uzun zamandır mutsuz olmak

yanlış bir çevrede insanın yaşaması muhtemel durumdur.
bir süredir iyiydim ama bugün yeniden bu hisse kapıldım. insanlar çok boktan ya, müezzini kandırayım da mutlu olayım diyorlar resmen. evet aptalım ve inanıyorum size, ne geçiyor ki eline bunu yaparak?

bende genelde sebebi olmaz birden çöker üstüme o mutsuzluk, kimseye de karışmam öylece dururum, aranızdan geçerim farketmezsiniz, bağırırım duymazsınız, siz anlamazsınız boşverin.

gayet normal bi şey aga. bunu kabul etmek lazım mutsuzluk daimidir mutluluk anlıktır hayatın gerçeği bu. kabullenilirse rahatlar herkes. sosyal medya yüzünden herkesin mutlu ve süper yaşadığına dair bi algı oluşuyor kafada ama yok öyle bi şey. mutluluk peşinde koşmak daima boşa kürek çekmektir. tıpkı bi konuyu araştırırken öğrendikçe daha fazla cahilleştiğinizi fark etmek gibi bu iş de. buda reisin dediği gibi acı çekeceksin bu dünyada kurtuluş nirvana'da. kim ne kadar erişmiş veya erişebilir bilinmez. ama ilk aşama kesinlikle kabullenmek sonra da "mutsuzum ama bi sorayım kendime niye?" gibi amalı çünkülü dil oyunlarıyla zihni alt etmek. biraz da eyleme geçmek, oyalanmak.

yaklaşık 14 yıldır artarak devam eden bir mutsuzluk batağındaydım ve asıl doğrunun bu olduğuna inanıyordum: acıyı hissetmek.
fakat anlamam gereken kısım yaşamayı öğrenmek oldu.
melankolinin havalı geldiği bir ergenlik yaşarsanız, üzerine de birkaç ciddi olayla karşılaşırsanız gerçekten size 'anlam' şeklinde sirayet eden ancak gerçekte büyük bir yanlıştan ibaret olan durumun içerisinde olduğunuzu fark etmeniz ve dolayısıyla bundan kurtulmanız epey zor oluyor çünkü bu depresyona dönüşüyor.
uzun zamandır mutsuzsanız ve bu aklınızın başınızda olduğu zamanlarda başlamışsa-devam ediyorsa demek ki bir duygu içerisinde boğulup kalmışsınızdır. çünkü çevresel etkenler sizi uzun vadede mutsuz kılmamalı, elinizde olmayan sebeplerin sizin duygu durumunuzu uzun vadeli olarak planlamasına izin vermemek gerekiyor. aksi halde kısa ömür daha da kısalıyor, güzel yıllarınız bir hiçe kurban gidiyor. en büyük handikaplardan birisi de geçmiş yıllarınız hakkında üzülmek oluyor.
sadece yaşıyoruz, mutsuzsak bizi mutlu edecek büyük, küçük, anlık veya uzun vadeli her türlü durumu değerlendirmeli, iyi geleceğini hissettiğimiz veya en azından denemekten ne çıkar diyeceğimiz şeylere kendimizi maruz bırakmalıyız.
hepimiz insanız, kendiniz gibi başkalarını da çok ciddiye almanın manası yok, görmezden gelmek değil de bir kenara bırakıp hayata devam etmek gerekiyor.
mutluluğa odaklı bir yaşam değil, yaşamaya odaklı bir yaşam diliyorum çünkü mutluluk ancak o şekilde hayatınıza dahil oluyor.