zaman tüneli

whatsapptan tgden görüntülü not atmak sureti ile darladığım arkadaşların yoğun ısrarı ile.....

tabiki yok öyle bir şey en azından kimse ısrar etmiyor.. hadi diyorum komik kızsın yürürsün ama maalesef... cesaret lazım bence.. yapana helal olsun.. ben kendi çekirdek kitlemden devam..

bazen reklamlar ekranın %99.9'unu kapsıyor. (maalesef)

bulutlu, hafif esintili bir havada akşam üzeri sahilde yürürken yüze vuran rüzgar, dalga sesleri, yoldaki su birikintisinden hızla geçen arabanın sıçrattığı çamurlu su, acelem varmış gibi attığım kararlı adımlarım, güz ayazı, iş yerinden henüz çıkmış yüzündeki belli belirsiz gülümsemeyle haftanın son günü sevincini yaşayan komşunun oğlu, mesai bitimi, korna sesleri, eski bir arabanın içinden gelen bangır bangır arabesk eserleri, dilime dolanan 'hatıran yeter', ışıkları yanan evlere bakınca içimde uyanan tekinsiz duygu, şiddetli özlemler ve inatçı beklentiler...

bazı günler sıradan ama istisnai, alelade ama olağanüstü.

#2810080

bu dünya bir rüya


yaklaşık iki yılın akabinde yine bolu yollarına düşünce dedim kendime, ben bu yollarda bişiler karalamıştım; neydi o? sonra hatırladım buraya yazdığımı, aylar sonra dedim sözlük beni çağırıyor herhalde. * normalde üstüne para verseler içmeyeceğim şu kimyasal ikisi bir arada yolculuğumun eşlikçisi, ve sinek kuşu bilekliğim.

sırtımda dağları taşıyan bir karınca gibi hissediyordum kendimi, kendimden elli kat ağırdı yüküm. dünya uzadıkça uzayan bir zindan hissiyatı verirdi, dayanmak ve direnmek zorunda hissettiğim. yaşamak bir zorundalıkmışçasına. iki koca yıl devirdim dünyanın sırtında, bir rüyadan bir diğerine. şimdi görüyorum ki hepsi geçiyor, aşılmaz olan aşılıyor. kendimi karınca zannederken bir bakıyorum kanatları olan özgür bir sinek kuşuyum! diyar diyar geziyorum, her turda hacmim genişliyor hem derinliğim hem idrakim. geçip gitmesine izin veriyorum, tutmuyorum; tutunmuyorum. acılar kemikleşti derdim bende, şimdi kuşların kemiklerindeki hava boşlukları gibi; hepsinden özgürüm. onları da serbest bıraktım.

kıpır kıpır yaşamak, kana kana doymak.

moda

vekaletle yapılan bir düğün: almanya'ya göç eden kadının nişanlısı düğününe sadece fotoğrafıyla katılıyor. olay 1992 yılında kabil, afganistan'da geçiyor.

fotoğrafı çeken abbas * adıyla bilinen magnum photos'un uzun süreli bir üyesi, iranlı-fransız bir fotoğrafçı idi. bütün derdi dünyanın dört bir yanında siyaset, din, kimlik ve sosyal değişimi araştıran, gözler önüne seren bir kitap oluşturmak, müslüman toplumlar içindeki gerilimleri anlamak ve ortaya çıkarmak idi. bu nedenle yedi yıl boyunca islam dünyasını dolaştı. fotoğrafındaki dramatik ve çoğu zaman rahatsız edici sahneler abbas'ın foto muhabirliğini bir sanat formuna dönüştüren unsurlardır.

"fotoğrafçılığım, eylemde hayat bulan ve meditasyona yol açan bir yansımadır. kendiliğindenlik – askıda kalmış an – eylem sırasında, vizörde devreye girer."

1944 yılında iran'da doğan, sonra paris'e yerleşen abbas, 1987'den 1994'e kadar geçen sürede bütün dikkatini dünya genelinde islam'ın yeniden yükselişine verdi. bunu gerçekleştirirken 1994 yılında yayımlanan ve 29 ülke ile 4 kıtayı kapsayan "allah o akbar: militan islam'da bir yolculuk " adlı kitabı hazırladı ve bir sergi oluşturdu.
ikinci sergi serüveni ise hristiyanlığı siyasi ve manevi bir olgu olarak ritüelleriyle ele aldığı "hristiyanlığın yüzleri: fotoğrafik bir yolculuk " 2000 ve turne sergisi idi.

kaynak

sebep..? diyesim vardı da.. 'zevk almak'tan söz edilmiş, ortalama tıbbi genel kültür bilgisi de buna engel değil mi.. "kanayana kadar" sürdürülen hiç bir etkinlik, bedenin ihtiyaç duyabileceği bir 'şey' olamaz diye düşünmek gerekmez mi..

hipofiz mr çekerken içeride esir kalmıştım mlsf

sağlam ekipman ve bütçe gerektirir. güzel bir niche sektörde yayın yapılırsa güzel kazançları olur.

ınstagram'da reklamını yapan kişiden aldığım bilgiye göre eski verileri ile birlikte açmaya çalışıyorlarmış.

bu hafta sürekli yeni sözlük sitesi reklamlarına maruz kalıyorum. daha önce sözlük sıralamaları yaptığım için her yeni sözlük kurulunca haberim oluyor.

eminönüne gitme sebebi.

en güzel anlar şu vakitler değil mi ya!
cuma akşamı, iş bitmiş, koca bir akşam var önünde, yarın daha cumartesi, pazar uzakta.
tam bir keyif kahvesi ;)

sildim çıktım hesabımı bir süre önce.
bir avuç insanın kendi kendilerine yazıp çizdikleri, bazen edepsizlerin bastığı, sahibinin pek de umrunda olmayan, ara sıra kavgaların, kimi zaman da komikliklerin döndüğü sözlük aleminin en eskilerinden. ne alemde kim bilir… edepsiz başlık ve görsellere çözüm bulmadan da eski haline pek dönmesi mümkün değil.
ama bende yeri her zaman ayrıdır tabii..

benim de edepsiz diyince aklıma gelen şarkı şu. klibini paylaşamadım şimdi ahlakınız bozulmasın.

#3825967

eşrefoğlu hocam the decemberists paylaşınca maziye gidip geldim.

kokocu kardeşler dilan polatları örnek almış magazin ünlüsü. hemen dadanın allah kitaba. yapay kişilik.

open.spotify.com/track/2RF6...

heba olan dünler…

aha da baççeli hatta rte.. ne varmış bedenlerinde.. siz bir düşüş görüyor musunuz.?
baççeliyi bıraksan şimdi imralıya kulaç atar dinçlikte.. keza aponun yaşı az mı..
"beden"lere dayalı kuramlara fazla takmayın.. umut bağlamayın. işe yaramıyor..!?

gunaydin mi!!?!?!? )))) az sonra ogle yemegine cikacam ))

sonra da malum kulaklarım çınlamıştı. ahah.