yazarların evleneceği kişiden beklentileri

güzel gülsün, yalan söylemesin.
başka beklentim var ise namerdim.

hayvanları, çocukları, beni sevsin yeter.

onun da benimle evlenmesi. hayır şimdi hayal kuruyorum adamla, karşılığı yoksa halim nic'olur?

sevgi ve sadakatinden şüpheye düşürmemesi.

benim olduğum kişi kadarlık olması yeterli.

insan insana iyi gelmeli. gelmeyecekse, hiç gelmemeli

neden beklenti? neden kendimiz için sevip evlenmek değil de, iş buyurur gibi birşeyler beklemek ? minimum beklenti, maximum mutluluk demişler. beklentisi olan da evlenmesin zaten.

ben yaptığımda rahatsız olacağı şeyleri bana yapmaması. empati ve anlayış yani.

sadece evleneceğim kişiden değil aslında arkadaşlarımdan da beklentim budur. insan ilişkilerinde olması gereken budur çünkü bu karşı tarafa duyduğun saygı ile ilgilidir. fikrine saygı göstermemi istiyorsan fikrime saygı göstereceksin.

var olması.

beni çekmek çok zor. beklenti değil ama beni çekebilirse helal olsun.

sokak kedilerine selam versin.
*
kitap okumayı çok sevsin.
en ufak bir öfke krizinde beni haritadan silmesin...

insanlığını yitirmesin. başkaca bir isteğim yok. para pulu ben de kazanırım.

evlilik bana göre büyük oranda çocuk sahibi olmak istiyorum diyenlerin tercih ettiği bir durum. dünyaya gelen çocuğun ekonomik olarak refah içinde büyümesi ya da hiç değilse yokluk içinde bir bebeklik gelişimi olmaması ne kadar önemli ve gerekliyse duygusal olarak da ihtiyaçları karşılanan bir bebek olarak büyümesi o kadar önemli.

duyusal açıdan her anne bebeğine aynı dikkati ve özeni göstermek istese de bu her zaman mümkün olmuyor.

mutlu olmayan kadınların bebeklerinin de mutsuz olduğu bilinen bir gerçek. mutluluk elbette nicel olarak ölçümlenebilen bir etken değil ama çocuklar daha doğrusu bebekler kendilerine bakmayan annelerin farkında oluyorlar. bakmak derken göz teması kurmayan, kursa da aklı başka yerde olup bebeğin tepkilerine odaklanmayan anneleri bebekler fark ediyor ve üzülüyor.

insan doğuştan mutsuz olma eğilimli olabilir ama çoğunlukla dışsal koşulların etkisiyle de mutsuz oluyor. bireyselleşmeyi başaramamış , ailesine bağlı insanların bağımlı kişilik geliştirmesi sık rastlanan bir durum.

annesinin koynunda uyuyan adamların olduğunu duyuyoruz ama konumuz kadının bireyselleşemediği için sorunlarla mücadele edememesi ve bebeği mutsuz etmesi olduğu için ben , çocuğumu büyütürken mutsuz olmasına sebep olacak biriyle bu dünyaya bebek getirmek istemem.

maddeler halinde mi yazayım paragraflı mı karar veremedim.
mesela hep yanımda olsun, tuvaletin kapısında bile birbirimizi bekleyelim. iş yerlerimiz yakın olsun her molada yanıma gelsin. sokakta yürürken sarılsın böyle sarılmasından belli kıracak mı belimi gibi. dans etsin mesela sokaklarda en çok bunu istiyorum. ben serdar ortaç ı açtım mı hemen başlasın kıvırmaya.
ay süper ilişki.

ülkemizde yasal değil ama yakışıklı olsun, biraz iri yarı bişey olsun çelimsiz olmasın.

bana güvenmesi gereksiz daraltmaması. geçmişi mi sorgulamaması.

(bkz: erkeğin kalbine giden yol)

tavla oynarken ben sevineyim diye bilerek yenilsin.

sevgiye karşılık verebilmesi.

saygıya karşılık verebilmesi.

başı örtülü olacak. *
şişenin dibinde yatan, başı kapalı ile evlenecek evlenirse.

temenni filan değil. böyle olacak. benim sözlerim çıkar.

herkes benim çılgın bir tiple mutlu olacağımı düşünür. hayır. asla.

işte biraz manyağın bulurum inşallah. deli dolu böyle. çünkü, böyle olacak biliyorum.