yaz mevsimini sevmemek

yazlık yerdeyim. yaz mevsimi berbat gevçyir. bir sürü dangalak buralara akın ediyor. trafikte yoğunluk dünyayı onlar yaratmış gibi bir hadsizlik görgüsüzlük paçozluk diz boyu. her yer kalabalık. kendilirende her zaman haklılık egoları vs. kalitesiz insanlar topluluğu yani. birde bizim sürekli yaşadğımız asıl bizim olması gereken yerlere senede 3 ay gelip hükmetmek isteyişleri. öte yandan herkesin gereksiz bir rahatlığı herşeyin pahalanması neredeyse alınan nefese bile para isteyecek sonradan görme mekan sahipleri. vs vs yaz berbattır yani bu ülkenin yazlık yerlerinde özelliklede yerel halk için. ama kış öyle mi kış bambaşka güzel.

dişinizi sıkın şunu şurasında ne kadar kaldı kar, kış, kıyamete.. ben yine seviyorum demek için geldim. bunaltıyor ediyor ama bana kışın depresifliğini vermiyor.

ağustos iyi geçiyor.. temmuz anamızı ağlattı ama şu sıralar istanbul sonbahar havası tadında. oh mis.

sonbahar rüzgarlarını özleyenler, yağmur öncesi gri gökyüzüne bakıp huzurlu olanlar, yağmur yağdığında hayatta olduğunu hissedenler, kış soğuğunda kendini bulanlar, kar yağdığında oluşan temizliğe hayran olanlar sevmez yaz mevsimini.

ben de yaz mevsimini sevmeyenler grubuna dahilim.

(bkz: yaz bitti mutlu musunuz)

yazın daha rahat tatil yapabilen, normal olan sıcaklardan hiç şikayetçi olmayan, soğuk olacağına, kar yağacağına, insanların işlerini, ulaşımı aksatacağına, hayatı zorlaştıracağına sıcak olmasının daha iyi olduğunu düşünen biri olarak ben değilimdir.

bu geçmişte ben idim. sevmezdim yani yaz mevsimini.

daha doğrusu şöyle... öğrenciyken tatil diye yaz mevsimini severdim ama tatilin bir yerinde de sıkılırdım açıkçası.

sonra okul bitti falan ve kış mevsiminin favorim olduğu belirginleşti.

ama birkaç senedir de mevsim değişikliklerini sevdiğimi fark ettim. hala favorim kış mevsimidir ki 11 sene ankara kışı yaşadım en son 2020'de ve "gerçek kış"ı da severdim yani.

artık iyi ki mevsim değişimleri oluyor diyorum. yaz mevsimi ile de böyle barıştık. kendisine, favorim olmasan da seni de seviyorum artık, iyi ki varsın diyorum. *

(bkz: güneşte yanmayan gölgenin kıymetini bilmez)