zaman tüneli

zaman zaman eleştirsek de gelir gelmez 3 sezon şampiyon olmuş, 4.'ye doğru ilerleyen, puan rekorları kıran, çeyrek asır yenilgi zinciri yaşadığımız kadıköy'de mağlubiyet yüzü görmeyen adamı gömmek de eleştiriden ziyade adama alerjisi varmış imajı bence. okan'ı savunmak okan istifa etsin istemekten daha makul böyle düşününce. 130 maçta mı ne 100 galibiyet almış, 2.7 puan ortalaması gibi bişey yakalamış adam. elbette eleştirilebilir de herife torrent muamelesi çekiyor taraftarın bir kısmı. sezona 3-5 galibiyetle başladı diye igor tudor'a methiyeler düzülmüştü, okan o 1 ayla kalmadı 3 senedir sürdürüyor.
iyi oyuncuların etkisi elbette var ama ilk defa ve tek okan hocaya mı iyi oyuncular denk geldi. icardi'ye taraftarın aşık olduğu zamanlar onu iyi idare etti. icardi'yle rafa-sergen durumuna da düşebilirdi. icardi de bize gelmeden önce çok iyi sezonlar geçirmemişti dürüst olalım. akıbeti abraham da olabilirdi. mertens'i verimli kullanabildi. çok yıldızın olması her zaman başarı getirmez, onları idare edebilmekte önemli. iş sadece yıldızla bitse real her sene şampiyon olurdu.

yaptığı değişiklikleri çok eleştiriyorum bazen ama okan gitsin demek, bizde olduğu sürecin geniş zamanına değil sadece o günkü maçın skorunu görüp adamı gömmek daha acımasızlık. sanki bugün okan gitse yerine pep gelecek, ucl falan alıcaz.

öğlen yaptığın uykudur
çok tatlı bir uykudur
uyanınca başın çatlar ama

sabah duşunu alışkanlık haline getirmek ve kaçta yatarsan yat hep aynı saatte kalkabilmek.

italyan bilekliği olarak moda olan, birbirine kenetlenen çeliklerden oluşur. bazı çelik parçalar düz renkli iken bazıları şekilli yapıya sahiptir. bu parçalar charm olarak geçiyor. aslında bu marka da bir selpak, converse gibi bir özelliğe sahip.

olumsuz tecrübeler de öğreticidir. nasıl analiz edip değerlendirdiğine bağlı.

bu futbolcuların daha çok para merakı bitmiyor: kumar, bahis, saadet zinciri, fatih terim fonu...
kendileri havadan gelen milyonlarla oynadıkları için herkesin her yerde kolaylıkla büyük paralar kazandığını sanıyorlar, kendilerini çok akıllı sanıyorlar. altta yatan ahlaksızlığa cehalete ve güya uyanıklığa söyleyecek bir şey bulamıyorum.

genç bir adamın zihinsel anlamda yükselişini, aydınlanmasını, sınıf mücadelesi yolunda bilinçlenmesini anlatan bir romandır. martin eden profiliyle jack london kendisini anlatmıştır.

tüm okul duvarlarına asacak ibretlik olsun diye herhalde

yapmayın. allahınız varsa yapmayın..

kafada ne dert ne tasa vardır hani? yastığa başınızı koyarsınız da umarsızca hemencecik uyuyuverirsiniz, öğlen uyandığınızda mutfaktan gelen o müthiş kokudan anlarsınız kahvaltı da hazırdır. öyle rahatlamış öyle huzurlu hissedersiniz ya hani işte o uykuya paha biçilemez ve odur dünyanın en güzel uykusu.

bu herif topçu falan değil, tribüne oynuyor ki barınsın da bu paraları kazansın derdinde, yoksa bu paraları nerden görecek, hangi kulüp bunu alır diyorduk; ahahah kudurun komutan diyorlardı, alın size komutan.

herhangi bir futbolcunun bahisten tutuklanmasından farkı yok bana göre. yani ha mert ha ahmet mehmet ne farkeder ki. ama sosyal medya algı işlerini iyi beceren camia bunları böyle görmezdi, ne oldu başlarına geldi. demek istediğim fenerden başka biri de olabilirdi ya da başka bir kulüpten başka bir oyuncu. ne değişiyor. o kadar adamın adı geçti bir tek eren elmalı üzerinden gidiliyordu hep. ee senin direkt kaptanın paket oldu. bizimkisi 6 aydır bizde, sizinkisi 6 sene. siz adama kaptanlık vermişsiniz, taraftar komutan diyor. hadi çıkın gene clean mlean sayıklayın pişkin pişkin.

cok az kisinin iyilikten anlayacagini ve kiymet bilecegini kavramis olmak.

kalanlara da yaradan'dan merhamet dilemek.

ilkokulda müzik derslerinde çiziminin öğretilmeye çalışmasına bir türlü anlam veremediğim işaret. do anahtarı ve fa anahtarıyla birlikte müzikte kullanılan üç anahtardan biridir. portenin sol başına yazılır.

bu bize gerçekten komik gelebilir fakat geleneksel medyaya bağlı yaşayan insanlar buna inanıyor.
neden mi

aydın doğan zamanında medyanın yarıdan fazlasına sahip olmuştu. o dönem içinde de hali hazırda yandaş medya vardı zaten. hah işte aydın doğan devrildikten sonra yandaş medya, geleneksel medyanın neredeyse tamamı oldu. yaklaşık 10 yıldır geleneksel medyaya bağlı yaşayanların beyni yıkanıyor.

en kötü "tamam yav kötüyüz de dünya bizden daha kötü halde" diye inanıyor.
kimisi vatansever ama ultra cahil, "tamam benim durumum kötü ama ülkem hep yükseliyor. ulan dış minnaklar" diyor.

neyse konuyu sündürdüm gibi ama bunlar iç içe mevzular.

ne olursa olsun hükümetine güvenen bir halk her iktidarın hayalidir.

maalesef bu tanıma uyan çocuklardan biri de bendim. pazarda kaybolmuş olmanın verdiği telaş ve evimi tekrar bulabilecek miyim korkusu. bir sürü zihin maratonu: sokak çocuğumu olacam, annemi bir daha görebilecek miyim endişesi.
yarı tatlı bir çocukluk travmamdır *

rüyamda trump gördüm. abd başkanı ne alaka :) vay anası be:)

bir isabelle aupry kitabıdır.

bu kitap yazarın dilimizde yayımlanan ilk kitabı. açıkçası kitabı okuduğum zaman yazarın diğer kitaplarını okumak için ölüp bitmedim ama en azından karşıma başka kitapları çıkarsa da okumaktan imtina etmem. güzel ve ilginç bir konusu vardı kitabın ama sanki biraz aceleye gelmiş gibiydi kitap.

kendi halinde yaşayan ada sakinleri bir gün aradaki bütün kedilerin ortada kaybolduğunu fark eder. aslında bu çok da metafizik bir durum değildir. zira başlarında baskıcı bir hükümet vardır ve kedilerin ortadan kaybolmasının nedeni de bu baskıcı hükumettir.

belli ki hükümet kedilerin başına buyruk yapısından, boyun eğmeyen tavrından ve elbette ki özgürlük tutkusundan rahatsızdır. zira bir önceki cümlede saydıklarım baskıcı hükümetlerin sevdiği özellikler değildir.

artık adada kediler yerine sadece köpekler vardır ve insanlar bu köpeklerin kedi olduğuna ikna olmak zorundadır. bu konuda bazı insanlar ziyadesiyle uyumlu iken bazıları ise düşünmek ve araştırmak konusunda inatçıdır.

itaat ve başkaldırı, sadakat ve özgürlük, isyan ve iman üzerine kedilerin ve köpeklerin başrolde olduğu kötü olmayan ama bence daha iyi yazılabilecek bir kitaptır.

almanya bizi kıskanıyor laflarından sonra, finlandiya bizim eğitim sistemimizi kıskanıyor noktasına kadar geldik. nankörlük etmeyin arkadaşlar 90'larda buzdolabı bile yoktu.