22 yaş

(bkz: la bebe)

ailelerin tam farkına varamadığı, çocuklardaki ergenlik döneminin sonlandığı yaş. bu yaştaki genç ne çocuktur ne de yetişkin bireydir. aileler de bunun tam ayırdında değillerdir. aileler işlerini geldiği zaman " sen çocuksun, bu işleri beceremezsin", eğer ki işlerine gelmediğinde de " sen artık kocaman oldun, bunların altından kalkman gerek" diyerekten hem kendilerini, hem de çocuklarını ikilemde bırakırlar.

bir süre olmuş içinden geçeli kaç yaşında olduğumu unuttum şu an derken hatıladım alttan ders bırakmadan lisansını süperre tamamlayan 1 öğrenci kadar geçmişiz bak ben içeri girdiğimden beri güneşin etrafında bilmem kaç gün döndü dünya misali atatürk yazsam kaç kişi beğenir

az kaldı ama şimdiden 22 yaş bunalımına girdim sanırım, aynı anda 89 tane şey düşünüyorum, saçım beyazladı, seyrekleşti...
daha gecem 16 18 falandım. zaten son 3 sene bok gibi geçti, ondan öncesinde pek farklı sayılmaz gerçide ne biliyim ya hem ruhen hem bedenen yaşlandığımı ve zamanın çok hızlı geçtiğini hissediyorum. geçmiş anıları düşünüp hüzünleniyorum falan... daha 30 olmadım ne bu acele ya, 30 a gelirsem ne düşüncem acaba? valla yıllar biriktikçe ağırlığı (bkz: logaritmik boyutta artış) şeklinde gerçekleşiyor. hayat çocukken çok güzeldi, dert yok tasa yok, en iyisi sorumluluk yok. yemeğini al tv karşısına geç çizgifilmini izle. aslında düşününce çocukluğumda iyi geçmedi, bilmiyorum kafam karışık...

hayatınızda beğenmediğiniz her şeyi değiştirebileceğiniz yaş.
işini mi begenmiyorsun yeniden üniversite oku.
ülkeyi mi sevmiyorsun dil okulu falan git.
planların yolundaysa kendini gelistir. dil öğren, hobilerine zaman ayır.
ama unutma her şeyi değiştirmek için mükemmel bir yaş.
sakin istemdiginde zaman harcama sonra geç oluyor. bır bakmışsın mutsuz bir hayat yaşıyorsun ve her şey için artık geç.