vincent van gogh'un abartılmış bir ressam olması

abartılmamış ressamlar sadece tanınmamış olanlardır. sanat ve bilim abartıları gerçek yaşamdan kopuk, idolleştirme, tanrılaştırma, rock star ya da futbolcu tarzı bir fanatizm, insanları gerçeklerden uzaklaştırmak için sosyal mühendislik aracı olarak kullanılıyor. sanat ve bilim çok gerekli, çok önemli unsurlar ama gerçeklikten kopuk bu fanatik izleme, takım tutar gibi tutma, dokunulmazlık yaratarak ayrışmak asıl istenen bunlar. bu arada van gogh gerçekten beğendiğim bir ressam ama abartılmış olduğunu düşünülmesine de saygı duyarım. keşke abartılı tepkiler göstermeden bunları medeni bir şekilde tartışabilsek burada. ne kadar hoş olur.

açıkçası eserleri rahatsızlığının vermiş olduğu sorundan kaynaklı hep içimi karartıyor. zihnin karışıklığını çok iyi yansıtmış diyebilirim ama çok çok bir ressam diyemem.

van gogh'un bile harcandığı yerde bizim hiç şansımız yok farkındalığını getiren başlık.

zamanında yaşamış olduğu yalnızlık, tablolarının ona gerçek dost olması ama yeterli olmamasıyla çıkmış onca tablo eğer abartılıyorsa, abartılmaya devam edilmeyi hak ediyordur.

farkındaysanız kimse şu tablosunda şöyle bir şey var, şunu çok güzel tasvir etmiş, şunu çok iyi yapmış falan demiyor. hep şöyle, ''o çok büyük acılar çekti, yalnızdı, parasızdı, eşiğe atılmış bir patates çuvalı gibi öldü''. hep bir dram, hep bir dram. kardeşim bu adam ortaya elle tutulur, gözle görülür bir şey koyuyor sonuçta. ha şimdi diyeceksin, ''sanat materyalist görüşle açıklanamaz, önemli olan nasıl hissettirdiği, onun arkasındaki mâna!''. hoş o zaman görünmez heykel de sanat, duvara bantlanan muz da sanat, konservelenmiş b*k da sanat... ben o b*ka bakınca onun çağrıştırdığı derin mânaları düşünüyorum, ''acaba bunu sıçan kişi sıçarken nasıl hissetti, acaba bu b*kun sahibi ne acılar çekti'', olmayan heykelin yokluğu bana bir enerji veriyor böyle alttan alttan falan.

evet kardeşim, resim sever bir kişi olarak van gogh, picasso gibi kişilerin çizdiklerini sevmiyorum, neden sevildiğini de anlamıyorum. eleştiri yapanlara karşı sert yapanları daha da anlamıyorum. adamın argümanına bak, ''kendi yaptığın resmi getir de bakalım ihi''. bayılıyorum bu mantığa! e kardeşim hiçbirimiz hükümette değiliz, geçmişte de bulunmadık, o zaman hükümeti eleştirmeyelim. ya da mesela internetten ahşap bir ürün sipariş ediyorsun, bir geliyor yamuk; bu mantıkla şunu diyorsun o zaman sen, ''yav ben marangoz değilim, bana ağzımı kapatıp susmak düşer''. yok efendim çağ açıp çağ kapamış, üzerinde o kadar kasılırsanız açılır da kapanır da tabi. bu bakışla ilkokul resim dersindeki çocuklar günde 100 çağ açıp kapatıyorlar da, kimsenin aklı ermiyor işte.

bir kenan evren değil tabi..!! hepi topu o bir vincent van gogh... (hatta kulağının biri de kesik miş, kendisi kesmiş. diyolla)

neyse sen burada yaz, herkesin içinde söyleme. dalga geçerler diyemeyeceğim, argosunu geçerler.