yalnızlık ve huzur ilişkisi

yalnızlık arttıkça huzur azalır.
huzur arttıkça yalnızlık azalır.

empatikmuallime ukdesi.

yalnızlığı hiç sevmem. yalnız kalışlarımın beşinci saniyeleri her şeyle ilgili paranoyaklaşmaya başlar, çok seri üzülecek bir şeyler yaratmaya başlarım. yani genelde huzurlu geçmez. resim yapacaksam, oyun oynayacaksam bile discord'dan bana eşlik eden birileri olmasını çok severim. sessiz kalmak kalmak da aktivitelere dahildir, bazen uzun uzun susarız. yedi gündür ortada olmayan bir eşlikçim var, alarmlar çalıyor zihnimin içinde. huzursuzluk had safhada. düzenim bozuldu çünkü, gerçekten küçük otistik çocuklar gibi oldum iyiden iyiye. neyse be yamukyan malum bir yerlerde reçel, bu günlerde geçer...

yalnızlığı seviyorum. çoğu zaman bir kargaşanın içindeyken evime gelip odama gectigimde sadece zihnimle kalmayı seviyorum. canım sıkıldığında kulağıma bir şarkı calıp uzun uzun yurumeyi seviyorum. kendime tahammül edip herkesten önce kendimi sevmeyi seviyorum. yalnızlığı sevmek kendimi güclu hissettiriyor. bu hayatta kendimle kalsam da mutlu olabilirim diye dusunmeme sebep veriyor. bu yuzden yalnizken huzurlu olmaya dikkat ederim. ama tabi ki sosyal hayatimi da cok seviyorum.

ikisi bir arada olmaz ki. ya yalnızlığı seçersin ya da huzur ilişkisini.yalnızlıklığı seçersen zaten ortada bir ilikin dahi olsa onu hayatından çıkarırsın ister istemez itersin kendinden. huzur ilişkiside yanındayken mutlu güvenli değerli hissersin. kitap okunur film seyredilir yemek yenilir. kahveler içilip sohbet edilir. ne bağırışma ne ayrılık ne de aile konuları olur. sadce ikiniz ve bir ev olur. *

beraber yalnız kalabildiginiz kişileri seçin. sadece filmlerde ki gibi size kitap okuyan,birlikte duş alıp, saçmalayabildiginiz degil gittiginiz zaman bile sizi bekleyen, iyiliğiyle sizin problemlerinizle başa çıkabilen, ayrı kalsanız da hata yapmayacak kişilerle olun. o zaman yalnızlıga erişebileceginiz için bu denli arzulamaz, özlemezsiniz.
kendinizi tutsak etmeyin; ne yalnızlığa ne sevdaya..