unutmak

yaşamayanların kolay olduğunu söylediği, fakat hiç de öyle olmayan. ki sadece o kişiye olan özlemden değil, daha çok keşkelerden, pişmanlıklardan, üzüntülerden kaynaklanıyor. en çok verilen tavsiye kendini başka şeylerle oyalamak, ancak o da sadece sorunlardan geçici olarak uzaklaşmayı sağlıyor.

''unutmak sevmekten çok daha zor geliyor.''
demişler.

birkaç yıldır yaşadığım çoğu şeyi unutuyorum. belli başlı birkaç anı * duruyor. geri kalan ne varsa hepsi uçup gidiyor.
sadece o anın hislerini hatırlıyorum. bu kişiyi düşününce üzgünüm, çünkü beni kırmıştı. nefret ediyorum, bana kötülük etmişti. seviyorum çünkü iyi biri, gibi gibi...

hiç hatırlamıyorum. ne yapmıştı, ne zaman yapmıştı, samimiyetle söylüyorum ki hiçbiri bende yok.
"hadi anlat. ne oldu da böyle düşünüyorsun?" deseler o kişi ile ne oldu asla anlatamam.
babaannem bile altmış yaşında alzheimer olmuştu. ben onun yarı yaşında niye böyleyim bilmiyorum.

unutmak istediğimi unutmam
5 dakikamı alıyor.

unutmak hediyedir.
bu akıl cezası ne diyedir?

aslinda buyuk nimet.
benn unutmayi bilmeseydim yasadigim bunca trajediyle hic gulumseyemez, somurtuk olurdum.

ama yasadigimiz buyuk buyuk asklar da zamanla unutuluyor, zaman asimina ugruyor ya..
ne gelir elden..