abdürrahim karakoç

ömrünü çiftçi olarak geçirmiş ve öyle ölmüş, değerlere bağlı bir halk şairi.

sadece mihriban'ı yazsaydı da yeterdi belki de. dili bazen nükteli ve sivri, sitem doludur.

gölgesinde otur amma
yaprak senden incinmesin.
temizlen de gir mezara
toprak senden incinmesin.

yollar uzun, yollar ince
yol kısalır aşk gelince
yat kurban ol ismail’ce
bıçak senden incinmesin.

burdayım de ararlarsa
doğru söyle sorarlarsa
tabutuna sararlarsa
bayrak senden incinmesin.

il göçsün göçtüğün vakit
yol yansın geçtiğin vakit
suyundan içtiğin vakit
kaynak senden incinmesin.

toz konmasın sakın sana
hakkı geçer halkın sana
gücenmesin yakın sana
uzak senden incinmesin.

dizelerinin sahibi ince, vakur, samimi(doğal), nahif insan ve şairimiz, büyüğümüzdür. daha nice güzel ötesi şiirleri mevcuttur.
yanlış bilmiyorsam, serdar tuncerin programına konuk olduğu bir vakit, serdar abi programın girişinde kıymetli şairimize övgü dolu sözler söylemiş ve abdurrahim karakoç’a dönünce üstadımızın cevabı “peşrevin güreşinden uzun sürüyor” olmuştur.
yanlışım varsa affola.

" korkuyorum, belki yarın geç olur? geleceksen bir gün önce gelsene. "

mihriban şiirinin yazarı abdurrahim karakoç gençlik yıllarında delice aşık olur ve bir o kadar da sevilir.
niyetleri evlenmektir ama gel gör ki kız tarafı buna kati surette karşı çıkar.
sonunda bu sevdadan vazgeçilir.

aradan yıllar geçer. bir gün abdurrahim karakoç'u bir arkadaşı ziyarete gelir.. ve karakoç'a, yolda, onun eski sevgilisi ile karşılaştığını, biraz sohbet ettiklerini, ve hanımın evlenmiş olduğunu söyler... arkadaşı yanındayken hislerini pek belli etmese de, o gittikten sonra abdurrahim karakoç oturur ve duygularını dizelere döker..

"sarı saçlarına deli gönlümü
bağlamıştın, çözülmüyor mihriban!
ayrılıktan zor belleme ölümü
görmeyince sezilmiyor mihriban!

yâr deyince kalem elden düşüyor
gözlerim görmüyor aklım şaşıyor
lambamda titreyen alev üşüyor
aşk kâğıda yazılmıyor mihriban!"

bir röportajda "o aşk, masum bir aşktı. güzel bir aşktı. bırakalım öyle kalsın. ne adı mihriban, ne saçları sarı..." demişti.

bu arada mihriban; şefkatli, güler yüzlü, yumuşak huylu dost demektir.

50. yıl hesabı

bağladım nefsimi zincir yulara,
dünyayı duvara astım; gel de gör.
rahatı huzuru attım kenara,
çileyi bağrıma bastım; gel de gör.

sonu hatırladım, ilki duyunca,
kula kul olmadım ömür boyunca,
hakkın zehirini içtim doyunca,
batılın balına kustum; gel de gör.

ülfetim olmadı iriler ile,
ağıla girmedim sürüler ile,
ölümden korkmayan diriler ile,
selâmı, sabahı kestim; gel de gör.

aşk ceylanı emzirince sütünü,
taşa çalıp, kırdım benlik putunu.
düşmanımdır inkârcının bütünü,
allah dostlarıdır dostum; gel de gör.

bazı kötülüğü kovdum elimle,
bazı kötülüğü yerdim dilimle,
gücüm yetmeyince kendi hâlimle,
haksıza buğzettim, küstüm; gel de gör.

çıkar için lâf davulu çalmadım,
hiçbir yerden makam, rütbe almadım,
bildimse söyledim; korkak olmadım,
bilmediğim yerde sustum; gel de gör.

zor adamdır, ama adamdır. hiçbir iktidarla barışık değildir. büyük birlik partisini kurup ardından partiden ayrılmıştır.

inançlı bilinir, inancını yaşayış şekli örnek alınmalıdır.

günümüz halk ozanıdır. eserlerindeki söylemleri ile yaşamı tutarlı olan sayılı samimi şairlerden, güzel söz söyleme yeteneğine sahip insanlardandır.

bu kadar içten bu kadar anlamlı bu kadar ince mesajlar veren cümleleri bizlere ulaştıran muazzam şair. şiiri sevdirdi bana. güzel olmayan şiir değilmiş cümleleri kurmasını bilmeyenler şiir yazdığını zannediyormuş.

şairin hasıdır.

söz konusu edebiyat olduğunda siyasi düşünceleri rafa kaldırmak gerekir. üstadın bir tek mihriban'i yeterdi. sağ olsun durmamış ama gürül gürül akıtmış. has anadolu insanı, has anadolu şairidir. ruhu şad olsun.

"lambada titreyen alev üşüyor,
aşk kağıda yazılmıyor mihriban"
dizelerinin sahibi...
duygu dünyası derin kalemi kuvvetli türk şair.

ilk şiirlerini yakan şair olarak kalmış aklımda.

bu adama bu şiirleri kim yazdırdı? bu kalemin kuvveti nereden gelmekteydi? her okuduğumda ayrı bi etkileniyorum.

mihriban, unutursun mihribanım ve suları ıslatamadım. üç şiir aynı zamanda üç beste. birbirinden muazzam, yüreğine sağlık üstat.

yüreğinin derinliğiyle kaleminin sadeliğini birleştirip(silahımı kalemime yasladım der bir şiirinde) türk kültürüne kazandırdığı eşsiz eserleri olan mütevazi anadolu insanıdır. mekânı uçmağ olsun.

bugün kendisinin şiirlerinde kayboldum yine, bulamıyorum kendimi.

mihriban türküsünün öyküsü:

1960 yılında yaşadığı ölümsüz aşkı kelimelerle ebedi kılan abdurrahim karakoç’un gerçek adını gizleyip, mihriban diye seslendiği o güzel anadolu kızının hikâyesi bu.
köyde düğün olacaktır, civardan misafirler gelmeye başlar. genç abdurrahim köyünde genç bir kız görür, gördüğü kız ailesiyle komşunun düğününe gelen misafir kızdır. tanışmak nasip olur… mihriban’ın kelime anlamı: şefkatli, merhametli, muhabbetli, güler yüzlü, yumuşak huylu manasına gelmektedir. işte bu kız da aynı şeyleri kendi sıfatı yapmıştır. misafirlikleri ilerledikçe aşk da ilerler.
bir sabah abdurrahim kalkar ve mihriban adını koyduğu sevdalısını görmeye gider, gider ki misafirler gitmiştir. abdurrahim’in dünyası artık değişir, hayat manasızlaşmıştır, aşk acısı yüreğini yakar…
bu halini gören ailesi, kızı bulmak için maraş’a gider, uzun aramadan sonra kızın ailesini bulur ve kızı isterler.
önce “kız küçük” derler, bahane bulurlar. bakarlar ki abdurrahim’in ailesi ısrarcıdır, gerçeği söylerler: kız nişanlıdır.
ailesinin halinden olumsuzluğu sezen abdurrahim, kızın nişanlı olduğunu duyunca da: bir daha bu evde ismi anılmayacak ve konusu geçmeyecek, der.
7 yıl sonra aşk ateşinin sönmediği anlaşılacaktır:
sarı saçlarına deli gönlümü,
bağlamıştın, çözülmüyor mihriban.
ayrılıktan zor belleme ölümü,
görmeyince sezilmiyor mihriban.

yar, deyince kalem elden düşüyor,
gözlerim görmüyor aklım şaşıyor,
lambada titreyen alev üşüyor,
aşk kağıda yazılmıyor mihriban.

önce naz sonra söz ve sonra hile,
sevilen seveni düşürür dile.
seneler asırlar değişse bile,
eski töre bozulmuyor mihriban.

tabiplerde ilaç yoktur yarama,
aşk değince ötesini arama.
her nesnenin bir bitimi var ama,
aşka hudut çizilmiyor mihriban.

boşa bağlanmış bülbül gülüne,
kar koysan köz olur aşkın külüne,
şaştım kara bahtım tahammülüne,
taşa çalsam ezilmiyor mihriban.

tarife sığmıyor aşkın anlamı,
ancak çeken bilir bu derdi gamı.
bir kördüğüm baştan sona tamamı,
çözemedim çözülmüyor mihriban.

bu şiir türküye dönüşünce de duymayan kalmaz, tabi mihriban da.
bir mektup yazar abdurrahim’e unutmak kolay değil der.

abdurrahim ikinci bir şiir yazar:
unutmak kolay mı deme,
unutursun mihriban’ım.
oğlun, kızın olsun hele
unutursun mihriban’ım.

zaman erir kelep kelep
meyve dalında kalmaz hep.
unutturur birçok sebep,
unutursun mihriban’ım.

yıllar sinene yaslanır;
hatıraların paslanır.
bu deli gönlün uslanır,
unutursun mihriban’ım.

süt emerdin gündüz-gece
unuttun ya, büyüyünce.
ha işte tıpkı öylece,
unutursun mihriban’ım.

gün geçer, azalır sevgi;
değişir her şeyin rengi.
bugün değil, yarın belki,
unutursun mihriban’ım.

düzen böyle bu gemide;
eskiler yiter yenide.
beni değil, sen seni de,
unutursun mihriban’ım.

mistik bir olgunlukla, son bir kez diyor, son bir kez daha görmek istemezdim.
o beni hayalindeki gibi yaşatsın, ben de onu hayalimdeki gibi.
o aşk, masum bir aşktı, güzel bir aşktı, bırakalım öyle kalsın.
bazen aklıma düşüyor, ben unutursun diyorum ama insan hiçbir zaman unutamıyor…
o bir mektup üzerine yazılmıştır. benim gönderdiğim bir mektuptan dolayı bir cevap aldım.
unutmak kolay mı, başlığı mektubun;
unutmak kolay mı deme, unutursun mihriban’ım diyorum. düzen böyle bu gemide/ eskiler yiter yeni de/ beni değil, sen seni de unutursun mihriban’ım diyorum.

mihriban şarkısının söz yazarı, anadolu şairlerimizdendir. kendisi dönemin sağ ve sol guruplara ayrılmış şairlerinin sağ tarafta bulunanlarından, ülkücü şairdir. ama sanatın sağı solu olmadan doğrudan kalbe tesirinin en güzel örneklerindendir. mihriban şiirini bir ülkücü yazıyor ve bir solcu, yine halk ozanlarından severek dinlediğim musa eroğlu besteliyor ve ortaya muazzam bir şarkı çıkıyor. <3