyla ,
içine girip ibadet etmediği caminin yapısıyla
bir kere bile kullanamadığı otobanıyla ...*

övünen nice %40-45ler var.

neden abi ? mesela samimiyetle kıldığın namaz dünyadaki bütün camilerden hayırlıdır , neden ? ya neden bunun farkında değilsiniz. yüce rahman cc. yeryüzünü mescit kıldı , neden sabah namazında 5-6 kişi için milyon tl' ler yatırıp bununla övünüyorsunuz , neden ?

bıktım , bıktık , bıkıyoruz. yeter.


bizler hayatı , dini imanı , saygıyı vs hep tersinden anlayan milletiz. @arvedui monion dediği gibi.

2020 yılında tüm ümitler, ümitcan gibi olanlar sayesinde tükenmiştir.

türkiye'den ümidimiz kesilmez kesilmemeli çünkü yönetimler gelir geçer baki olan vatandır

evet umudunu kestiğim doğrudur.başka ülkeleri görmek ve yeni yerleri gezmek istiyorum.ıkinci dilimi geliştireceğim .

genç kitle başta olmak üzere çoğumuzda olan düşüncedir.

zuahahahhahaha uzun süre önce gerçekleştirilmesi gereken bir eylem

yaklaşık 1-2 yıl önce gerçekleştirdiğim durumdur. bütün umudum kendim. eğitimim bitsin en kısa sürede toz olup gideceğim buralardan. bana değer vermeyen bir ülkeye değer veremem kimse kusura bakmasın.

eski nesillerin nasıl hep aynı köy içinde yaşayıp öldüğünü düşünerek bu durumdan son derece korkarım. evcimen birinin bu durumdan korkmasının en önemli sebebi ülkedir muhtemelen. bir yandan da çoğunluğun artık türkiye' den umudu kesmiş ve gözü dışarda olduğu halde yine de bu ülkede yaşaması umutsuzluğa itiyor. ya çok vatanperverler ya da yurt dışında yaşamak zor, bilemiyorum altan.

düzeltilecek o kadar çok şey var ki. başta toplum, insan. bunların çokluğu ve insanların cahilliği ile yüzleşince insan bu duygu ya kapılıyor.

insan ne kadar umut beslese bile bu ülke, içindeki insanlar onu mahvediyor. yıllarca ülkemi nasıl düzeltirim diye düşündüm, çabaladım durdum. fakat her haber izlediğimde tüm umutlarımın boşuna olduğunu boşa çabaladığımı anladım. bu yüzden ileride üniversiteye ingiltere ya da japonyaya gideceğim ve vatandaşlık alıp orada düzgün bir hayat sürmeye çalışacağım. ben kendimi bildim bileli şunu söylerim : beynimin beni en iyi şartlarda yaşatacak; beynimin, çalışmamın, başarımın değer göreceği bir yere gitmezsem kendime ihanet ederim. maalesef bu şansı türkiye kaybetti. ben bir deha değilim ama olabilirim. bunu burada deneyimlemek varken buradan kaçmak istiyorum. bunda ben bir şey kaybetmem ama ülkemiz benim gibi birçok genci bu hale sokup çok şey kaybediyor.

gezi parkı sonrası içine düştüğüm durum.