yazın bitmesi

eylül ayına girmemize 1 gün kala kendisini gösteren durumdur. sweatshirt, hırka giyip dışarı çıkıyorsak yaz yavaştan bitmiş demektir.

ağlanılası, insanın yüreğini dağlayan mevsim bitişidir.

vallahi daha doyamadım ben amaa yaaa... dediğim mevsimin gidişidir.

daha da kötüsü yıl bitiyor yıl... eylül'e girdik kaldı 3 ay. 2020 zaten pandemi falan derken geçti, 2021'de bitti bir anda hızlıca. e 2020'nin acısını çıkarıp gezince zaman su gibi aktı.

yazdan daha beter bir şey varsa bahar mevsimidir sabah çıkarken yagmur yağar azıcık uzun giyinirsin 2 saat sonra guneşten pişersin

rahatlatmıştır.
yaşasın kış.

yaz bitiyor ve ben hiçbir şey yapamadım, oldukça boş bir yaz geçirdim. bütün bunların sebebi muhtemelen çaresizlik ama gururumdan dolayı kabul etmeyeceğim, seneye belki daha iyi olur diye ümitlenerek kendimi kandıracağım. "daha iyi olacak evet kesinlikle bir sonraki" diye tekrarlayacağım, gerçeğe alışana dek.

(bkz: ağustosun son günü)

(bkz: 1eylul)

elbette ki doğanın kanunu. kanunu da sanki biraz çabuk bitmesi durumudur. daha iki hafta önce haziran'dı sanki. eylül sıcağı şimdiden arada iki tokat atmasa yaz bitti gitti.

insanın içine, bir garip hüzün çökmesine sebep olan sondur. çocukluğumdan beri en sevmediğim şey budur. hiç değişmedi...
keşke hep yaz olsa, yansak.

neyse ki şu an antalyadayım.*

her sene bitiyor ve yeniden başlıyor büyük bir olay değil yani

resmi olarak gerçekleşen ama fiili olarak olmayan bitme durumu.

klişe olacak ama mevsimler kaydı efendim. hatirlayin, geçen sene kasım ayında ancak bitmişti yaz. ekim ayında eskinin agustosu gibi yandığımızı hatırlıyorum. keza kış da bu sene ancak mayısta bitebildi. nisan ayında montla geziyordu millet.

her gün denizi görüp, yarin kokusunu hasretle çeker gibi kokusunu aldım ama yalnız yarım saat yüzebildim.

denize kıyısı olan bir şehirde doğdum büyüdüm ama ilk kez 9 yaşımda gördüm o denizi. asla aklımdan çıkmaz. senede bir sefer 2-3 günlüğüne gelir olmuştuk. liseye başladığım zaman lafta kalmıştı bile. bir delikan isyanıyla denizi ne kadar istediğimi söyler dururdum. ne yalnız başıma gitmeme izin verirlerdi ne de kendileri giderdi. abim lisedeyken tek başına gidiyordu ama? kız çocuğu olmanın tek başına hapsolmak olduğunu tatmıştım böylesi yaz günlerinde. büyüyünce istediğin gibi gezersin, üniversiteye gidince gezersin, lafta kalan yaparsınlar edersinler. "her gün görmekten doyarsın denize"

hayatta kalma çabasıyla geçen bir üniversite hayatı ardından çalışma hayatı.

iş yerim denizi görüyor. evet, şimdi her gün görüyorum o denizi anneciğim. lakin bir gün bile doyamadım.

pilli bebek <eylül akşamı> dinleme zamanının geldiğini hatırlatır.

yazı severim. orta yaşa gelene kadar daha da severdim ama yoruyor beni. işler de yoğun oluyor. kışın soğukta yattığım odada petek dahi açmayıp tişörtle yatan insanım ben. yazın uykum sürekli bölünüyor sıcaktan, şu anda da olduğu gibi. normalde emekliler gibi, yattığım ve kalktığım saat bellidir. çocukluğumdan bu yana böyleyim ama yazın ahhh! dengem şaşıyor.
yürüyüş bağımlısı insanım. sabah erken saatte kargalar bi şeysini yemeden çıkarım ama o saatler bile sıcak ve nemli.
bahar aylarını seviyorum ah bi de aylardan nisan, mayıs ise değme keyfime.

benim için yaz mevsiminin bitmesi, depresif bir dönemin başlangıcı demek.

bir sonbahar romantizmi öncesidir. kimilerinin hışırdayan kuru ve ölü onca yaprak arasında, ölü seviciliğinde oldukları fotoğraflara kavuşma özlemidir. yazlık sitelere, sahillere ve sahil kasabalarına, yavaş yavaş huzurevi sakinliğinin hüznü çökmeye başlar.
yazla ilgili tonlarca umut, beklenileni pek de verememiş tonlarca suskun eve dönüş kafilelerine dönüşmüştür. belirlenen limitleri aşmış harcamalar, en çocuğundan yaşlısına, kendilerini bekleyen uzun ve yorucu bir yılın kapısındaki stres torbasına eklenir. her şeyin bu kadar çabuk ve hızlı geçmiş olması, zamanın zihinle olan adaletsiz ilişkisi, bir kez daha kaçtığı yere dönmek zorunda kalan iç bulantılar dizisi... öncesinde de birçok defa tecrübe edildiği için bu seferlik de insanı öldürmeyen duygu aşinalığı, veda sırası.

2000'li yılların gen z akımına mensup ünlü şair lvlbel 5 demiştir ki: bebeğim görüşürüz sonraki yazlara.

okul açılıyor emenike. off.

kış bir kültürdür. ben kış kadınıyım. sen istersin, istemezsin, şortla çıplak gezersin; beni ilgilendirmez.