üzüntüyü belli etmemek

sağlam durmak istersin ama için içini yer.

sıkça yaptığım durumdur. acıdan kıvranırsın, o an aklın bambaşka yerdedir ama aynı zamanda kimse anlamasın diye gülersin.
ve kimse gerçekten de anlamaz o an nerede olduğunu.

(bkz: hayır ağlamıyorum gözüme depresyon kaçmış)

"bazen diyorum ki eğer beni tanıyorlarsa şu an üzgün olduğumu ben söylemeden anlamaları gerekir. anlamıyorsunuz deyince anlatmıyorsun ki bilelim diyorlar anlatsan boşver geçer deyip kendi dertlerini anlatıyorlar. üzgün olduğunu belli etsen de ilgi görmek içinmiş gibi oluyor. desenize yine çıktı mı kapılar yalnızlığa..."

belli etsem benle beraber mi üzülecekler? aksine mutlu olacak çok insan var cevremde.

belli ettiğimdeki 'ne oldu' sorusuna cevap vermeye mecalim olmadığından yaptığım şeydir.

edememek. bunu bir acizlik olarak gördüğümden değil ama illa son raddeme gelmeyi beklerim. boğazım illa düğümlenecek yani. bi

(bkz: psikoz)a kadar yolu var.

en yorucusunun anneye belli etmemek olduğu durum. ciğerimizi biliyorlar neticede.

narsist ebeveyn ile büyümüş çocuklarda görülen bir durum. uzman değilim, deneyim sahibiyim. güçsüz olduğun her anı kullanan bir yetişkin ile büyüdüğün zaman bir daha hiç güçsüz görünme şansına sahip olamıyorsun.

çok ağlayan biriyimdir. her şeye ağlayabilirim. mesela belgesel izlerken ağladığım olmuştur ya da korku filmi izlerken çocuğu şeytan tarafından kaçırılan kadına ağlamışlığım var. birine şöyle derim, yoo neden üzüleyim ya saçmalama olur böyle şeyler, 5 saat boyunca onun yanında hiçbir şey olmamış gibi dururum, eve gelir ağlamaya başlarım. o kadar tutarım kendimi, öyle bir domuzum.

bazen diyorum, kendimi bırakayım, bir şey olduysa o an ağlayayım ya da sıcağı sıcağına tüm hislerimi anlatayım. varsın ağlak desinler, sulugöz desinler ama yapamıyorum. yine hiç üzülmemiş, hiçbir sorun yokmuş gibi devam ediyorum yaşamaya.

bu durumun en kötü yanı insanların seni çok güçlü biri zannetmesi ya da umursamaz olduğuna inanması. bu da çok dikkatsiz şekilde davranan bir insan kalabalığı ile yaşamana yol açıyor. kimse aman kırılmasın, üzülmesin diye uğraşmıyor ki hepsinin allah belasını versin. çok fazla gerildim şu an. gaza geldim.

böyle benim gibi güç takıntılı ruh hastalarını bir dernek çatısı altında toplamak ve saatlerce hiç durmadan anlatıp ağlamak planı içindeyim. birbirimize sarılır sarılır ağlardık ya da ağlamazdık, öyle birbirimize bakardık, evlere dağılınca ağlardık. bilemiyorum.

kimse seninle ilgilenmediği için daha doğrusu mutsuzluğunla dahi mutlu olanlar olduğu için içine atıp kendini darlama durumudur.

hayır ağlamıyorum, yüzüme tükürüyor gözlerim..

kendi içinde kendi kendine halletmen gereken bir problemin üzerine boştan yere konuşmak istememekten kaynaklanan durumdur. belli ettiğinde beraberinde gelen ne oldu sorusuna cevap verecek enerji bulamamaktan da olabilir. kendi kendine o kadar çok düşünmüşsündür ki birine anlatıp yeni baştan düşünmeyi bırak, kafanı oradan uzaklaştırmaya çalışırsın. tabii aksi durumlar da var, başka bir bakış açısıyla çözülebilecek şeyler. ya da çözülemezse bile paylaşıldıkça azalacak olan şeyler. bir de dediğim gibi halihazırda senin enerjini tüketmiş şeyler. ne çok şey dedim ama olur arada böyle şeyler *

paylaşmanın bir yararı olmadığına inanılan meselelerde yapılan eylem. yararı- zararı tartışmaya açıktır. ama duygu ifadesi konusunda rahat hissetmeyen insanların vazgeçemeyeceği bir özellik olduğun kesin.

yorgunsundur, hali hazırda canını sıkan onca şeyden kaçarken birde anlatıp daha da içinde kaybolmak istemiyorsundur.

beş aydır yaptığım şey. beş aydır umrumda olmadığını sanan bir salak ve ben birbirimiz ile asla iletişim kurmadan hayatımıza devam ediyoruz. belki de o başkaları ya iletişim kuruyordue bilmiyorum. pü sana

kalbim sızlar, yüzüm gizler.

üzgünsün ama ne kimse sana bir şey sorsun istiyorsun ne de seni rahatsız etsin o yüzden belli etmiyorsun. bu bazen de kendini kandırmak için yapılıyor. sanki üzgün değilmişim gibi yapınca cidden biraz işe yarıyor.
"neden durgunsun sorusuna cevap aramaktan; ve bunu sormasınlar diye gülümsemekten yoruldum"
-cemal süreya.

ailenin şakacı ortanca çocuğu durumudur. hiç şaşmaz.

abi nasıl anlayacaklar o zaman? anlamasını istediğim kişiye üzüldüğümu ağzımla bile sötlerim. anlamasını istemediğim kişi de beni üzemez zaten.