unutmak

1999 çıkışlı bir izel şarkısı.

insanın isteyerek yapamayacağı eylem. kendiliğinden olur. bazen çok acı verdiği için unutur insan bazen de önemsiz olduğu için. düşünüyorum. izlediğimiz görüntüler şu son bir haftadır hafızamızdan silinecek mi? unutup gidecek miyiz çığlıkları, beton diye yaptıkları kumdan binaları. öfkeyi unutucak mıyım?

çok kolay bir eylem fakat bir de bunu yapmak istemek var. yıllardır bu zorlukla mücadele ediyorum. istesem yapacağım ama unutmak istemiyorum.
(bkz: hayat hatıradır, unutursan ölürsün.)

istemli yapılamayacak eylem.
hayatta arzuladığımız yagane şey. nerde o unutulmuşluk hali, sorumluluklardan kaçma durumu. murat kekilli'nin şarkı sözü geldi aklıma "unutmak o kadar kolay mı sandın?"

#2423216 @zugra 1999 depreminde bu derecede çok fotoğrafa ulaşamamıştık. birkaç gazetecinin çektiği, devletin görmemizde sakınca görmediği fotoğraflar. o yüzden beş kare, altı kare vardır belleklerimizde. bir de "sesimi duyan var mı" çığlığı. adapazarı'nda son katı hariç toprağa gömülmüş apartmanı, yıkıntılar arasında yemek için insan eti arayan aç köpekleri çıplak gözle gördüm.
bu kez farklı. orhan aydın'ın kadim dostuna sarılıp ağlayışı, bir aile dostumuzun son ana kadar arkadaşının evinin önünde bekleyişi, enkazdan ağzında sigara ile çıkıp "haticemi yalnız bırakamam" deyip götürüldüğü hastaneden kaçıp dört gün, karısının cenazesi çıkartılıncaya kadar kaldırımda uyuyan adamı, ...; ben unutamam. dokuz gün bekleyip dokuzuncu günün sonunda ekranlara çıkıp ağzından dışkılayan gargamel'i hiç unutamam.
sizler de unutmazsınız umarım.

elbet bir gün olur, o güne kadar geçen her gün zor olur.

bazen ödüldür bazen ah.
esmeray
unutama beni.
bundan daha net ah, olur mu?
open.spotify.com/track/1mRl...

unuttuğunu sanmaktır.

çünkü hayat unuttuklarımızı dejavularla hatırlatmanın bir yolunu buluyor.

sanki tersine işleyen çok acayip bir süreç. unutmak mı daha yorucu yoksa unutmamak mı? peki ya unutulmanın ağırlığı, ağrısı? zaman bir yara bandı değil, küf kokulu derin bir dolapta bırakmalı. hayat bir şeyler denerken yalnız bırakmaz asla sizi fakat insanlar kaçmaya dünden meraklı. düşerken manzaranın keyfini çıkarmaya çalışmalı. nasıl olsa nihai son kendini bir şekilde hatırlatacak. çarparken fazla gürültü yapmamak asıl mesele. oyuna devam, dene, oyun bitsin ve çık.

anının veya bilginin zaman aşımına uğraması sonucu her an biraz daha yitip gitmesidir.

unutma eğrisi tekrar edilmeyen bilginin günler içinde hafızadan silinişi ve gittikçe hatırlamanın güçleştiğini belirtir.


behzat ç

(bkz: unutma eğrisi)

insana bahşedilmiş en güzel nimet.
unutmak bir kusur gibi görünse de bence değil.
bazı şeyler zamanla gerçekten unutuluyor, hatırlamak istesen dahi hatırlamakta zorlanıyorsun.
artık hafızandan siliniyor.

insanın bazı öğrendikleri önem sırasında aşağılara iniyorsa başına gelebilecek hadise.

baktım başkalarını unutamıyorum, kendimi unutma işine giriştim. öyle yabancıyım ki artık kendime, başkalarını bulmak için önce kendimi bulmam gerekiyor. belki de kayra haklıdır. hiçbir şey yoktur belki.

başka çare mi var?

hiç bişiyi unutmuyorum. kendi anılarım yetmiyor bı de insanların anlattıklarını, yaşadıklarını da unutmuyorum. ara ara bazı arkadaşlarım haricî bellek olarak kullanır beni, "suyosunu ordaysa o hatırlar bı soralım ne olmuş" şeklinde.. hoş değil. ben 2.5 sene önce kocamın bana dediği saçma bı cümle için neden bu gün halen üzülüyorum ?

bende disosyatif amnezi var psikolojik bir durum ama hayat kalitemi çok etkiliyor

denildiği gibi kolay olmayan şey.

tamam unutmamak için ekstra bir çaba sarfetmedim, bazen unutmamak için durmadan yazarım ben, ama o da kendini hatırlatmaya hiç çalışmadı.
sanırım beni unutmayı tercih etti.

unutmak: hatirlamamak