zaman tüneli

allah'ın çetin bir imtihanıdır. sabredin.

ertesi gün sınavı vardır.

eskilerin ismin hatırlamadığım bbc belgesellerinin birinde (bkz: robert winston), ertesi gün sınavı olan gözlüklü cambridge öğrencisi, seni de unutmadık!...

belgeseldeki deneyde, iki ajan manken, okul bahçesinde rastgele karşılaştığı karşı cinse anlık birliktelik teklif etmişlerdi. deney sonucunda;

erkek mankenden teklif alan kızların istinasız hepsi ret,
kadın mankenden teklif alan erkeklerin ise biri hariç hepsi kabul etmişlerdi.

reddeden gözlüklü arkadaşımızın ertesi sabah sınavı olduğu için bir sonraki gün olursa kabul edebilecekmiş.

hamiş: cambridge'ten adam çıkmaz!

bana bir şeyler çağrıştırdı ama...

yakışıklı değilsin fakat farklısın, belki imajında bi kaç isabetli değişiklikle bu farklılığını hoşluğa dönüştürebilirsin.

27 ne yaşlı ne genç.

buradan

gözle başlar, akılla devam eder ve ruhta biter.

stresle alakalı,bende de aynı durum var maalesef.

keşke bu ülkede bekar bir birey olarak evlat edinmek mümkün olsaydı, bir tane kız çocuğunu evlat edinmeyi çok isterdim. trenler öyle hızlı geçiyor ki bu gidişle evlenip çoluğa çocuğa da karışamayacağız galiba. gerçi evlensem ve kendi çocuğum olsa bile eşim sorun çıkarmazsa eğer bir tane çocuk evlat edinebilirim. benim kanımdan olması yahut genlerimi taşıması gerekmiyor; kendi öz evladımdan ayırmazdım onu. bunu yapabilen insanlara büyük saygı duyuyorum. o çocukların bir ailenin parçası olmazı lazım. zira paraya pula ya da oyuncağa değil, sevgiye ihtiyaçları var. bunu onlara verebilmek de hiç zor değil.

pinterest, linkedın ve ınstagram adreslerim çıkıyor. değüşük

edit: 1000kitap da çıkıyor yeni fark ettim

allah yardım etsin, bunun tedavisi yok.

gece saat 01:30 güncellemesi.

kısacası, not now.

bir veya birkaç örnek vermeyeceğim ancak;
idrak sefaleti yaşamayanlarca bilinen o ki,
kendi zalimlerini yaratmaları ve dünya önünde o zalimler eliyle cezalandırılmalarıdır.

22. gencecik, çıtır çıtır.

ağlamak için sürekli gittiğim bir park vardı. bir gün ben ağlarken bir aile geldi. parkta boş yer olmadığı için bana '' şey sadece ağlayacaksanız buraya biz oturabilir miyiz, piknik yapacağız da?'' demişlerdi. elime bir dilim pizza tutuşturup şutladılar beni. ben burnumu çeke çeke giderken yakan toplu, semaverli hoş bir ortam kuruyorlardı.

en büyük sebebi ekonomi bence. geçimsizlik insanı özellikle de ailesi varsa daha sinirli yapabiliyor. tabi durum her tahammülsüzlük tepkisini örtmez. bazıları psikolojik olarak cidden delirmiş. kafasına esince birini dövüyor veya öldürebiliyor? ruh sağlığı tehlike yayanlar topluma bulaşan pire gibi. birinde başladı hop diğerine de sıçramış.
bakınca çoğu cahil bu yüzden özgünlük yerine özentiliği tercih ediyor.
tarihi dizileri kafasına tencere takıp elinde kepçe ile izleyen mi yoksa kılıçlara özenip sokak ortasında kılıçla saldıran mı?
bakın dizi tarihi ve insanların o sahnelerden kaptıkları? bunlar özürsüz özürlü. tedavi görmeleri gerekiyor.
benim tahammülsüzlük seviyem kendini yetiştirmemiş ve geliştirmemiş insanlara. o kişileri anında silerim. dil doğru, duruş dimdik, karakter oturmuş olacak. o kadar yıl boyunca soluduğun havanın, boğazından inen yemeklerin hakkını vereceksin. veremiyorsan benden uzak duracaksın. aptal veya salak ve basit insanlara tahammül edemiyorum çünkü...

şunu düşünmeden edemiyorum, bir erkek neden kek yapar? kime yapar? neden o zamanı kek yapmak için harcar...

budur. (kendi sesimle)

voca.ro/12CeOcxcqzCi

kekiyle övülmek istenen erkektir.
beef wellington yapan erkeğin yamaklığını yapar.