yazarların huzurlu hissettiği zamanlar

hiç tanımadığın bir insanın hayatında yazdıklarınla etki yarattığında anlıyorsun başarılı olduğunu ve başarı bence en güzel mutluluklardan biri.

elindeki çay veya kahve bardağıyla sıcacık yatakta o kitap serilerine başlayıp yarın yokmuşçasına kitap okumak

yalnız başına uzaklara dalıp gittiğim zamanlar.

klişe sözlük kalıpları tribine girenlere gülüyoz.

zannedersin şimdi astronot olmuş, mars yolculuğunda. zamanı yokmuş.

maşallaa.

ketılda su ısıtsan 4 dakika len. mutfaktan odaya gitmek 1 dakika.

soğuk havada sıcak ortamda kahve içip plaklarımı dinlerken

artık nefretimi kustuğumda kendimi bulutlarda hissediyorum.
belki de bataklık sineği olduğum içindir. * *

ne zaman mevlana'nın orda bulunsam huzurla doluyor içim. çocukluktan beri böyle.

yok ki

nedenini tam bilmediğim bir sebep veya sebeplerle, veyahut sebepsiz yere çok gerginken bir şekilde idare edebilip gerginliğimin üzerimden kalktığı ilk anlar mesela. yani gerginliğimin nedeni netse bunu ortadan kaldıracak şey de net olur genelde ve bu olduğunda ve rahatladığımda da kendini huzurlu hissederim elbette de, net değilse işte o gerginliğin nasıl gideceğini de bilemiyorum haliyle ama bir zaman sonra mutlaka geçiyor ve huzurlu zamanlar başlıyor... işte birileriyle konuşmak, müzik dinlemek, çıkıp gezmek falan iyi geliyor öyle gerginken ama o gerginliğin üstümden tam olarak kalkması normalde belli bir zaman alıyor...

zifiri karanlıkta, yalnızca yıldızlar ve ben... belki de sen