uzaktan arkadaş edinmek

benim hiç yüzünü görmediğim arkadaşlarım var mesela, yeni anne oldugumda aklımdaki bınlerce soru ve sorun için kullandığım bir anne bebek sitesi üzerinden tanıdıgım, yıllardır sosyal mecraadan takipleştiğimiz hala arada yazıştığımız hatta iki tanesi ile tesadüfen istanbulda bir etkinlikte bir araya gelip kırk yıllık dostmus gibi sarmaş dolaş oldugumuz. özellikle biri ile birbirimizin ruhuna iyi geldiğimiz uzak ediniminli arkadaşlarım. bazen en uzaktaki kalbinize en yakın da olabiliyor.

2014 yılında benimle yaşıt olan bir kızla facebooktan tanıştım hâlâ çok iyi bir arkadaşlığımız var kendisi diyarbakırlı sürekli arar mesaj atarız birbirimize ve birbirimiz hakkındaki çoğu şeyi biliriz iyi ki dediğim bir dostluk nasip olursa görüşmeyi çok istiyorum daha güneydoğuya yolum düşmedi o da gelemiyor bu tarafa biz de uzaktan dostluğumuzu ilerletiyoruz üstelik o da benimle aynı burç ve çoğu özelliğimiz aynı uzaklarda bir yerde benimle aynı özellikleri taşıyan biriyle dost olmak çok güzel

(bkz: dijital aşk)

sosyal medya sayesinde hiç zor olmayan bir eylemdir.

15 yıl önce stardoll denilen bir oyundan tanıştığım bir arkadaşım var. görüşme fırsatımız olmadı ne yazık ki. ama çok farklı hayatlarımız olması sebebiyle ne zaman farklı bir bakış açısına ihtiyacım olsa hala ilk aradığım insan kendisi. msn'den görüntülü konuşarak büyüdük gerçekten ama hala görüşüp bir kahve içemedik..

günümüzde akıllı telefonların hayatımıza bu denli girmesinden sonra sosyal medya öğelerinin bir bir artması ve “online” olma sürelerimizin artmasıyla insanların birbirlerine daha kolay ulaşabilmesinin sonucu olarak, dünyanın küçülmesi ve daha rahat iletişim kurabilme gibi özelliklerin bir yan sonucudur.

şöyle ki, eskiden varlığından bile haberdar olamayacağınız bir kişi, kullandığınız sosyal medya uygulamasında karşınıza ortak yönleriniz sebebiyle çıkabilir, kendisine mesaj atabilir ve bundan sonra kendisiyle arkadaş olabilirsiniz.

bunun 20-25 yıl öncesine kadarki versiyonu mektup arkadaşlığı olup, günümüzde artık mektup kullanımının kalmaması sebebiyle tarihin tozlu raflarında yerini almıştır.

bu tarz arkadaşlıkların güzel yanları olabileceği gibi tehlikeli yanları da olabilmektedir.

özellikle karşınızdaki kişinin gerçek hayatını bilmediğinizden dolayı, size sunduğu kadarını tanıyabilirsiniz. bu bilgiler gerçek olabilir ya da tamamen hayali bir karakter üzerine inşa edilmiş de olabilir.

bu sebeple, bu tarz sosyal lişkiler beraberinde dolandırıcılık, taciz, şantaj gibi ek suçların da aktif olarak kullanılmasına sebep olmaktadır.

çoğunlukla bir kişiyle konuşurken, belirli bir güven ortamı sağlanmadan kişisel bilgilerin paylaşılmaması konusunda uzmanların da görüş birliği mevcuttur.

zordur, tam işte hayatımın dostu bu ! dersin 2 gün sonra saçma bir sebepten ötürü konuşmayalım,
diyen birine denk gelebilirsin.

yakında olan arkadaşlarıma nazaran çok daha güzel sohbet edebildiğim güzel zaman geçirdiğim arkadaşlar olmuştur hep. hatta belli bir zaman sonra yüz yüze görüşülür ki bu insana tarifsiz bir mutluluk verir.

böyle bir şeyi isterdim fakat hani olmaz olmaz ama bir anda olacağı tutar böyle iyi görünüp sonra da kötü insanlar olmasından korktuğum için asla girişemediğim bir durum

5-6 yıldır uzak arkadaşlıklar kuruyorum, gayet iyi, özellikle yabancı arkadaş edininiz, herhangi bir dili öğreniyorsanız çok yardımcı oluyor, ufkunuz açılıyor.

eskiden çok severdim bunu. saatlerce konuşurdum, kendimi anlatırdım. çevrenizdeki kimseyi bilmediği için size karşı önyargılı geliştirmesi düşük bir ihtimaldi çünkü karşıdaki kişinin. hatta en sevdiğim kısmı kameralı görüşmelerdi, eskide kaldı tabii bunlar. artık uzaktan arkadaş edinemiyorum, kendimi anlatmak için çok yorgun hissediyorum. ah be hayat.

bazen sadece arkadaş edinseydim de yakmasaydım kendimi dedirtir.

nitekim keşke sadece arkadaş edinseydim.* ben öldüm arkadaşlar, siz devam edin. yapmam dediğim her şeyi alnımın akıyla dan dun yapıyorum valla. aklım hala yapamadıklarımda tabii o ayrı. bazen o kadar control freaksindir ki kontrolü kaybetmen gereken zaman için bile düşünür taşınır "e tamam ben salıyorum o zaman dersin". * buna rağmen güvenli alanımdan ufak ufak sıyrılıyorum ben. bakalım belayı mı buluyoruz mevlayı mı göreceğiz.

22 gün sonra gelen edit: belayı bulduk arkadaşlar. güvenli alana doğru r yapıp devam.

uzakta olan fuck buddyi neylesin bu sevgi dolu gönül.

2015 senesinden beri tanıdığım ve hâlâ iletişimde olduğum arkadaşlarım var. bazılarıyla iletişimimiz kopsa da hâlâ değer veriyorum. bulunduğum her sanal ortamda bir şekilde arkadaş ediniyorum ve şimdiye kadar hiç birinden pişman olmadım. umarım olmam da.

mümkündür.

gereği yoktur.

yanımdaki insanın bile niyetini anlayamayam bundan bana zarar gelir mi sorgusunu hakkıyla yapamayan biri olarak cesaret etmekte iki adım geriden gelmeyi seçeceğim bir sosyalleşme şekli. insan insanın hem hastalığı hem ilacıdır. doğru tedavi hayat kurtarır

arkadaş edinip uzağa gönderiyorum ben. o daha zevkli.

arkadaşın goygoy potansiyeli, empati yeteneği, rahatlığı, yaratıcılığı önemli.
böyle olursa mesafenin önemi olmaz.

pandeminin başında, herkesin evlere kapandığı o karanlık dönemde mükemmel ama şimdi ise izini kaybettiğim biri ile başardığım durum. sık sık konuşurduk. benden birkaç yaş büyüktü, son derece birikimli ve anlayışlı biriydi, her şey hakkında sohbet edebiliyorduk. tabii o zamanlar şu anki arkadaş ortamım böyle bozmamıştı beni. mizah seviyem çok yüksekti, görseniz espriler falan havada uçuşurdu. sohbetim de fena sayılmazdı hani. frekanslarımız uyuşmuştu onunla, hissetmiştim yani. ama tabii bunlar hep tanıştığımız ortamda kaldı. ötesine geç(e)medik. haziran-temmuz gibi fırsat bulamadım eskisi gibi takılmaya. onun da yaz okulu başlamıştı ve her şey iletişimsizlik sebebiyle bir anda bitti.

geçenlerde ise hiç beklemediğim bir zamanda ani bir şekilde ismi ve soyismi geldi aklıma. laf arasında bir kere yazmıştı, oysaki anonimliğimize o kadar önem veriyorduk... bu arada bence bunun psikolojik bir açıklaması vardır; nasıl olur da hiç hesapta yokken aklımıza aniden geçmişle ilgili böyle alakasız şeyler gelebiliyor, bilinçaltı meselesi gibi bir şey mi? bilim bunu açıklamalı bir an önce. işte o anki aydınlanma ile instagram’da arattım kendisini, gerçekten buldum onu galiba. isim, soyisim, şehir tutuyor. mesaj atsam, nasılsın görüşmeyeli cancağızım? beni soracak olursan hiç iyi değilim. bu kadar yakınımda olmalarına rağmen kimseye anlatamadıklarım var. anlamak da istemiyorlar. herkes bi’ değişik. şakalarıma gülmüyorlar bir kere. kimse senin gibi değilmiş... yazsam çok mu abartmış ya da saçmalamış olurum? bence evet, fazlasıyla.