zor günlerden geçenlerin en iyi bildiği şey

çığırıp durmanın, okyanusun ortasında boğulduğunu sanan karadaki adamın haline benzediğini biliyorum. sessizce, acı bir törenin geçişini izler gibi izlemem gerektiğini çok iyi biliyorum.

kimse yanında olmayacak. sadece kendin varsın.

geçiyor geçmesine de eksilterek geçiyor.
ruhumuzdan, hayatımızdan ilk önce yavaş yavaş duygular eksiliyor sonra insanlar. kiminin saçları eksilmiş, kiminin parası. öyle ya da böyle bir şeyleri götürmeden geçip gitmiyor.

alışıyorsun, kafana vura vura öğretiyor hayat. sonra başka bir zorluk çıkıyor ortaya, dayanamam diyorsun, dayanıyorsun. ben ruhen ve bedenen yarı ölü sayılırım. hayatım 5 yıldır aynı döngüde devam ediyor, bu sene kırmak istiyorum ama döngü o kadar güçlü ki, içine çekiyor beni tekrar.

zor günler, o solan güller eskidendi geçti demek istiyorum. yıllara rengini, kokusunu bırakıyoruz güllerin hepsi bu. iyi kötü, doğru yanlış diye bir şey yok; algı ve yargılarımız var ve hepsi kırılmaya yüz tutmuş hâlde. kırılmadan önceki sürece zor denmiş, geçince rahat bir nefes almışız, bir süreliğine. sonra yine aynı döngü, gerçeğe uyanmak lâzım; günler aynı, nasıl gördüğümüz bize kalmış.

çaresi olmayan tek şey ölüm.

hiçbir şeyi gözümüzde büyütmememiz lazım ancak demekle olmuyor, işin içinde olunca algılar değişebiliyor, algılarımza ayar verebilmeliyiz

kime göre neye göre zor diye sordurtan başlıktır.

sürekli acı çektiren kronik hastalıklar, açlıkla sınanmak, sürekli bombaların patlatıldığı coğrafyalarda yaşamak, her allah'ın günü birinden dayak yemek zorunda olmak... bu gibi örnekler elbette bu bağlamda değerlendirilebilir.

lakin,

açlıkla sınanılmayan fakirlik, batı'ya özenip türkiye koşullarını dayanılmaz bulmak, terk edilmek vs. bu gibi şeyler kimine göre pek de sıkıntılı şeyler olmayabilir. hatta bir yakınını kaybetmekte bile insanların duygusal etkilenme düzeyleri ve şekilleri farklıdır veya farklı olabilir.

ben, zor günlerden geçtiğimi düşünüyorum geçmişte. 15 senedir böyle bir sorunum yok gerçi. çok ağır rahatsızlıklar geçirdim. zaten hasta olmayıp olmayıp olunca epik seviyelerde ciddi hastalıklara yakalanmak gibi bir bünyem var bebekliğimden beri. doktorlarımı bile şaşırtacak kadar ağırdı bu rahatsızlıklarım gerçekten. örneğin ilkokulda geçirdiğim zatürrede doktorum, "2 hafta boyunca buz kalıplarının üzerinde mi yattın? böylesini görmemiştim." demişti, ciğer röntgenlerimi şaşkınlıkla incelerken. öyle değildi ama sonra 2 hafta hastanede yatmıştım. hehe. geçirdiğim suçiçeğinde penisimin ucunda ve gözlerimin beyazlarında bile "çiçek açmıştı". hatta halüsinasyonlara sebep olmuştu, gözlerimin içinde olanlar.

en iyi neyi biliyorum bu rahatsızlıklardan sonra? valla bilmem, sağlığın kıymetini olsa gerek.

bence hiçbir şey geçmiyor hayat telaşesi içinde geçmiş gibi yapmayı öğreniyoruz hepsi bu.
eğer geçseydi en olmadık zamanlarda yüreğimizin en derininde ince bir sızı hisseder miydik?

zor günlerden geçtim ama öyle fazla mücadele de etmedim açıkçası, akışına bıraktım, o yüzden söyleyecek çok bir şeyim de yok , zor günlerden geçen kişinin mücadelesi konu olur zaten anasını satim.

eş dost gece ışığı yakınca kaçışan hamam böcekleri gibi ortadan kaybolur.

seni yok sayanların ruhuna bir fatiha oku ve ayağa kalktığında asla mezarlarını ziyaret etme.

hayat bazen sahip olduğunu sandığın her şeyi tek gecede elinden alır. evin, araban, çocukların, hayatın.

zor günler saçlarında beyaz olarak kalır.

çok zor ama sabırlı olup pes etmemek zor geçen günlerin ilacı gibi oluyor.

herkes bir şekilde zor günlerden geçmiştir veya geçer herhalde ya? hatta zor yıllardan...

açlıkla sınanılan ve kurtulunamayan fakirlik, kronik ve şiddetli hastalıklar gibi hiç bitmeyen zorluklar çok kötü.

öbürküler atlatılır.

böyle zamanlardan geçenler en iyi neyin kıymetini bilir? herhalde kendilerinin. bencillik anlamına gelmek zorunda değil bu tabii. yani, biz mutlu ve sağlıklıysak çevremizi de pozitif etkileriz.

daha zor günlerin geleceği.

olaya iyi tarafından bakmayı tercih ederim akıl sağlığım ve hayata devam edebilmem için,toparlamaya da çalışırım kendimi fakat arka planda çalan "bunlar güzel günlerimiz,daha beter olacak her şey" i de duyarım bi' yandan tabi.

zor günlerin geçmediği.

o hissettiğim sıkışmışlık hissi geçecek, geçmezse de alışacağım.

dostumuz ve düşmanımız kim iyi tahlil yapabileceğimiz.