yılan fobisi

yılandan korkma durumudur. aslında sizin ona verebileceğiniz zarar kadar size sarar vermez.

şu hayvanı gördüğümde korkudan ziyade iğreniyorum direk öldüresim geliyor.

yılan serdar sayesinde aşılabilecek fobidir.

(bkz: ofidyofobi)

bir ağabeyimiz yaşıyor bu fobiyi. öyle bir fobi ki, televizyonda bile yılan görmeye korkuyor. bir kere yılanlı bir film seyretmiş böyle, korkunun etkisiyle yılan çıkacak diye tuvalete bile girememiş. aklıma geldikçe dalgasını geçerim.

hayvanından tiksinmem ama görünüşü kadın karakteri yılan olanı sevmem.

dedemde de mevcuttu, bırak kendisini görmeyi ismini duyduğu an bile hoşlanmazdi yılanın. her insan farklı farklı işte, tuhaf fobileri olabiliyor.

rahmetli annemde çok feci bir şekilde vardı. lise son sınıfta kendisine yapılan bir eşek şakasından kalma, adını duyduğu anda bile fenalaşırdı rahmetli.

ofidiyofobi olarak da adlandırılan; yılanlardan hazzetmemek anlamına gelen fobi.

sahip olduğum fobi.
çok tedirgin oluyorum, sevmiyorum ben bu canlıyı. muğla/akyaka gibi cennet bir yerin üzerine bile kırmızı çizik attım bu yüzden. eledim akyaka’yı. orası benim için yaşanmaz yerlerden biridir.
çünkü denizden bile yılan geliyor anasını satıyım.

en son geçtiğimiz ekim ayında akyaka’daydım, doğa yürüyüşü yapmayı düşündüm aldım çantayı doldurdum içine biraları falan, bir tane kayaya oturup şöyle güzelce manzara izleyemedim, keyif yapamadım.
her kayada, her çalılıkta yavru yılanlar vardı, ya iniyorlar ya tırmanıyorlar. beni görüp panik oluyorlar, ben onları görüyorum kanım çekiliyor. “ulan nereye düştük böyle?” dedim ya. hata kaza kamp atsam yılanlarla koyun koyuna tatil yapacağım resmen.
tüm yılanlar alemi hakkında ağır şeyler konuştum ve geri döndüm.

yalandan korkmam yılandan korktuğum kadar. şakası olmaz bunun. hele zehirliyse soktu mu öbür tarafa götürür.