evlat edinmek

yasayla belirtilmiş şartlar içinde bir kimseyi evlat olarak nüfusuna geçirmek.

anne- baba, sevgi, aile, bakım kavramlarına ihtiyaç duyan çocukların, bunları "hakkı ile yerine getirebilecek" maddi, manevi ve en önemlisi psikolojik olarak hiçbir engeli olmayan insanlar tarafından karşılanmasıdır. (an azından böyle olması gerekir..)

çocuk isteyip istemediğime tam olarak karar verdiğimde gerçekleştirmek istediğim hayallerimden biri.
30 yaşından sonra evlenmeden de evlat edinmenin mümkün olduğunu öğrendiğimde daha da kendimden emin sahiplenmiştim bu hayali.

evlilik hadisesi benden taa ötede olduğu için istediğim bir şey.

aslında hiç araştırmadım, ne gerekiyor? hangi yol izleniyor? bilmiyorum. bekar erkek, evlat edinebiliyor mu? veya koruyucu aile olabiliyor mu?

bir bebeye sevgi vermek, ona insanlığım yettiğince güzeli ve iyiyi öğretmek. kanımca başka hiçbir şeyde tatmayacağım bir huzur verecektir.

çoğu hayalim, isteğim değişti bazılarını unuttum hatta, ama kendimi bildim bileli* evlat edinmeyi hep çok istedim. işleri rayına oturtur oturtmaz, biraz daha o bilince eriştiğimi hissedip araştırmaya başlayacağım.
ilginç yanı, sanki oldum olası verilmiş bir görev gibi aklımın hep bir köşesinde, bilmiyorum değişik bir durum.

zamani gelince sarışın mavi gözlü bir kız çocuk evlat edineceğim. bir kadınla saģlıklı bir ilişki kurabileceģime artık inanmıyorum. kendimi toparlayınca, yükümü hafifletince ilk yapacaģım şey olacak.

eger layikiyla yerine getirilirse sizi ust insan olma seviyesine tasiyacak bir davranistir acik ve net .

senelerdir aklımda olan bir eylem ve eskiden bir çocuk doğurmak bir de evlatlık edinmek isterken şimdi doğurma fikrinden tamamen vazgeçtim ve sadece evlatlık edinmek fikrindeyim.

anne-baba kutsal değil, annelik ve babalık yapmak kutsal. kutsallıktan bahsediyorsak eğer. hele hele kimsesiz bir çocuğa aile olanlar benim gözümde asıl kutsal onlar

ıleride gerçekleştirmek istediğim düşüncelerimden biri.
bunu hep istemişimdir, nasip olsun benim olsun.

reşit olmayan bir kimseyi yasal yollarla kendi nüfusuna geçirmektir.

şartları


buradan

dünya zaten berbat bir yer. neden yeni birisini bu boktan yere getirmek istersin ki? veya nasıl kendisinin hayatından memnun olacağına bu kadar inanabilirsin? bencillik ve işkence tamamıyla. onun yerine zaten dünyada olan birine daha iyi bir hayat vermeye çalışabilirsin. e tabii kendi kanından olması, sana benzemesi hoş oluyor ama yine de.. evlat edinmek güzeldir.

keşke bu ülkede bekar bir birey olarak evlat edinmek mümkün olsaydı, bir tane kız çocuğunu evlat edinmeyi çok isterdim. trenler öyle hızlı geçiyor ki bu gidişle evlenip çoluğa çocuğa da karışamayacağız galiba. gerçi evlensem ve kendi çocuğum olsa bile eşim sorun çıkarmazsa eğer bir tane çocuk evlat edinebilirim. benim kanımdan olması yahut genlerimi taşıması gerekmiyor; kendi öz evladımdan ayırmazdım onu. bunu yapabilen insanlara büyük saygı duyuyorum. o çocukların bir ailenin parçası olmazı lazım. zira paraya pula ya da oyuncağa değil, sevgiye ihtiyaçları var. bunu onlara verebilmek de hiç zor değil.

#2732513 tanıma biraz yanıt gibi olacak ama bekar bireyler de evlat edinebiliyor. evlat edinmek ya da koruyucu aile olmak için evlilik şartı aranmıyor. bekar bir arkadaşım hatta yakın bir zamanda bir kız çocuğunu evlat edindi.

bilmem. ben yapamam gibi geliyor. bir kere çok korkarım. insan öz çocuğu olunca, kendisini sinirlendirdiğinde beş kardeş göstermeyi, ardından güdümlü terlik fırlatmayı, kulağını çekmeyi hak görür kendine. ama öz olmayan çocuğuna kaşlarını çatsa, acaba kalbini mi kırıyorum günaha mı giriyorum diye içi içini yer. üstüne çok iyi düşünülmesi gereken nazik bir konu.

benim ailem bunu denemek istedi. ben ve kardeşim ailemin biyolojik çocuklarıyız. biz belli bir yaşa geldikten sonra annem ve babam evlat edinmek istediklerini, maddi/manevi durumlarının buna uygun olduğunu söyledi. bizim fikrimizi sordular. işte ayrıntılı konuşuldu çünkü bizler biyolojik olarak o ailenin çocuklarıydık ama gelecek çocuk/bebek asla bu farkı hissetmemeliydi. bizim de bu konuda hemfikir olmamızın zorunlu olduğunu söylediler. biz de olur dedik. ancak süreci bilmiyorduk. hem anne babamın artık genç olmaması, hem de halihazırda 2 tane biyolojik çocuklarının olması nedeniyle süreç uzadıkça uzadı. (maalesef bu dönemde öğrendik ki bu profile uyan insanların bir kısmı kimsesiz çocukları alıp hizmetçi niyetine kullanmaya çalışıyormuş abv hepsinin) uzayan süreçle beraber annemin bazı sağlık sorunları baş gösterdi ve bir çocuğa artık iyi bir yuva olma ihtimalimizin olmadığına karar verdiğimiz için başvurumuzu geri çektik.

umarım her çocuk güzel bir yuvaya sahip olur. olamayanlar da kendi kendilerinin yuvası olmayı en az travmayla öğrenir.

bir dönem kesin kararlı olduğum, ancak yavaş yavaş şüphe duymaya başladığım konu. hâlâ aklımın bir köşesinde, gizli saklı bir kuytuda, bir ihtimal kutusunda duruyor. fakat yapabileceğime olan inancımı giderek yitiriyorum. çünkü devletten daha iyi bir maddi bakım sağlayabileceğimden artık emin değilim. o çocuklar devlette kalıp okudukları takdirde direkt olarak devlet kadrolarında görev alıyorlar. benim ise böyle bir imkanım olmayacak o çocuk için. bunca dayıların işler çevirdiği bir ülkede, hiçbir suçu olmayan bir çocuğun hakkını elinden alamam. evet, ona her gün bıkmadan kitap okuyabilir, bir gülüşü için şekilden şekile girebilirim. iyi bir insan olması için elimden gelen her şeyi yapabilir, onun varlığının dünyayı daha da yaşanabilir bir yer yaptığını anlatabilirim. ailesi olabilirim. fakat halihazırda devletin bizzat okutup yetiştirdiği bir insan olan ben, aynı devlet için bu kadar kıymetsizken, benden azıcık da olsa daha fazla şansı olabilecek bir çocuğun şansını elinden alamam. evet, hayatı boyunca hep bir noktadan eksik kalacak ve o noktayı ben doldurabilirim. fakat ben bunu yaptığımda ona sunulan belirli haklardan mahrum kalmasına da sebep olamam.

çok üzücü. üzerine benim için fazlasıyla kırıcı bir durum.

bekarsanız 35 yaşından sonra evlat edinebiliyorsunuz

evlat edinmek, çeşitli sebeplerden dolayı çocukları olmayan çiftlerin türk medeni kanunu'nun yasal çerçevede sahipsiz çocukları evlat edinmesidir. evlat edinmenin tarihi, insanlık tarihi kadar eskidir: antik yunan-roma, persler, hintliler, cermenler, slavlar, keltler, türkler, çinliler vb.
ayrıca sözde cahiliye dönemi'ndeki putperest araplar arasında da sahipsiz bir çocuğu evlat edinme vardı. islam öncesi arabistan'da sahipsiz bir çocuğu evlat edinen kişi, kabe önünde sanki evlat edindiği çocuğu öz evladıymış gibi yemin ederdi. hatta bunu muhammed, zeyd bin harise'yi evlat edinirken bile yapmıştır. islam'ın gelişinden sonra sırf muho, evlatlığı zeyd'in karısı zeynep bint cahş'a göz diktiği için ahzab suresi'nin 4.-5. ayetlerinde bu güzel gelenek vicdansızca yasaklanmıştır. dinler tarihinde evlatlık edinme yasağının kökeni, yahudiliğe dayanır. yahudilik'te de evlatlık, öz evlatla eşit görülmez. hıristiyanlıkta ise evlatlık, öz evlatla eşittir.
oysa ne güzel bir şeydir hayatında aile sevgisi görmemiş, yetimhanede büyümüş sahipsiz bir çocuğu evlat edinmek. peygamberler, ne anlar bu güzel erdemden?

oldu mu böyle olsun .
muhtemelen dünyanın en zengin evlatlığıdır ipek kıraç.