yaşlı insanlar

1940 ile 1960 arası nesil. kimimizin annesi, babası, dedesi, ninesi, amcası, dayısı vs. her biri ayrı tarih kitabıdır. anlattıkları ile hem geçmişi öğrenir ve bu bağlamda geleceği de idrak ederiz. bu nesil de yok olduğunda yerlerine yenisi gelmeyecek. o yüzden değerleri bilinmelidir. benden not düşmesi.

yaşanmış yılları sadece bedeninde değil ruhunda da taşıyan kişiler.

genellikle tek düze, derli toplu, dikkatli yaşarlar. hoyratlıkları azdır. yaramazlık yapmak istedikleri anlarda, düşüncelerini diri tutmak içindir.

yaşlarından ötürü saygı duymak zorunda olduğumuzu söyleyen insanlardır. bize çok güzel bir dünya mı bıraktılar ki ben bu insanları el üstünde tutup saygı duyayım.

bir de şunu derler hep: ne olacak bu gençliğin hali. sanki onların eseri değilmiş gibi.

bu gece sizlerle

t: senior people dır

huzursuzluğu kendine görev edinmişlerdir.

acı verirler.

gidecekleri yere bir durak dahi olsa otobüse binen topluluk. nası olsa bedava. biz öğrenciler sürünüyoruz tabi bu sırada. hoş benimde ruhum yaşlı.

telomerleri kritik uzunluğa kadar kısalmış ve hücre bölünmeleri durmuş kişilerdir.

farkettin mi bilmiyorum ama yaşlı insanlar giyimine dikkat ediyor bakıyorum da ceket alltan kumaş pantolonları içine süveterleri. *karşı tarafla siz diye hitap ederler, sakin ve düşünerek konuşurlar. böyle yaşlılarla oturup gerçekten uzun zun sohbet edebilirim. naif insanlar, insanlar. çocukla çocuk olur böyleleri, gazatesini okur. yaşlanınca mı böyle olur insan merak ederim. şiir yazar bu yaştakiler dedemden bilirim kültürlü adamdır arapça ile osmanlıca bilir. böyle insanlar içinde yaşayabilirim * genç ruhuma hitap eden yaşlılardır böyleleri

hayatlarının filozofluk evrelerindedir. tabi hepsi değil. ölümü merak eder, ama ölmekten de köpek gibi korkarlar.

özellikle erkek yaşlılar ; üstlerine sinmiş kekremsi, insanın burnunu acıtan bir yaşlı kokusuna sahiplerdir.

kadın yaşlıları ise beyaz ya da dalan sabun kokarlar.

kokuya karşı biraz hassasım da arkadaşlar.

dinlemesi keyifli, ne zaman ne çıkacağı belli olmayan kişiler. çoğunlukla yalnız. devre ayak uyduramamış. hüzünlü bakan. sanırım insan yaşlandıkça daha çok insana ihtiyaç duyuyor. bide daha çok duralım diye ilgi çekmeye çalışmaları, seslerini düzeltmeleri.. çok şirin oluyolar. siyasete girene dek. yoksa yarı salladığı hikayelerinde çöle düşmüşken ne yaptıklarını merak etmiyor değilim.

peyami safa'nın "zaman insanları değil, armutları olgunlaştırır." sözünü göz önünde bulundurarak değerlendirilmesi gereken yaş grubu.

nefret ettiğim insanlar. boğuluyorum yanlarında nefes alamıyorum.

yaşlı amca dinlerler. demek ki hoşlarına gidiyor

özür dilerim.

ellerine dokunmak çiğ tavuk derisine dokunmakla eş değer.

özür dilerim.

bunun dışında unutkanlık hastalığına tutulmamış olanlarının müthiş çıkarımları olabiliyor. dinlemesi keyifli. mümkünse dokunmadan tabii.

tecrübelerinden ne kadar faydalanılabilirse o kadarı yanınıza kardır. tecrübeyi parayla bile satın alamıyoruz.

çocuk gibidirler, nazlanırlar, gözlerinde her an akmaya hazır birikmiş yaşları vardır. çok akıllıdırlar. işlerine gelince herşeyi net duyar, işlerine gelmeyince; " ne dedin? seni duymuyorum" derler. artık istedikleri tek şey huzur ve sevgidir... hem yüksek sesle konuşmanızı isterler, hemde ne bağırıyon diye sitem ederler....duygularını ifade edemeyecek kadar yorgun ve halsizdirler.

kararlarıyla gençleri de yaşlandırırlar.

çoğu cahil. yok yok ben öyle düşündüğüm için değil, gerçekten cahiller ve bunun farkında değiller. zaman ve madde günümüzde çok hızlı değişmekte ve bu yaşlılar buna adapte olamıyor. örnek olması için diyelim ki telefon sadece artık telefon değil. amcam 70-80 yaşında telefondan yaptıklarımıza akıl sır erdiremiyor. evet yaşlanınca ben de öyle olacağım ama tek farkım cahilliğimi kabullenmek olacaktır.

mesela yolculuk deneyimi atların ve türevlerinin ehlileştirilmesinden 1940'lara kadar değişmedi. muazzam bir süre ve tecrübe ve durağan. düşünebiliyor musunuz öyle bir tecrübe ki hep aynı, işte o zaman ben at binicisine tecrübesi için saygı duyardım ama şimdi öyle durağanlık yok.

öyle hızlı değişiyor ki anında toy kalıyoruz. işte bu eksikliğin farkında olup kendini gün be gün geliştiren yaşlılar hep saygınlık kazanacak ama diğer o aklı geçmişte kalanlar bir bok bilmeyecek.