tutunamayanlar’ı bitirenler ve bitiremeyenler

hiç başlamayanlar burada toplanıyor.

(bkz: atananlar) ve (bkz: atanamayanlar)

tehlikeli oyunlar’ı okumuştum. bitirene kadar akla karayı seçtim. zevkle okuyanları tebrik ediyorum. oğuz atay diyor ki “ beni hemen anlamalısın, çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz, yaşarken anlaşılmaya mecburum.” abi kusura bakma ama ben seni öldükten sonra da anlamadım.

bitirmem yaklaşık bir sene sürdü. bitirdikten sonra selim' den tiksinmiştim ama hayatın gerçeklerini de bu kitabı bitirdikten sonra çok daha iyi kavradım şimdi sanki benim de içimde ölmeyen bir karakter var ve bana hep oğuz atay gibi yazdırıyor. her yüreğin harcı değil okuyup bitirmek üstüne üstlük algılamak. müthiş ötesi bir düşünce yapısını görmek pekâlâ mümkün bir kitap. sabır işi.

bitirdim ama 1 yılımı verdim

poyraz karayel izlerken almıştım ama beni içine almadı ben de okumayı bıraktım. hiç de kendimi kötü hissetmedim hani ben de bir sorun mu var falan gibi.

popüler kültür ikonu olmuş kitaplar üzerinden yapılan analizler en az popüler kültür kadar ucuz bence. kitap belki başyapıt olabilir onu bilmiyorum ama o artık ucuz roman oldu çünkü sade kahve yanında paylaşmalık kitap ailesine girdi.

bir de okudum bitirdim diyelim. ne yapacağım her şey boş diye kafama mı sıkacağım.

tutunamayanlar okumadan da nihilizme kayabilecek çok done var ama gerek yok zira hayata tutunmak bir tercih.

ben tercih olarak görüyorum zira insan kendini inşa eder. ben buyum dedikten sonra kenara geçip kafasına sıkmaz.

18 yaşında tutunamayanlar'ı bitirmiş bir insan olarak çok çektim. ergenlere uygun değil. isyankar ruhları daha fazla karamsarlığa sürüklüyor. edebi açıdan başarılı bir kitap. kara mizah desen, türünün en iyilerinden. burjuva denilen kesimi de iyi analiz etmiş. kafadan sıyırık olan bir topluluğu, hassas kalpler için neden bu dünyanın bir cehennem olduğunu iyi anlatmış. farklı yazım teknikleri denemiş, güldürmüş ve ağlatmıştır. popüler olmadan çook önce okuyup yazarın her kitabını* okumuş ve çok sevmiş bir insanım. türkiye'de en çok yarım bırakılan kitaplar arasında. çünkü popülerleşti ve herkes içinde baş karakterin olric olduğunu düşündü. süslü yazılarla dolu bir kitap olduğunu düşündüler. kahraman tazeoğlu gibi afili sözler kitabı gibi görüldü. asla bir kahve yanı kitabı olmadı. öyleymiş gibi gösterildi.

8 yıl önce oldukça hızlı şekilde bitirmiştim. hatta oğuz atay'ın tüm kitaplarını okumuştum (en sevdiğim yazardır). şimdi olsa bitiremem herhalde. ertelerim, yarıda bırakır 10 kere baştan başlarım falan. o kitap okuma motivasyonu da, o dikkat de, o odaklanabilme de kalmadı.

tutunabilmek veyahut tutunabilememek işte bütün mesele bu.

pandemi de bitirdim.
selim ışık'a üzüldüm.
benim için pandeminin kapanma döneminde bol bol kitap okumamdır.