yitirilmiş herhangi bir şeyin başlangıcı ve sonu

bir fernando pessoa cümlesidir.

bir bütün olarak cümle olmadığına bakmayın. fernando pessoa’ya ait her şey parçalıdır, parçalara ayrılmıştır. o yüzden bazı huysuz edebiyat öğretmenlerine nispet yaparcasına bu sözcükler toplamına cümle demeye devam edeceğim.

yitirilmiş şeylerin toplamı tıpkı yarım kalmış bir cümle gibi hayatımızın aynasıdır. bir başı bir sonu vardır ama onu bir bütün olarak nitelemek için bu başlangıç ve bitiş asla yeterli değildir. hatta yeterliye yakın bir sıfat bile kullanamayız onlar için.

yitirilmiş her şeyin başlangıcı bize bir sona ulaşma yanılsaması sunar. yitireceğimiz bilmeden başladığımız ya da başladığında maruz kaldığımız her şeyin iyi kötü bir sonu olacaktır ve yukarıda dediğim gibi bir sona ulaşma garantisi olmayacaktır buna rağmen.

yitirilmiş her şeyin sonu bize bir başlangıç olduğu fikrini verir. bu fikir ya bitişine şahit olduğumuz şeyin evvel zaman içinde sahip olduğu başlangıcı anlatır ya da sona eren şeyin yeni bir şeyin başlayacağına neden olacağına dair kırık biri umudu.

yitirdiğimiz her şeyle birlikte hayatımız biraz da olgunlaşır. olgunlaşan her şey gibi bir sonraki aşama çürüme olacaktır. cioran’a selam olsun. çürümeye başladıkça yitirdiğimiz her şeyin başlangıcı ve sonu silikleşiyor artık. sadece iki uç arasında yaşanan hayal kırıklıkları kalıyor avucumuzda.

çünkü insan doğar, çürür ve ölür.

(bkz: everything that has a beginning has an end)