1.
kanye west (ye) adlı bipolar manik manyak dahinin yaptığı en iyi ve en deneysel çalışmasıdır. ye'nin karakteri pek umrumda olmamakla beraber onun sanatçılığını reddeden kesinlikle dombilidir. başlangıçta kadrolu eleştirmenler bu albümü çok sevmişken kel vegan köftehorun* en sevmediği solo ye albümüdür. albümde (bkz: daft punk), (bkz: rick rubin) gibi efsaneler ve (bkz: frank ocean), (bkz: arca) gibi yeni döneme damga vuracak sanatçılarla çalışmıştır.
bu albümle ilgili denmesi gereken çok fazla şey var. ye uzun zamandır moda endüstrisine girmeye çalışırken ye'nin nike ayakkabılarındaki son sözü söyleyememesi ve ciddiye alınmaması, ye'yi tabiri caizse sicko mode'a sokmuştur. zaten (bkz: jeen-yuhs) belgeselinden de görüleceği üzere ye'ye inanılmamasına rağmen onun mümkün olduğunca kafasının dikine gitmesi onu başarıya ulaştırdığı için, artık eeeh eytere beya deyip iyice narsisizmin sınırlarında gezinmeye başlamıştır.
albümde de amerika'daki sistematik ırkçılıktan girip uyuşturucu, kadınlar, alkolizmi industrial ve punkvari bir elektronik rap ile harmanlayan ye, cidden çağ aşan bir başyapıt ortaya koymuştur.
albümün (bkz: death grips)in daha pop versiyonu olduğunu söyleyenler olsa da*, prodüktörler albümün esin kaynağının (bkz: tyler the creator) olduğunu söylüyor.
albümde sadece (bkz: send it up) biraz zayıf kalıyor, ancak onun dışında tam anlamıyla bir sanat eseri. sözleri mbdtf'ye göre uğraşılmamış olsa da müzik olarak bin basar.
ben not verecek olsam 9.5 gibim küsuratlı bir sayı verirdim.
uzun oldu biraz ama okuduysanız teşekkür ederim :).
bu albümle ilgili denmesi gereken çok fazla şey var. ye uzun zamandır moda endüstrisine girmeye çalışırken ye'nin nike ayakkabılarındaki son sözü söyleyememesi ve ciddiye alınmaması, ye'yi tabiri caizse sicko mode'a sokmuştur. zaten (bkz: jeen-yuhs) belgeselinden de görüleceği üzere ye'ye inanılmamasına rağmen onun mümkün olduğunca kafasının dikine gitmesi onu başarıya ulaştırdığı için, artık eeeh eytere beya deyip iyice narsisizmin sınırlarında gezinmeye başlamıştır.
albümde de amerika'daki sistematik ırkçılıktan girip uyuşturucu, kadınlar, alkolizmi industrial ve punkvari bir elektronik rap ile harmanlayan ye, cidden çağ aşan bir başyapıt ortaya koymuştur.
albümün (bkz: death grips)in daha pop versiyonu olduğunu söyleyenler olsa da*, prodüktörler albümün esin kaynağının (bkz: tyler the creator) olduğunu söylüyor.
albümde sadece (bkz: send it up) biraz zayıf kalıyor, ancak onun dışında tam anlamıyla bir sanat eseri. sözleri mbdtf'ye göre uğraşılmamış olsa da müzik olarak bin basar.
ben not verecek olsam 9.5 gibim küsuratlı bir sayı verirdim.
uzun oldu biraz ama okuduysanız teşekkür ederim :).
devamını gör...