zor günlerden geçenlerin en iyi bildiği şey

sırada daha zor günler var.

dibe battığında çıkmaktan başka çaren yoktur.
korkma! en dipte olduğun an, yüzeye en hızlı çıkacağın yerdir.

cehennemin ortasında mahsur kalmış olabilirsiniz ama kaçıp kurtulmak gerekiyor. yaparsınız, aslansınız, kaplansınız! anlık duygular için kalıcı sonucu olacak şeylerden uzak durun, kendine zarar verme mesela çünkü onu yapmana neden olan şey geçici ama verdiğin zarar kalıcı.

en yakının sandıklarının o kadar da yakın olmadığı.

"korkma, çünkü seninleyim. yılma, çünkü ben senin tanrınım. seni güçlendireceğim, sana yardım edeceğim. seni doğruluğun sağ eliyle destekleyeceğim."

yeşaya 41:10

kötü günlerde kişiye güç veren sözler: #3523918

sabır ve tahammül eşiğinin yüksek olması gerekliliği,evet sıkıntılı anlar çok yıpratıyor ve üst üste geliyormuş gibi hissettirebilir ama sabrı elden bırakırsa asıl sorun orada başlar daha kötü sonuçlara sebep olabilir.

(bkz: aynı hatayı tekrar yapmamak)
o zor günlere sebep olan bir tercih var. zor günler yavaş geçer ve bütün o geçmeyen zaman boyunca akılda tek bir şey; o tercihi o hatayı bir daha yapmayacağım.

hayatımda üç kere çok zor günler ve süreçler atlattım ve bana tecrübe olarak bir kaç şey bıraktı. en önemli şeyler kimseden bir şey beklemeyeceksin ve istemeyeceksin kendi içinde yaşayacaksın , dünyanın sonu gelmiş gibi derbedere bağlamayı fazla kaçırmamalısın ve en önemlisi de kendine bu süreçte en çok kendin destek olacaksın.

daha da kötü günlerin geleceğini bilmeleri ve buna göre cinnet geçirebilmeleridir.

askerdeyiz, bir göreve çıktık, bize göre manasız, ama emir verilmiş bir kere, yerine getireceksin.
yanımda kıbrıs harekatına katılmış, yaşça büyüğüm bir astsubay, hava sıfırın altı dereceler, gecenin körü, herkes donuyor. bir yerde mola verdik, laflıyoruz. epey küfür ettiğimde, "unutma bir zaman gelir, bugün de komik bir anı olarak hatırlanır" demişti.

yıllar geçti, izmir'e iş için gitmişim, astsubayımla karşılaştık kordon tarafında. sarıldık, sohbete daldık, kendimizi sahile bakan bir restoranda bulduk. o yemekte, o gün dediğini söyledim, güldük, "haksız değilmişim yani" dedi.

her zor dönemde astsubayımın bu sözleri aklıma gelir. cenazesine gidemedim, ama baba yarısıydı benim için. ruhu şad olsun.

her baharın bir kışı, her kışın da bir baharı olacağıdır. hayatta hiçbir şey devamlı değil. her şey değişiyor, değişecek. akıntıyla birlikte yüzmeyi öğrenmek gerek.

kelin merhemi olsa kendi kafasına sürer.

yapayalnız olduklarıdır.

geçeceğidir.

votkam bitmiştir kesin. yoksa zor gün diye bir şey yoktur, yeterince votka yoktur. zaten fazlasıyla uyarılmış bir insan olduğum için biraz yatıştırılmaya ihtiyacım var, o kadar. varoluşun bütün saçmalığını iliklerime kadar hissediyorum ve bu saçmalığın içinde mantığın ve ciddiyetin daha da saçma olduğunu biliyorum. o yüzden ciddileşmemek için bir şeyler yapmak gerekiyor. o halde neden biraz kafayı çekip, saçma sapan şeyler yapıp, varoluşla bütünleşip, eğlenmeyelim ki? ya ağlarsın, ya gülersin. ya o, ya bu. ben ağlamayı sevmem. ciddileştiğin zaman her şey trajikleşiyor ama umursamadığın an her şey komediye dönüşüyor. zor günler yoktur, az votka ve aşırı ciddiyet vardır. bu varoluşta ciddiye alınabilecek hiçbir şey yok. kierkegaard'ın dediği gibi; erkek ancak saçmalıkta bulabilir mutluluğu. eh. ben de erkek olduğuma göre; ne kadar saçmalık, o kadar mutluluk. zor günlerde votkam yoktur kesin, zor günlerden geçen biri olarak bildiğim tek şey budur.

ha bir de zor gündeysem kesin etrafımda fazla ciddi insanlar vardır ve beni ciddileşmek zorunda bırakıyordur bu ahmaklar. ciddiyete tahammülüm yok benim. ciddiyet kadar ahmakça bir şey de yok üstelik. ne zaman ciddileşsem ya kendimi ya da başka birini öldürme isteği kabarıyor içimde. beni ciddi olmak zorunda bırakmasın kimse. amen.

bu günlerin fragman olduğunu düşünüyorum ben artık başka türlü bir açıklama bulamıyorum çünkü. allah beter günlerinden saklasın ama insanların özellikle sevdiği insanlar ile sınanması kadar zor bir durum yok şu kısacık ömürde.