yedi numara dizisi replikleri

ps 54. bölüm, dizinin en iyi bölümüdür

herhalde galiba sanırsam

zeliha yenge bahar depresyonuna girmiştir. doktorun verdiği sıradan tavsiyelerin üzerine şu her şeyi özetleyen replik söylenmiştir:
“mutluluğun suç, sevginin aç, paranın güç, sahtekarlığın revaçta olduğu, baş kaldırının başın kurallara uygun kaldırılmadığı gerekçesiyle yasaklandığı, iyi niyetin ahmaklık, rüşvetin alışkanlık olarak algılandığı bir yerde zeliha yengenin iyileşmesi sadece şiddet içeren programlar izlememesine, iki hap yutup, yarım saat yürümesine mi bakıyor yani?“

"hayallerin gerçek olması kadar hayal kırıklığı yaratan birşey yoktur"
vahit emmi nin repligiydi kaçıncı bölümdü hatırlamıyorum

recep elinde poşetlerle eve gelirken kızlara rastlar

cansu : oo recep yine yuklenmissin torbaları.

recep: yeni bi ucuzcu market açılmış da bacılar.

armağan: yaaa. nerde peki ?

recep: fazla uzak sayılmaz. çorluya varmadan. otobüsle 3-4 saatte gidilip dönülebiliyor .

insanın memleketi kalbinin yaşadığı yermiş.

başlığı görür görmez kulaklarımda; ayten'in "rüya!" deyişi çınladı.

-akarı yık kokarı yok temiz iş gibi bi replik geldi ilk aklıma. bide
-ya armağan yaaa

hikayede durmadan inandırıcılık arayarak bencil meraklarını tatmin etmeye çalışacağına bari berat’ın yardım ihtiyacına cevap vermeye çabalayan ve maalesef senin gibi kendi egosunun gölgesinde yaşadığı halde etrafını bencillikle suçlayıp durmadan insanların yolunu tıkamasan ayrıca üstelik bir de sencil havalarda ortalıkta dolaşmasan daha iyi olmaz mı rüya ?

-sen ne olmak isterdin ayten bacu?
+sana ne?
-hadi yaa.. inşallah bi gün olursun.
+sersem!
-bak valla onu da hobi olarak yaparsın artık.

*

meryem'i klinik kapısında tırnaklarını yiyen recep, kliniğin önünde duran kişilerin yanına giderek:
"afedersiniz, fazla tırnağınız var mı?"

recep : minibus paramiz yok, okula neyle gideceğiz?

haydar: yürürüz.

recep: e bakkala, manava borcumuz da var.

haydar : onlar da yürür.

recep: kadun deduun arturabilmelu, hatta arturduğundan da arturabilmelü.

- yanlış bir şey söyledim. heralde, galiba, sanursam ( haydar)
- hallederiz no proplem hiiğğ (sabüt)
- aslanım kralıçam( yusuf güdük)
- bu ne biyee (vahit emmü)
ve ve ve:
- yaa armağan yaa ( rüya bacu)

herhalde galüba sanursam

sabit:ne yapıyon burda sansar ?

recep :memleketi düşünüyom

sabit: nerden çıktı şimdi ?

recep: bu istanbul öyle bi istanbul ki sabit abi; sokaklar korku filmi gibi, insanları kan emiyo, betonların altında kalıyon.paran yoksa susuzluktan ölüyon, iteleniyon,kakalanıyon ,soyuluyon.

bizim memlekette herkesin birbiriyle selamı vardır, her yer yeşildir , sudur.ben memlekette korktuğumu bilmem.burda korkuyom.bazen dönesim geliyo.

sabit: evet. beni sonunda fark etti.

recep: ney?

sabit: istanbul diyom. sonunda ne büyük bir erkek aktörle karşu karşuya olduğunu anladu.

figüran kahvesine uğradum. uğrar uğramaz beni filme seçtiler. kapıdan giren adamı oynayacam. lafım yok ama çok derin bi rol. dedüm "çıkarın beni yönetmene! rolüm hakkında konuşacam" dedüm. bana öyle bakakaldılar. elbet dedim ya... ne sandunuz? ben dedim, profosyonalüm dedüm. kapıdan üç değüşük şekülde girebülürüm dedüm. yönetmen ne istediğini bilmezse şaşırır kalır dedüm.
bunlar şöyle bi sarardular. benim sinemada nerelere geleceğümü anladular tabii.

dedim afişlerde ismimi kadın aktörün altına yazdurmam, oğa göre dedüm. istanbulu fetheden ikinci adam ben olacam görün dedüm. hehe.

müsrifliğin lüzumu yok.

biz bi normal tencere bi de düdük alalım. ben başında bekler, pişince sana düdük çalarım. müfrüflüğün lüzumu yok.