varmış gibi görünen ama aslında var olmayan şeyler

(bkz: adalet)
(bkz: para)
(bkz: bereket)

bu ülke için akıl, irade, hürriyet...

samimiyetsiz ve yapmacık ortamda ben

sevgi. artık her şey çıkar ilişkisine dönüşmüş. bir insandan alacağın bir şey bittiğinde çok kolay hayatına devam edebiliyorlar. ve her şey bittiğinde hani seviyordu diyorsunuz sanki aranızda sevgi varmış gibi gözüküyor ama sadece siz seviyorsunuz...

normal sözlük meriçleri.

maaşım.

sevmediğim dersin final notu.

bunun cevabı sanırım güç. yani cevabı vermek güç değil, cevap güç. insanlar birini güçlü görürse o güçlü olur ama aynı kişiyi güçsüz görürlerse de bir anda güçsüz oluverir. güç bağımlıları içten içe bunu bildiklerinden iç gücüsel olarak sürekli sahip oldukları gücü artırmak isterler. arttıkça da sağlamlaşmadığını aksine daha da zor kontrol edilir olduğunu fark edince geriye delirmekten başka çare kalmaz.

saygı, belirli bir süre için.

istenç özgürlüğü.

arkadaşlıklar. var olmadığını bildiğim arkadaşlıkları sürdürmeye çalışmanın da ayrı bir yükü oluyor insana. bu mevzu bu aralar en çok canımı sıkan mevzulardan biri sanırım. zaten karakter olarak en ufak bir şeyi kafaya takan ve kendi kendine kafayı yiyen bir insan olduğum için bir de bu olayı düşünüp iyice strese sokuyorum kendimi.

içimi de döktüğüme göre olayın özüne gelebilirim sanırım. bildiğimiz gibi insanlar sosyal varlıklardır, her ne kadar yalnızlıktan hoşlanan kişiler olsa da onlar bile bir noktada birileriyle iletişime geçmeye ihtiyaç duyaralar. çünkü bu biraz da evrimsel bir şeydir, eski çağlarda insanlık tehlikelerden daha iyi korunmak için bir araya gelmiş, şehirler inşa etmiş, devletler kurmuştur. bu sırada 'arkadaşlık' denen kavram açığa çıkmış ve günümüze kadar gelmiştir. yani bir nevi genetik kodlarımıza işlenmiş bir durum aslında bu. kendi kişisel çıkarlarımızdan da öte, her insan arkadaş edinmeye ihtiyaç duyar. fakat buradaki esas sorun, insan gerçekten arkadaş olabileceği birini bulamayınca yalnız kalmamak adına sahte arkadaşlarla dolduruyor etrafını, tıpkı benim durumumda olduğu gibi. birçok günümüz insanının yaşadığı bir durum aslında, hatta 'kalabalıkların içinde yalnız olmak' gibi kalıplaşmış ifadelerin ortaya çıkmasına sebep olmuş. benim şansıma en azından aile üyelerimle çok iyi anlaştığım ve keyifli vakit geçirdiğim için kendimi tam anlamıyla yalnız hissetmiyorum, ama hem etrafı böyle ilişkilerle dolu olup yalnızlığını gideremeyen öyle çok insan var ki... üzücü bir durum gerçekten.

''bahiste para..''

varmış gibi görünen ama olmayan o kadar çok şey varki. başta insanlığımız var sanıyoruz sanılgıyla yaşadığımız için bir çok şey aslında varmış gibi ama hiçbiri yok. bazen umudumuz var sanıyoruz bazen cesaretimiz bazen dayanacak gücümüz bazense her şeyin bir gün bitecek olduğuna olan inancımız hepsi aslında varmış gibi ama ne kadar varlar veya gerçekten varlar mı?

özgürlük, tam bu başlığa göre olduğunu düşünüyorum. düşüncelerin kısıtlanmış, hareket özgürlüğün kısıtlanmış hatta düşüncelerin bile kısıtlanmış tabii diğerlerine göre daha az.

sadakat ve fedakarlık

merkezkaç kuvveti.

para.

param. var sanıyorum ama ne yapmak istesem biraz daha ertelemem gerekiyor.

artı oy.(bkz: ahahahaha.)

sevgi