yazarların kendilerini 10 yıl sonra nerede gördükleri sorunsalı

ölmezsem eğer bebek arabasında kızımı parka götürürken görüyorum

marstaki koloniye katılmış bağ bahçeyle uğraşırken.

vallaha o kadar ileriyi kestiremiyorum daha bugün ne olacağımız belli değil

güzel bir üniversiteden mezun olmuş bir şekilde. tabii ondan sonra işsiz kalacak mıyım, buraları şimdilik düşünmemeliyim.

ben kendimi ingiltere'de görüyorum. annemi yanıma almış orada gönlümce yaşıyor olacağım inşallah.

uzun bir zaman 10 yıl, muhtemelen emekli olmuş olurum, üzerinden de 1-2 sene geçmiş olur. belki de bir çok insan gibi bu koca şehrin kaosundan kurtulmuş bile olabilirim. zaman göstersin, yaşayalım görelim.

umarım sevdiğin adamla, o hep yaşamak istediğin şehir de bulunan evinin balkonunda şarabını yudumlarken minik gelecek planları yapıyorsundur. çünkü sen bunu hak ettin.

inan ki hiç bilmiyorum.

10 yılll... 10 yıl sonra tüm okul telaşları bitmiş olucak ve hayata atılmış olucam. böyle düşünce çok uzak ve imkansız geldi.* 10 yılı bilmem de birkaç ay sonra üniversitede olucam.* yani umarım.

görmüyorum

türkiye'de 10 yıllık plan yapabilen ya doğuştan zengindir ya da hayal kurmayı çok seviyordur. yarışmacı arkadaşlara başarılar dilerim.

alman vatandasligina gecmisim,
daha günesli bir ülkeye atmisim kendimi (insaf et yahu abartmiyorum 8 aydir mont giyiyorum, ya günes ya antidepresana varacak sonu),
bu sikici ofis islerini birakmisim,
hadi en azindan calisma süremi azaltmisim,
kendi isimi yapiyorum kafama göre, seklinde hayal ettigimdir.

ama iste o kendi isim olacak is nedir onu bulup bu 10 yilda kendimi o isi profesyonel seviyede yapacak seviyeye getirmem gerekiyor önce.

evde kalmışım (!) akademiyle kafayı bozmuş bir manyağım, 1 tane kedim var, saçlarım kısa ve fular takıyorum, emekliliğimde ise entel bir partinin kadın kollarında görev alacağım, ayrıca erkeklerden nefret ediyorum. tam kanserim yani.

yüksek lisansını rönesansın kalbinde tamamlamış ve sanattan hiç kopmayan, aynı zamanda yazmaktan da vazgeçmeyen bir ben görüyorum, o şehirdeki küçük apartmanımda, belki minik bir kedi veya köpek... oldu ya tamam her şeye değdi demek istiyorum. 10 sene sonraki ben, senin için savaşmaktan vazgeçmeyeceğim, yorulsam da, kırılsam da, korksam da, yolumuzdan sapmayacağım. geçmişin ve geleceğin şuan yaşandığını düşünürsek, sen zaten oradasın. öptüm seni, kendini sev.

37 yaşımdayım 12 yıllık devlet memuruyum. uzun yıllar yalnız yaşadıktan sonra anne-babamın hastalıklarından ötürü yanlarına geldim bakımlarını üstlendim. 69-78 yaşlarındalar. 10 yıl sonra emeklilik günümün dolacağını (yaşımın değil günümün) varsayarak ve annem ve babamın da bu dünyadan göçmüş olacaklarını varsayarak 10 yıl sonra işi, mesleği, toplumu, 10 yıl krediyle ev almak zorunda olmayı, evlenmeyi, çocukları özel okula göndermeyi, daha büyük araba alma planlarını, bitcoin peşinde koşmaları yani sizi bırakıp köyüme yerleşmeyi ve vücut gücümle çalışmayı planlıyorum. çoluk yok çocuk yok. beni engelleyecek hiç bir şey yok. biliyorum bir çoğunuzun hayali ancak benim planım. bir çoğunuza gör güzel ütopya ama benim planım. öptüm. kib.

biz en büyük olacağız...

okulda.

karavanımızda ailemle balık tutmak için mükemmel yerlere gidiyoruz,eşim karavanı sürerken,ellerimle kuruyemiş yediriyorum. iliklerime kadar mutluluğu hissediyorum. ve sonra uykudan uyanıp 9-5 işime gitmek için uyanıyorum.

10 seneye kalmam herhalde.

coachella festivalinde kızıl ve minyon olan kadın benim kendini orada görenler varsa haber versin takılırız.