zaman tüneli

nukleer falan bos laflar, bi bok yiyemezler ama 5milyon yazilimci,bilgisayar muh. ıle ciddi siber sorun yaratabilirler.

hersey sahada savas degildir. bugun sadece kendi ulkesinde degil amerika,ingiltere,kanada ve avrupada ciddi hindistanli yada o diasporadan yazilimcilari bulunmakta.

(bkz: götünü yerim)

çocuk gelişiminde ilk 40 yıl çok önemli.

benim çok da becerebileceğim bir şey değildir.

kendimi bildim bileli düşünceli,ince fikirli ve bazen de içine atan bir yapım var ve böyle gamsız bir insan olmayı kesinlikle beceremiyorum.

bu ince düşünce yapısı bazen insanı yıpratsa da olaylar karşısında analiz ve düşünce geliştirme bakımından faydasının da olduğunu düşünüyorum.

demin şakaya vurdun es geçtin, ama ciddi düştü bu kulağıma

ne zaman bitecek bu? ne zaman kendimi bir yere ait hissedeceğim? ne zaman gerçekten anlaşılacağım? bütün bunlar neden bir anlam ihtiva ediyorlar? neden olduğum yerde daireler çiziyorum? neden dokunduğum her şey ölüyor? neden bir türlü ulaşmak istediğim şeyi bulamıyorum? neden devasa, karanlık bir okyanusun ortasında, kapkara bulutların altında ahşap bir kayık içinde küreklerle oturuyor gibi hissediyorum? neden ufku göremiyorum? neden kürek çekmeme rağmen bir yere gidemiyorum? neden hareket etmiyorum? neden canım yanıyor? neden artık sessiz kalmak istiyorum? neden kendimi anlatmak, anlatmamaktan daha zor geliyor? neden hiçbir soruma cevap bulamıyorum? neden insanlar depresyon diyip geçiştiriyorlar? neden ya alay ediyorlar ya da depresyonda olduğumu söyleyip yardımcı olmaya çalışıyorlar? neden sadece bir dakika ayırıp anlamayı denemiyorlar? neden bunları düşündüğüm için suçlu hissediyorum? neden “herkesin bir hayatı ve meşgaleleri varken bana zaman ayırmalarını isteyecek kadar bencil ve benmerkezci miyim?” sorusunu sorup duruyorum? neden ben herkese zaman ayırıyorum ama kimse beni görmüyor? neden hep bırakılan kişi oluyorum? neden hep arkada kalıyorum? neden kum parkında oyun oynarken arkadaşlarının bırakıp gittiği bir çocuk gibi hissediyorum? neden tek başıma kumdan kaleler yapıp yıkıyor ve kumların içinde öylece oturuyorum? neden o kalelerin hiçbirinin gerçek olmadığını, arkadaşlarımın büyüdüğünü ve o kum parkının hatırasından çok daha uzakta olduklarını göremeden öylece o parkta bekliyorum? neden akşam olduğu hâlde hala orada öylece oturuyorum?

onlar cocuk arkadaslar;)
atlicak, ziplicak, yaramazlik yapacak, oyunlar oynicak.
yetiskinlere cocuklardan buyuk ciddiyeti ve sikiciligi ve tutarliligi beklenmemesi gerektigini ogretmeliyiz;)

ergenlerden rahatsız oluyorum, muhtemelen çocuklarını döven bir baba olurdum, lamia'yı döven üvey baba gibi. yüce mevlam ondan evlilik yüzü göstermemiş zaar:)

misafir çocuğu yasaklanmalı bence tamamen. insanlar laftan anlamayan çocuklarını evlerinde ya da çocuk parklarında bıraksınlar bir yere giderken.*

not: teyze efsaneymiş. saygılar sunuyorum.

#3559226 bu kadar detay fazla değil mi hocam?

başlıktan anlaşılacağı gibi en tuhaf zevkim;
gece saatlerinde uzaktan duyduğum ambulans sesidir.
biliyorum orada biri can çekişiyor acilen yetiştirmeye çalışıyorlar bundan zevk aldığım yok elbette sadece uzaktan gelen sesi dinlemeyi seviyorum.

bir de uzaktan gelen tren düdüğünün sesini duymayı seviyorum.
uzaktan gelen seslere karşı bir ilgim var demek ki. tuhaf işte.

siz ikiniz biraraya gelince çok tehlikeli oluyorsunuz. 5-25 yaş arasını afaroz etmek nedir. xgdhd

yönetmen yunus ozan korkut'un doğup büyüdüğü adana'nın ceyhan ilçesindeki varoş mahallelerde yaşayan insanların hayatlarına odaklanıyor. filmde, kuş hırsızı culluk yusuf, feminist köy muhtarı naime, bar fedaisi devran ve mahallenin büyük abisi cihangir gibi karakterlerin yaşamları anlatılıyor. korkut, bu filmi kendi mahallesindeki arkadaşlarından esinlenerek ve onların anısına çekmiştir. film, yoksulluk, imkansızlık ve mizahın iç içe geçtiği bir anlatım sunuyor. özellikle culluk yusuf kardeşime çekimlerdeki samimiyetinden ötürü saygılarımı sumayı bir borç biliyorum.

başıma bir şey gelmeyecekse ben de çocuk sevmiyorum. yani, bir insan evladını küçük olduğu için sevemiyorum. bir konuşsun, bir derdini anlatmaya başlasın. bakalım anlaşabiliyor muyuz. anlaşabilirsek severim. küçük olması herhangi bir şey değiştirmiyor benim için.

erkek bebekleri toprağa gömme adeti gelebilirdi sanki ya, yeğenlerden biliyorum eşkıya gibi itneler

ben 35 yaşından sonra çok bozdum ya..

yandex haritalarda en yakın nikah dairesi baktırır.

belki çok da şey yapmamak lazım.

çocuk da örselemezsin yaa. dgdyd

güvercin beslenen kümesin kilidinin kırılması suretiyle kötü niyetli insanlar tarafından içindeki güvercinlerin çalınması ya da 'kümes değiştirmesi' şeklinde tanımlanan teknik bir terimdir. kilidin kırılması, icabında çatıdan balkona iple inilmesi, alarmın ve köpeğin ekarte edilmesi gibi konular oldukça teknik-taktik ve tecrübe gerektiren konulardır. küçük yaşta bir ustanın yanında eğitim almadan girişilen işlerde başarılı olmak mümkün değildir. bu denli estetik gerektiren bir işin en içten anlatımlarından biri benim varoş hikayem adlı kurmaca olduğu iddia edilerek yumuşatılan filmde geçmektedir. ben henüz kimsenin bu işi bu denli gözler önünde afişe ettiğini görmedim, görmem de.