uzaktan arkadaş edinmek

online arkadaş edinmektir ve büyük ölçüde sahte bir ilişkidir aslında. insan görmek, bakmak, dokunmak ihtiyacı hisseder çünkü.

dilim gelişsin diye kayıt olduğum siteden okyanus aşırı bir arkadaş edindim erasmusa gidersem buluşuruz artık.

güzel oluyor. mektup arkadaşlığının yeni versiyonu. ve bu sefer daha hızlı cevap alıyoruz. ancak aynı frekansta olunursa, bir uyum varsa güzel oluyor.

baktın iş başka yere gidiyor ya da artık istemiyorsun, engelleyebiliyorsun da üstelik. herhalde mesaj kutusundan fırlayıp ete kemiğe bürünen yoktur.

yaptım çok da güzel oldu

#636987">#636987tek sosyal medya hesabım facebook'tu bir yıl önce kapattım.*
benim hesabimda yaşları 45'ten baslayan yaklaşık 250 arkadaşım vardı. ögretmenlerimi buldum, onların arkadaşları falan, başka başka mecralarda tanıdıklarım derken; benim için minik bir huzureviydi, manevi torunları olmuştum. günlük komik anılarımı, çocukluk hikayelerimi yazardim, onlar da gülerek ve harika sohbetleri ile eşlik ederlerdi.

hatta gözleri görmeyen bir teyze vardı. emekli banka müdiresi kıbrıs'ta yaşıyordu. onunla haftada bir tüm gün telefonda sohbet ederdik. hiç görmedim onu o da beni, kızı video ve fotoğrafını atmıştı. saatler boyunca o kahkahalar attıkça ben dünyanın en mutlu insanı olurdum.

azeri amcalarım vardı. görüntülü konuşurduk aileleri de olurdu çoğu zaman. enstrüman çalan müzik öğretmeni olan azeri amcam bana yanık azeri şarkıları söylerdi.

78 yaşında arkeolog bir amcam vardı. derya deniz bilgi seli biri, üstelik içten ve sonsuz şefkatli...

ve daha niceleri...

simdi o teyzeler ve amcalar sürekli olarak "yeniden aç özledik seni" diye arıyorlar. özleyen çok, lakin küçük huzurevime neşe saçacak dermanım yok.

onlara neşeli hikayelerini yazan, olur olmaz yerlerde kahkaha attıran, etraftakilere "ne oldu da bu adam bu kadar güldü?" dedirten ben lazım.

bu halime çok üzülüyorlar. sürekli "neyin var marul kafalı kızım?" diye yazıyorlardı. mesajlarına da yetişemiyordum. onların üzülmemesi icin bu dönemimi bir başıma atlatmam şart. *

uzaktan arkadaş olunur. bir de buluşursanız, tadından yenmez olur.

bu yolla kaliteli bir arkadaşlık ilişkisi kurulacağına inanıyorum

başka şehirlerde yaşayan arkadaşlarım var ve çok uzun yıllardır hayatımdalar. messenger oldu, facebook oldu, whatsapp oldu bir şekilde hep bağlantıda kaldık, hiç kopmadık. uzun aralıklarla olsa da görüşmeyi ihmal etmedik. eskiden koparmadığımız bağlarımızı şimdi teknoloji sayesinde de her geçen sene daha da güçlendirdik. çok güzel ve kıymetli

uzaktan arkadaş edinilir, neden olmasın. mektup arkadaşının günümüz versiyonu olduğu yazılmış. ben o nesildenim. ama o zamanki ben değilim. şimdilerde beklentilerim daha yüksek, daha tez canlıyım, daha sabırsızım. o zamanlar uzakta olan insan için içselleştirdiğimiz öğrenilmiş çaresizliğimiz vardı. yani göremeyeceğini, yüzüne-gözüne bakamayacağını, dokunamayacağını baştan kabul ederdi insan ve fazlasını istemezdi. şimdi, her şey elimizin altındayken, bir çok şey o zaman göre çok daha kolayken elindekiyle yetinmek o kadar kolay değil. arkadaş dediğinle yüzyüze oturur içini açarsın, gözüne bakarsın, paylaşırsın, jestlerini mimiklerini izlersin. belki de ben yüzyüze iletişime fazlaca önem veriyorum.
bana biraz yüzeysel görünse de uzaktan arkadaş edinilir.

benim sık sık yapmak istediğim ama karşımdaki insanların genellikle tahammül edemeyip bıraktığı arkadaşlık türüdür.

neden mi? çünkü insanlar sabırsız, bencil ve hayatı çok hızlı yaşamaya alışmışlar.

en yakın arkadaşım ilk tanıştığımız zaman başka bir şehirde yaşıyordu. 3-4 yıl görüşmeden arkadaşlık ettik. sonra benim yaşadığım şehirde iş bulup buraya yerleşti. nikah şahidim bile oldu. bence uzaktan çok da güzel arkadaş edinilebilir.

genelde instagram üzerinden arkadaş buluyorum o da arayarak değil tabikide.
sevdiğim bazı sayfalarda yorumda denk geldiğim biri oluyor genelde. yorumunu beğenmişsem profiline bakıyorum öyle tanışıyoruz.
güzel olay.

günümüzde iyi anlaşıp, bir şeyler payalaşabilmek için yan yana olmak gerekmiyor. uzaklardan da iletişim kurulabilir, dost olunabilir..

valla bu sözlük sayesinde ilk defa gerçek manada deneyimlediğim diyebileceğim olay. yani arkadaş derken tabi merhaba deyip aylarca konuşmadığınız kişiler değil, belli bir rutinde görüşüp artık anonim yanlarınızı üzerinizden atabildiğiniz kişi olabilenleri kastediyorum. seviyorum hepsini onlar kendilerini biliyor.*

dijital dünyanın en tatlı nimeti.
insanın yazdıkları ile kendini bıraktığı sanal cemaatlerde onda kendini gören, iletişime geçen ile başlayan, kimim kime şifa olduğu birbirine karışan, kişilerin değerlerinin mesafeyi belirlediği, içine güven ve samimiyetle doldurulunca tadından yenmeyen arkadaşlık.

internetin mümkün kıldığı durum.
sadece ülke sınırları içinde değil, dünya çapında durduğumuz yerden arkadaş edinebiliyoruz. ingilizcemi geliştirmek için yıllar önce kullandığım bir siteden edindiğim endonezyalı, yıllardır oynadığım oyundan tanıştığım kanadalı, güney afrikalı, ve amerikalı arkadaşlarım var. farklı ülkelerin kültürleri hakkında bir fikir edinmek, onların bakış açısını, yaşam tarzlarını görmek bende çok büyük bir merak uyandırıyor.

yurtdışında okurken en yakın arkadaş bağlarımı liseden az biraz tanıdığım insanlarla skype whatsapp üzerinden kurdum ve uzun zamanlarda görmedik birbirimizi. pekala olabilir. yeter ki gönüller istesin.

bir zamanlar iys/intertational youth service vardı, buraya adresi yazar, 3-5 tl koyar, hangi ülkelerden mektup arkadaşı istediğini işaretlerdin. sonra sana bir takım adresler gelirdi ve hangi dili seçtiysen, o insanlarla yazışmaya başlardın. fotoğraflar gider gelir, bazen kişiler birbirlerini ziyaret ederlerdi.
bu şekilde uzun süre mektuplaştığım, yunan, haitili, avusturyalı, italyan, hong konglu arkadaşlarım olmuştu.
mektupları ve fotoğrafları hala durur.
şimdi tinder ve benzeri uygulamalar var.
nereden nereye tabi. kaçınılmaz olan şey değişim.

kalıcı olacağını düşünmediğim ama yinede yapmak istediğim şey.

eğer çok iyi dost olursanız, gerçek hayatta birbirinizi goremediginiz ve birlikte aktivite yapamadığınız icin azap çekmeniz elzem olan durum

80 ve 90'lı yıllarda oldukça yaygın olan; mektuplaşma üzerine kurulan arkadaşlıklardır. özellikle pandemi döneminde; mektuplaşma olayı da dijitalleşerek; "slowly" uygulaması ile tekrar canlanmıştır.
aynı bir mektubun gönderim süresi gibi; yazdığınız mesajın günler sonra karşı tarafa ulaşması üzerine kurulu bir iletişim uygulaması.